Bezpłatny fragment - Sekret mądrości

Wstęp

Filozofia jest umiłowaniem mądrości.

A czym jest mądrość? Czy mądrość można w ogóle zdefiniować, czy jest ona czymś nieokreślonym? Jak mądrze postępować w życiu?

Powszechnie panuje pogląd, że mądrość jest wiedzą nabytą przez naukę i doświadczenie oraz umiejętnością jej wykorzystania. Wiedzę czerpiemy z zewnątrz, z ksiąg i z nauki przekazywanej przez innych. Doświadczenie życiowe zdobywamy sami. Paul Baltes i Jacqui Smith z kolei uważają, że mądrość nie jest tożsama z wiedzą, ale stanowi ważną jej część.

Do elementów składowych mądrości zalicza się także refleksyjność, która pojmowana jest nie tylko jako zdolność do zadumy, lecz także umiejętność tworzenia nowych rozróżnień w otaczającej rzeczywistości i unikanie bezmyślnego akceptowania prawd na pozór oczywistych. Mądrość jest wieloaspektowa. Trudno ją jednoznacznie zdefiniować, bo zawsze można coś przeoczyć. Niemniej jest potrzebna po to, wiedzieć jak żyć i jakie podejmować decyzje.

Dla wielu myślicieli mądrość to nie tylko sposób myślenia i radzenia sobie z problemami, ale również cnota. Można ją doskonalić i osiągać w wyniku pracy nad sobą, ponieważ nie jest nikomu dana. Dzięki niej człowiek jest w stanie poznać ostateczne konsekwencje podejmowanych przez siebie działań. Jest dobrem najwyższym, które wiąże się również z moralnością i odpowiedzialnością.

Taki niekwestionowany w historii mędrzec, jakim był Sokrates, który sam siebie nazywał niemądrym, który wie, że nic nie wie, prosto ujmował to tak, że mądrość jest wiedzą o tym, co jest dobre i o tym, co jest złe. Innymi słowy-„Mądrość [wiedza], jest dobrem, a głupota [ignorancja] — złem”.

Większość filozofów wypowiadających się na temat mądrości łączyła ją z nauką, wartościami, stanem umysłu, z właściwym rozpoznaniem praw natury oraz spraw boskich i ludzkich.

Mamy do dyspozycji całą mądrość przeszłych pokoleń, wystarczy tylko chcieć z tego korzystać i nauczyć się właściwie rozpoznawać to, co jest mądre i dobre, by zacząć odczuwać życie jako dobre i piękne.

Mądrość polega na osiąganiu wyższego poziomu samoświadomości, samodoskonaleniu się. To głęboki namysł prowadzący do rozumienia i zrozumienia a także poznawania dostępnej wiedzy. To rozsądek, kontemplacja.

Istotą mądrości jest dążenie do zmiany życia tak, by człowiek mógł być wolny, by mógłby być sobą, żyć w harmonii ze sobą i światem, a tym samym był szczęśliwym.

Mimo świadomości, że doskonała mądrość jest nieosiągalna dla człowieka, filozofowie antyczni byli przekonani, że ćwiczenie się do mądrości jest konieczne do doskonalenia duchowego. Mądrość była normą transcendentną kierującą działaniem. Filozoficzna mądrość stanowiła i stanowi życiowy drogowskaz, który pozwala prowadzić myśli w odpowiednim kierunku.

Mądrość to stan człowieka, który daje mu pełnię swoistego szczęścia. Potrzebne do osiągnięcia tego stanu jest ciągłe doskonalenie swojej wiedzy, a co za tym idzie, podejmowanie dobrych decyzji. Dlatego w dobie sztucznej inteligencji należy prawdziwej mądrości przywrócić właściwą jej rangę.

Ujmując problem mądrości praktycznie, chodzi o to, by wyjść poza ramy i myślą uwznioślać swoje życie, a tym samym uwznioślać świat.

Być może dziewiąty tomik wierszy pod tytułem Sekret mądrości będzie przyczynkiem do tegoż uwznioślenia.

Być może czytelnikom rozświetli myśli jak pochodnia.

A może będzie poetyckimi drzwiami na świat.

Tomik zawiera 98 wierszy i podzielony został na cztery rozdziały. Pierwszy z nich traktuje o mądrości w filozoficzno-poetycki sposób. Rozdział drugi stanowi dotarcie do punktu, w którym słuszność przemyśleń dochodzi do głosu. Rozdział trzeci zawiera wiersze, które w trafny sposób określają proces zmian zachodzących w naszym życiu. Rozdział czwarty odnosi się do mojego postrzegania mądrości.

