Bezpłatny fragment - Sekrety temperamentu

Wstęp

Życie przynosi miłe niespodzianki a czasem nieoczekiwane trudności. Zaskakuje nas codziennie różnymi sytuacjami czy to w domu, czy w pracy, w urzędzie czy w hipermarkecie. Wiele z tych sytuacji wywołuje napięcia i stresy. Dla jednej osoby publiczne wystąpienie będzie sytuacją silnie stresującą, podczas gdy inny chwyci za mikrofon i będzie przemawiać przed publicznością bez żadnego skrępowania. Jedni wybierają pracę w ciszy i odosobnieniu, a inni nieustannie potrzebują towarzystwa i burzy mózgów. Codziennie spotykamy też ludzi, z którymi nawiązujemy w bliższe lub dalsze relacje. Jednych lubimy od razu a z innymi wchodzimy w konflikty albo ich unikamy nie wiadomo czemu. Co się za tym kryje? Skąd się biorą w nas takie różnice i dlaczego one istnieją? Odpowiedź jest prosta. To nasz temperament!

Z psychologicznego punktu widzenia, każdy z nas jest inny i niepowtarzalny. Mimo to posiadamy wiele cech wspólnych, które da się pogrupować właśnie w określony typ temperamentu. Określenie go daje możliwość zrozumienia siebie, swojego postępowania a w konsekwencji także i innych ludzi. Poznając swoje słabe i mocne strony mamy wpływ na świadome kształtowanie swojej własnej osobowości, lepszego zrozumienia siebie i swoich potrzeb. Stajemy się też bardziej tolerancyjni dla otaczających nas ludzi.

W określeniu swojego typu temperamentu, pomocny może okazać się specjalny test, który dzięki szczerym odpowiedziom na pytania, da nam obraz nas samych. Taki test może nam pomóc, niestety nie do końca jest obiektywny gdyż opiera się na ocenie samego siebie. Na pytanie typu: „Czy masz szybki refleks? Czy jesteś opanowany”? Ilu z nas odpowie że „tak”? Każdy chce mieć szybki refleks i każdy chce wypaść w teście jak najlepiej. Cech negatywnych sobie raczej nie przypisujemy np: „Czy często działasz bez namysłu? Czy mówisz głośno? Czy jesteś wybuchowy”? Z reguły lubimy dobrze oceniać samych siebie i przypisujemy sobie raczej pozytywne cechy charakteru.

Możesz też wybrać drugi sposób i przeczytać charakterystykę każdego z temperamentów i dopasować opis do siebie. Też nie do końca będzie on prawdziwy i obiektywny, gdyż znów oceniasz sam siebie.

Jak więc określić swój temperament? Zdradzę ci łatwiejszą metodę. Od teraz, przy pomocy jednego małego przyboru- długopisu, możesz poznać swój prawdziwy temperament! Ta metoda jest dużo prostsza niż zrobienie testu. Z powodzeniem możesz go zrobić sam, wszędzie i w każdej wolnej chwili. Możesz też go zrobić swoim bliskim, przyjaciołom czy nawet koleżance w pracy. Dzięki tej prostej metodzie poznasz siebie, swoje słabe i mocne strony. Poznasz co cię hamuje w życiu a co dodaje ci skrzydeł. Możesz z łatwością wybrać odpowiednią dla siebie pracę, hobby lub odkryć wreszcie prawdziwą pasję! Poznasz lepiej ludzi, którzy cię otaczają. Wystarczy jedno spojrzenie na ich pismo! Od teraz łatwiej też będzie Ci znaleźć właściwego partnera, przyjaciela w nawet wspólnika.

Tylko kilka minut — a wiedza na całe życie!

A więc do dzieła!

Rozdział 1

Temperament psychologiczny

Dlaczego temperament jest tak ważny? Ponieważ jest bazą dla pozostałych cech charakteru i ma duży wpływ na kształtowanie się osobowości. Jest to cecha wrodzona i niezmienna. Ujawnia się już we wczesnym dzieciństwie. Kształtuje postawę życiową i późniejsze postrzeganie świata. To wrodzona zdolność do silniejszego lub słabszego przeżywania swojego życia, do silniejszej lub słabszej aktywności psychicznej. Krotko mówiąc — szybkość reagowania.

