Bezpłatny fragment - Rehabilitacja po udarze mózgu

Wstęp

Rehabilitacja osób po udarze mózgu ma zasadnicze znaczenie. W jego efekcie dochodzi bowiem do trwałego ograniczenia sprawności a przez to również i jakości dalszego życia. Zaburzenia w postaci porażenia kończyn, niedowładów, zaburzeń poznawczych, mowy, słuchu, mogą zostać ograniczone poprzez właściwą rehabilitację. Jest to jeden z poważnych problemów zdrowotnych w wielu krajach. We wczesnym okresie po udarze rehabilitacja ma na celu usprawnienie chorego, wyrównywanie deficytów neurologicznych, jego aktywizację. Prowadzona jest przez psychologa, fizjoterapeutę, logopedę. Ma ona zmniejszyć prawdopodobieństwo utrwalenia się zmian, np. patologicznych przykurczy, wzorców ruchowych, zapobiega zaburzeniom ortostatycznym jako efektu długotrwałego unieruchomienia, pobudza powrót funkcji psychomotorycznych, prowadzi do uzyskania ograniczonej samodzielności, poprawia samopoczucie chorego. Obejmuje między innymi zmiany pozycji, ćwiczenia oddechowe, bierne i czynne ruchy kończyn, specjalistyczne zabiegi fizykalne, pionizację, terapię mowy, terapię zajęciową. W okresie 4 — 6 tygodni rozpoczynana jest rehabilitacja późna. Jej zakres zależy od stanu chorego, w tym zakresie pomocne są odpowiednie skale jak FIM, Pomiar Niezależności Funkcjonalnej, jak również BI, Skala Barthel, czy inne specjalistyczne skale oceny afazji, zaburzeń neurologicznych, deficytów.

1. Rehabilitacja wczesna po udarze