Pisząc wiersze nie raz odnosiłam się do mądrości filozofów czy myślicieli, czerpiąc z nich inspirację do wierzy. Dla przykładu:

— Życie, które nie jest poddawane refleksji, nie jest warte życia, Sokrates ( 469- 399 p.n.e.),

— Cierpliwość jest towarzyszem mądrości, św. Augustyn (354- 430 p.n.e.),

— Wszystkich nas pociąga pragnienie poznania i wiedzy, Cyceron (106- 43 p.n.e.),

— Z wszystkich rzeczy ludzkich tylko wiedza jest nieśmiertelna, Plutarch ( 50- 125 n.e.),

— Mądry człowiek nie czeka na okazje-sam je stwarza, Francis Bacon ( 1561- 1626 n.e.).

Każdy z nas przeżywa w sobie pewne życiowe epoki.
Raz kierujemy się rozumem na podstawie ideałów oświeceniowych, za chwilę liczy się dla nas romantyczne piękno duszy, by następnie dotrzeć do pozytywistycznego kultu rozumu i wiedzy… Pamiętajcie jednak Drodzy Czytelnicy, wiedzę możemy zdobywać od innych, ale mądrości musimy nauczyć się sami.

Podziękowania tradycyjnie kieruję do osób najbliższych mojemu sercu, do przyjaciół i znajomych, do tych, którzy wiernie mi w życiu towarzyszą i wspierają, do wszystkich czytających moje wiersze.

Zamiast cytatu tym razem Czytanie z Księgi Mądrości.

Tuż za nim wiersz tytułowy.

Agnieszka Lipska

Czytanie z Księgi Mądrości (Mdr 6, 12—16) Mądrość znajdą ci, którzy jej szukają

Mądrość jest wspaniała i nie więdnie, ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, ci ją znajdą, którzy jej szukają, uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać.

Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich. O niej rozmyślać — to szczyt roztropności, a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie, sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni, objawia się im łaskawie na ścieżkach i wychodzi naprzeciw wszystkim ich zamysłom.

Sekret mądrości

Gdzie szukać mądrości strumienia

W szkatułce czasu czy w serca milczeniu

Każdy dzień spowity tajemnicą istnienia

Wypełnia myśli w cichym skupieniu

W małym kamyczku, w jutra obietnicy,

Co przychodzi bezgłośnie z nocy drżeniem

W porannej mgle, w pięknie błyskawicy

We wstawaniu z kolan wbijanych w ziemię

Na życia drogach

Przeciwległych brzegów tęsknotą zakurzonych

W przekroczonych progach

Tykaniem zegara poruszonych

Skrywany pod gwieździstym niebem

W spojrzeniach szeptu pomiędzy słowami

Zapisany w pamięci spokojnym śpiewem

Sekret mądrości ukryty jest w nas samych

05.11.2023 r.

Rozdział I                     Ziarno mądrości

Mądrość życia

Na skrzyżowaniu dróg, bez słowa

Czeka cierpliwie mądrość życia

Niekiedy przed świtem się schowa

Czasem przed zmierzchem zasypia

Pomiędzy pamięcią, a zapomnieniem

W odnalezionym wreszcie świecie

Zamilknie z pokornym westchnieniem

Kryjąc się w szczęścia sekrecie

W momentach życia bezpowrotnych

Nim czerwień i błękit splączą się w fiolet

W chwilach raz danych, tak ulotnych

Mądrość ludzkości wolną ma wolę

01.01.2023 r.

Mądrości potęga

W powietrzu nasyconym zapachem burzy

W jednej z owych rzadkich chwil

W purpurowym kolorze dzikiej róży

W niewyczerpanym strumieniu pięknych dni

Na rzeźbionym kamieniu i malowanym szkle

W głębokiej oczu przejrzystości

W zakątkach ogrodu ocienionych bzem

W smutku i w radości

W myślach wszechobecnych, na serca dnie

W lazurowej powierzchni milczenia

W łagodnym i aksamitnym śnie

W każdej chwili ludzkiego istnienia

W pierwiastkach nieskończonego ruchu

W kolejnych epok murach, filozoficznych księgach

W niezwykłości świata, wiedzy okruchu

Zawarta mądrości potęga

04.01.2023 r.

Mądrości znaki

W podniebnym zachwycie

Myśli rozgałęzione, przefiltrowane

Tam skrystalizowane jest życie

Połyskiem słońca skąpane

Na poduszce ze snów

W chwilach niezwykłych, zaszeptanych

Objawione w postaci słów

Skurczem ust, powagą głosu utkanych

W tkliwych zmrużeniach oczu

Zapatrzonych niby wędrowne ptaki

Dostrzec, zrozumieć i poczuć

Niezniszczalne mądrości znaki

13.01.2023 r.