W każdym z nas zachodzą procesy nerwowe pobudzania i hamowania. Jeśli oba procesy są w tym samym stopniu nasilenia, mówimy wówczas o typie zrównoważonym. Te wrodzone cechy układu nerwowego wpływają na indywidualny styl pracy człowieka, jego codzienną aktywność, relacje z innymi ludźmi. Już na podstawie temperamentu możesz określić jaki rodzaj aktywności do ciebie pasuje, znaleźć odpowiednia pracę, dobrać odpowiedniego wspólnika do biznesu lub osobę, z którą nawiążesz głębsze relacje uczuciowe. Temperament określa w jaki sposób wchodzimy w interakcje z drugim człowiekiem, z otoczeniem oraz jaki mamy zasób energii. Podpowiada, co zwiększa a co zmniejsza tą energię i jak reagujemy na sytuacje trudne. Po dokładnym poznaniu swojego temperamentu zrozumiesz, dlaczego określona sytuacja bywa dla ciebie trudna i łatwiej zrozumiesz motywy, które kierują zachowaniem innych ludzi.

Ekstrawersja i Introwersja

Różnice w Introwersji i Ekstrawersji polegają na tendencji do kierowania aktywności do wewnątrz lub na zewnątrz. Introwertyk kieruje ją na swoje myśli i emocje, przeżycia, a zmniejsza aktywność na zewnątrz. Zazwyczaj więc jest małomówny, opanowany, spokojniejszy w relacjach. Introwertycy będą też unikać konfliktów i bezpośrednich konfrontacji, bo ich reakcje są wolniejsze.

Analogicznie Ekstrawertyk, kieruje swoje działania na zewnątrz. Ma szybsze reakcje, gestykulację, tempo mówienia. Jest rozmowny i żywiołowy, szybki. Ekstrawertycy będą nieco egocentryczni, gadatliwi a ich aktywność skierowana będzie na otoczenie. Introwertyk powie: „co jest ze mną nie tak?” a Ekstrawertyk w tym samym momencie pomyśli: „co jest nie tak z tymi ludźmi?”. Rzadko bowiem miewa refleksje nad sobą i swoim postępowaniem. Często też Ekstrawersja jest określana jako dominująca, a Introwersja jako uległa. Określenie „introwertyczny” powszechnie kojarzony jest z osobą nieśmiałą, z kompleksami. Jednak nieśmiałość czy kompleksy to cechy nabyte, wynikające z poczucia niskiej wartości. Temperament może jedynie nasilać tą cechę, która będzie bardziej zauważalna u wycofanego Introwertyka. Natomiast nieśmiałość czy kompleksy mogą również dotyczyć Ekstrawertyka. Jemu jednak łatwiej będzie „zatuszować” tą cechę.

Badaniami temperamentu zajmowano się już w starożytności. Grecki uczony- Hipokrates odkrył pewne prawidłowości, które wpływają na zachowanie ludzi. Dopasował je do czterech podstawowych soków w organizmie. Były to: krew, flegma, żółć czarna i żółć żółta. Około 500 lat później Claudius Gallen (lekarz, greckiego pochodzenia) doprecyzował tę typologię i doszedł do wniosku, że to właśnie przewaga jednego z soków związana jest z określonymi cechami zachowania. Na tej postawie wyodrębnił następujące rodzaje temperamentu:

1) Sangwinik (łac. sanguis — krew)

2) Choleryk (gr. chole — żółć)

3) Melancholik (gr. mélanos — czarny + chole — żółć)

4) Flegmatyk (gr. phlegma — flegma)

Od tego czasu w Psychologii funkcjonują cztery typy temperamentów. Spróbuj teraz wstępnie, po samym opisie, dopasować do siebie jeden z nich:

Choleryk

To osoba pobudliwa, gwałtowna, ekspresyjna, przejawiająca tendencję do ciągłego niezadowolenia. Wykazuje skłonność do gniewu i agresywnych zachowań. Już drobne sprawy wytrącają go z równowagi. Ma dużą łatwość powstawania uczuć, a ich siła pozwala określić go jako człowieka „afektów”. Nie unika trudności, raczej wychodzi im naprzeciw. W trudnych sytuacjach można na niego liczyć. W stosunkach z ludźmi stale akcentuje swoje „ja”. Żądza panowania, upór i niecierpliwość sprawiają, że kontakty z nim są przeważnie trudne. Można z nim wchodzić w relacje na zasadzie ustępowania mu. Przeżycia Choleryka charakteryzuje trwałość, dlatego bywa na ogół zawzięty i nieprzejednany. Zewnętrzne reakcje są zgodne z jego wewnętrzną strukturą psychiczną- szybkie, silne a zarazem nieregularne.

