Bezpłatny fragment - System dozoru elektronicznego

Wstęp

Przedmiotem niniejszego opracowania jest problematyka związana z dozorem elektronicznym. Dozór tego rodzaju jest z powodzeniem stosowany jako element zapewnienia bezpieczeństwa publicznego. Pozwala na monitorowanie osób, które zamiast siedzieć w więzieniu, siedzą w domu ale podlegają dozorowi. Interesującym w tym zakresie zastosowaniem tego rodzaju metody może być jej zastosowanie w zakresie osób przebywających na kwarantannie. Praca ma charakter historyczny, odnosi się do danych z publikacji prawnych aktów z okresu sprzed kilku lat.

Pojęcie aresztu domowego zostało wprowadzone, jako środek dla zapobiegania uchylania się od sądu. Stało się to jeszcze w okresie międzywojennym. Ta kwestia poruszona została w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 marca 1928 r. w sprawie aresztu domowego. A zatem należy podkreślić w przedmiotowym zakresie, iż w tym samym okresie kara aresztu domowego była stosowana w przypadku okresu do siedmiu dni. Tymczasem jednak skazany nie miał prawa nie tylko do opuszczania mieszkania. Skazany nie miał też prawa do przyjmowania odwiedzin. W okresie współczesnym system ten zyskuje sobie na popularności. Dzieje się tak nie tylko w USA, ale również na terenie Europy. System dozoru elektronicznego funkcjonuje w różnych krajach. Działa zatem w Wielkiej Brytanii, Francji i Szwecji. A zatem należy podkreślić w przedmiotowym zakresie że mimo kilkuletniej już historii stosowania SDE w tych krajach nie zawsze jest to realizacja w pełni skuteczna. Europejski Trybunał Praw Człowieka zajmował się kwestią zgodności tego sposobu wykonywania kary pozbawienia wolności z postanowieniami Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Kwestie te były poruszane wielokrotnie. Należy również dodać, że nie wydaje się, aby przewidziane w tym systemie ograniczenie swobody skazanego stanowiło poważny problem prawny. Nie można tegoż interpretować, jako dalej idącą ingerencję w sferę prywatności skazanego. Nie jest bowiem prawdą, aby takie działanie jak dozór mogło naruszać jego godność bardziej niż zastosowanie sankcji izolacyjnej. A zatem należy podkreślić w przedmiotowym zakresie iż System Dozoru Elektronicznego na początku będzie funkcjonować w apelacji warszawskiej i obejmie maksymalnie 500 skazanych. Od dnia 1 czerwca 2010 roku do Systemu Dozoru Elektronicznego dołączyły apelacje białostocka, lubelska i krakowska, a ilość jednocześnie skazanych docelowo miała wynieść 2000 osób. Kolejno dnia 1 stycznia 2011 roku, do SDE dołączyła apelacje poznańska, gdańska i rzeszowska, z łączną ilością skazanych wynoszącą 4000 osób. Z początkiem 2012 roku dołączą do systemu apelacje katowicka, łódzka, szczecińska i wrocławska. Pojemność systemu wzrośnie wtedy do 7500 skazanych i będzie to już docelowa pojemność SDE.

Zatem można stwierdzić, iż przedmiotowy system jest szczególnie interesujący wiąże kwestie prawne oraz wprowadza systemy komputerowe do rzeczywistości nadzoru nad skazanymi i może zostać z powodzeniem wykorzystany dla realizowania zadań systemu penitencjarnego. A zatem należy podkreślić w przedmiotowym zakresie iż wszczególności jest to system, który System Dozoru Elektronicznego ma na celu umożliwienie kontroli wykonywania kary pozbawienia wolności przez skazanych poza zakładem karnym, polegającej na przestrzeganiu przez skazanych obowiązków nałożonych przez sądy penitencjarne pozostawania w wyznaczonym czasie w określonym miejscu przebywania. System Dozoru Elektronicznego obejmuje skazanych na 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz skazanych na 12 miesięcy pozbawienia wolności, którzy odbyli połowę kary. Maksymalny czas przebywania w SDE to 6 miesięcy.

Dozór elektroniczny