Na ścieżkach życia

W drgającej możliwości cudu

Zaróżowionej głębokim i tkliwym blaskiem słońca

Na ścieżkach życia, w drzewie na wzgórzu

W momentach codziennych zaplątań

W niepewnej wszechobecności nadziei

Z siłą niewątpliwej prawdy

Czerpiącej z mądrości korzeni

W wyobraźni zdobnej w szmaragdy

W akcie wiary, w spokojnej radości

W nieokreślonej spojrzeń dali

W ciszy i wrażliwości

Światu potrzeba szlachetności, a nie zimnej stali

22.01.2023 r.

Każda myśl

Każda chwila czegoś uczy

Każdy dzień jest cichym cudem

Tkliwy gest potrafi wzruszyć

Życia sens przychodzi z trudem

Każdy ból dodaje siły

Tu i teraz jest oddechem

Wszelki spokój jakże miły

Każda myśl jest serca echem

02.02.2023 r.

Piękno

Piękno jest w kwiatach

W momentach, latach

W ulotnej chwili

W tańcu motyli

Trwa nieskończenie

Jest w marzeń ogrodzie

I słońca wschodzie

Między powiek mrugnięciem

Tuż przed zaśnięciem

Jak światem zdziwienie

W niewinnych rumieńcach

I w biciach serca

W szczerym uśmiechu

W wirowaniach oddechów

Nieustanie i wytrwale

W subtelnym drżeniu

W przydrożnym kamieniu

W próbie cierpliwości

W życia żarliwości

Niczym kropla, która drąży skałę

05.02.2023 r.

W całej złożoności

Błyskiem światła jest w oku źrenicy

Niezdefiniowana w swej doskonałości

W słowach, smakach, zapachach i ciszy

Trudna i prosta zarazem w całej złożoności”

W szeleście skrzydeł uczy cierpliwości

Sprawia, że czerwień serca staje się czerwieńsza

Prowadzi do jutra przez most niepewności

Z każdym dniem bardziej błękitniejsza

Ma początek nad wolności brzegiem

Tchnieniem nieustannym jest i zamyśleniem

Rozkwita latami i przychodzi z wiekiem

A życie pięknieje z każdym doświadczeniem

11.02.2023 r.

Przebudzenie

Zasnąć, zbudzić się, nabrać oddechu

I zacząć wszystko od początku

Mądrością myśli, szczerością uśmiechu

Cieszyć się chwilą w każdym duszy zakątku

Zamknąć w ramionach każdy dzień

Wypełnić ciepłem serce wrażliwe

W wędrówce życia osiągnąć cel

I uwierzyć, że wszystko jest możliwe

22.03.2023 r.

W księdze ludzkich zdarzeń

W słowach podobnych do promieni

Skrytych w dolinach i przełęczach

Gdzie niebo błękitem dotyka ziemi

A szczęście wypełnia ściany serca

Utkana w liniach papilarnych

Siła, co piętrzy wielkie góry

Ukuta z przeżyć losu twardych

Wytrzymałości wznosi mury

W tysiącach delikatnych muśnięć

Spisanych w księdze ludzkich zdarzeń

W kącikach ust tańczący uśmiech

Niesiony prądem cichych marzeń

23.02.2023 r.

Wśród niecierpliwej czerwieni

Otwiera półszeptem drzwi

Wita uśmiechem zielonym

Wlewa do filiżanki

Dzień jeszcze nieodgadniony

Z radością spogląda w dal

Chwil horyzonty wyznacza

Rozpala energii żar

Z nadzieją nową powraca

By twardo stąpać po ziemi

Pomaga odnaleźć drogę

Wśród niecierpliwej czerwieni

Kwitnie myśli spokojnych ogrodem

26.02.2023 r.

W przestrzeni bez granic

Zrodzona razem z początkiem świata

Skrywa się w płaszczu poszarzałym

Wszystko przenika i wszystko splata

Filarem życia jest wiecznotrwałym

W sennej świtania bladej godzinie

Odziana jedynie w księżyca blask

W przestrzeni bez granic z czasem wciąż płynie

Rozkwita, dojrzewa i zmienia się w nas

Nim drzewa staną się znów zielone

A myśli jak ptaki pochwyci wiatr

Ze wschodem słońca na nowo zapłonie

W nurcie codziennych przyziemnych spraw

W odbiciach oczu zachwyci się światem

Na chwilę ulotną zatrzyma czas

Obdarzy uśmiechem, odurzy zapachem

I pod swój szary nas schroni płaszcz

05.03.2023 r.

Mądrości cierpliwość

Są myśli, przy których milkną słowa

Są słowa, w których śpią anioły

Są chwile, w których wciąż od nowa

Wyobraźni się budzą żywioły

Jest cisza, którą rzeźbią usta

Jest szept ubrany w zapach spojrzenia

Jest spokój, który dłonią muska

Jest czas, w którym kwitną marzenia

Są ksiąg zapisane strony

Jest prawda ponad wszelką wątpliwość