Atak środkowo — skrzydłowy w szachach to strategia prowadzenia tej gry w oparciu o następujące wytyczne:
— bierki od samego początku uczestniczą w bardzo agresywnym ataku prowadzonym w części środkowej planszy oraz na skrzydłach (co sprawia iż linia ataku przypomina linię łamaną na wzór wojskowej transzej, nie zaś linię prostą),
— konsekwencją tak prowadzonego ataku jest odebranie swobody ruchu bierkom przeciwnym, uniemożliwienie im w maksymalnym stopniu rozwinięcia pionów oraz figur, ściśnięcie na własnej połowie,,,odebranie oddechu”,
— uczestnicy atakujących związków taktycznych muszą się wzajemnie, w sposób możliwie maksymalny asekurować (lewe skrzydło — centrum, centrum — prawe skrzydło, przy wysunięciu obu skrzydeł poza środek: lewe skrzydło — prawe skrzydło), zaś atak na jedną z nich musi się wiązać z nieopłacanymi dla przeciwnika stratami, ma działać niezawodny system naczyń połączonych oraz zasada natychmiastowej reakcji na atak strony przeciwnej,
— najważniejszy napastnik szpicy w postaci królowej jest maksymalnie chroniony przez inne figury oraz piony,
— w sytuacji utraty królowej oraz innych ważnych figur należy za wszelką cenę należy dążyć do promocji pionów, jeśli bitwa się przedłuża mają ją wygrywać nagrodzeni promocją, uszlachetnieni,,weterani” z nizin (pionki).
— Studium przypadku ataku środkowo — skrzydłowego
Opisaną powyżej strategię zaprezentowano na przykładzie partii szachów rozegranej przez zawodnika prowadzącego białe bierki do boju.
Załącznik: plansze numer 1—82:
Przeczytałeś bezpłatny fragment. Kup książkę, aby przeczytać do końca.