Melancholik

Cechuje się pesymistycznym, lękowym i raczej negatywnym podejściem do życia, samego siebie, a także codziennych spraw. Skłonny jest widzieć raczej te ujemne strony życia. Przeważnie ma smutny nastrój, przeżywa lęki, troski, zgryzoty, które wypełniają jego psychikę, umysł i determinują jego zachowywanie. Melancholik lubi spokój, nienawidzi wszelkiego hałasu czy tłumu. Życie jest dla niego ciężkim zadaniem, które trzeba wykonać z powagą i pełną odpowiedzialnością. Cierpi na kompleks niższości, a każde niepowodzenie dodatkowo zaniża jego poczucie wartości. Jest bardzo wrażliwy. Jego przeżycia są głębokie, choć powstają wolno. Melancholik niestety nie jest człowiekiem towarzyskim. Jego uwaga nie koncentruje się na zewnątrz, a właśnie do wewnątrz. Kontakty nawiązuje z trudnością, ale w stosunku do osób, z którymi żyje jest względnie stały. Z trudem uzewnętrzniania swoje uczucia, chociaż są one silne i głębokie. W opinii otoczenia uchodzą jednak za słabe i płytkie.

Sangwinik

To ustabilizowany typ temperamentu. Najczęściej osoby o typie sangwinicznym mają optymistyczne podejście do życia. Są towarzyskie, beztroskie i otwarte na relacje interpersonalne. Sangwinik to człowiek wesoły, pogodny, bierze życie od tej łatwej strony. W sytuacjach nieprzyjemnych bywa na ogół speszony i smutny, jednak stan ten szybko mija. Widzi świat w jasnych barwach. Jest wrażliwy, otwarty, subtelny. Jego przeżycia są szybkie, płytkie i nieregularne. Dominuje u niego reakcja typu „słomiany ogień”. Szybko też zmienia obiekty zainteresowań. Jeżeli chodzi o stosunki międzyludzkie, to z jednej strony dzięki swej dużej zdolności przystosowawczej jest on towarzyski i lubiany a z drugiej- przez swoją niestałość sprawia otoczeniu trochę kłopotów. Sangwinik wyraża swoje uczucia w sposób przesadny, co wywołuje u innych osób błędne mniemanie o dużej sile jego uczuć.

Flegmatyk

Cechuje się temperamentem reprezentującym silny, zrównoważony i bezwładny układ nerwowy (wg teorii Pawłowa). Osoby takie są często dobrze wykształcone, a ich życiem kieruje rozum. Ponadto Flegmatyk jest osobą pogodną, cierpliwą i raczej cichą. Jeżeli nie znajduje się w szczególnie niesprzyjających warunkach, jest zadowolony z siebie i swojego życia. Trudno go czymś zrazić, jedynie bardzo silna sytuacja stresowa może wyprowadzić go z równowagi.

Charakterystyczna cechą Flegmatyka jest jego zrównoważenie. Właśnie dzięki temu niewzruszonemu spokojowi ducha nazywamy go często „zimnokrwistym”. Co prawda Flegmatyk może także działać pod wpływem afektów, jednak szybko je zapomina i niebawem odzyskuje spokój wewnętrzny. Jego przeżycia uczuciowe są głębokie, skupiają się tylko na wybranych ludziach i przedmiotach. Jest bierny, spokojny, odznacza się dużą tolerancją. Nie lubi zmian i nowych sytuacji. Na bodźce zewnętrzne reaguje słabo, powoli i zwykle jego reakcje są oszczędne.

Rozdział 2

Temperament grafologiczny

Jeśli już wybrałeś swój typ temperamentu zdefiniowany w Psychologii, w tym rozdziale poznasz jakim jesteś temperamentem grafologicznym. Ten niekonwencjonalny pomiar temperamentu z dużą dokładnością określi Twój prawdziwy temperament, bowiem ta metoda opiera się na konkretnych pomiarach- Twojego pisma. Nie ma więc możliwości manipulacji ani dopasowania „najlepszego” typu. Wyklucza więc ryzyko błędnej interpretacji czy subiektywnej oceny. Dodatkowo potwierdzisz, czy właściwie wybrałeś swój odpowiednik temperamentu psychologicznego.

Zadanie nr 1

Zanim zaczniesz swój test, weź czystą kartkę papieru, najlepiej formatu A4 i ulubiony środek pisarski (długopis, pióro, ołówek ). Na tej kartce napisz 8 lub 10 zdań dowolnej treści. Możesz na przykład opisać swój obecny nastrój, gdzie się aktualnie znajdujesz lub po prostu jak ci minął dzień. Niektóre osoby piszą pismem drukowanym (wszystkie duże litery alfabetu). Dla potrzeb tego testu sporządź rękopis normalnym pismem, jakiego uczyłeś się w szkole. W rękopisie muszą bowiem wystąpić wszystkie strefy pisma: górna, środkowa i dolna, a pismo drukowane ich nie posiada.

Teraz przyjrzyj się swojemu rękopisowi i wyszukaj wszystkie litery tworzące górną strefę jak: b, d, f, h, k, ł, l, t. Przy użyciu linijki poprowadź prostą wzdłuż pionowych elementów tych liter (tzw. „laseczek”). Wykonaj to na wszystkich dostępnych literach w rękopisie.