Bezpłatny fragment - słowa

Kolor dnia jest z nieba i liści,

więc go nie ma w pudełku z kredkami.

Zanim ogród wyruszy do cienia,

muszę oczy zmienić na słowa.

Wisława Szymborska

Od Autorki

Drogi Czytelniku, chcę zaprosić Cię do świata liryki, która buduje przestrzeń wrażliwą na emocje.

Tutaj odnajdziesz harmonię człowieka i natury, wypielęgnujesz marzenia o szczęściu i bezgranicznej miłości. Szara codzienność nie musi przygniatać, jeśli nie porzucimy własnych marzeń i pasji. Poczujesz, jak wielką moc mają słowa dające wolność i poczucie bezpieczeństwa, które w jutrzejszym świecie mogą być zagrożone.

Nieuchronność śmierci nie jest smutną refleksją, lecz niekłamanym oswojeniem się z racją istnienia. Ziemska wędrówka człowieka jest zamknięta w określonym czasie, ale wierzę w dalszy etap podróży.

Pragnę ożywić słowa, uczynić z nich żywą tkankę pulsującą w Twoim, drogi Czytelniku, sercu i umyśle, która będzie pobudzać do działania, gdy dopadnie Cię zwątpienie, będzie podnosić smutne kąciki ust i rozgrzewać serce, gdy pokryło się szronem.

Dziękuję Ci za każdą chwilę z moimi wierszami i mam nadzieję, że będzie to przyjemny czas.

Szczególne podziękowania kieruję do Iwony Niedopytalskiej, wyjątkowej Poetki i Mentorki, za komentarz otwierający tomik i piękną poezję, która zawsze jest dla mnie wyjątkową lekturą i inspiracją.

Wstęp

Poezja Jowity Jagusiak-Gondro — emanująca subtelną melancholią — porusza tematykę poszukiwania szczęścia między ziemią a niebem, w cieniu słów, które są dla Autorki miejscem wewnętrznej wolności. Podmiot liryczny jawi się w niej jako kolorowy ptak uwięziony w codzienności. Jest w nim pragnienie lotu, smakowania pełni życia, ale póki co zadowala się okruchami szczęścia, które trzyma pod językiem, by jak najdłużej czerpać z chwil. Brakuje mu odwagi, by rozłożyć skrzydła. Wciąż czeka, mając nadzieję, że słowa kołysane wiatrem same wystrzelą w błękit. Jednak potrzebują do tego czytelników. Wszystkie wiersze zebrane w tomiku są jak garść kolorowych piór, które warto pozbierać, by odtworzyć obraz kolorowego ptaka i dać mu szansę na podniebny lot.

Iwona Niedopytalska

pomiędzy

między niebem

a

ziemią

rozwieszam dni

w słowa

układam pocięte myśli

czasami

jestem bliżej

nieba

ziemia nie pozwala

odlecieć

etap

jesteś tutaj

na chwilę

nieustannie roisz by

jak turritopsis dohrnii

oszukać śmierć

5 rano

mojemu Tacie

przywołany śpiewem ptaków

topisz czarne myśli w kawie

gładzisz blizny

i wyjmujesz serca pamiątki

w łazience trzy karpie

coraz wolniej łapią oddech

jesteś daleko stąd

przypalona kapusta

zawróciła Cię z podróży

z chirurgiczną dokładnością

siekasz warzywa

skupiasz się na zadaniu

odpalasz papierosa

i ukradkiem próbujesz