Bezpłatny fragment - Przemilczenia

Radkowi — bo każdy ma swoją historię

„ogród zarosły chwasty

rosną mi w piersi jak krzyk

powieki ciążą jak dni

natura powtarza cykl

zdejmuję folię z paczki

świat się rozpływa jak dym

patrzę jak chaos tańczy

przez krótką chwilę magii"

Bisz

Okładka i grafiki wewnątrz: BIOSME x BROCKI.

BIAŁA MIŁOŚĆ

„nie masz pojęcia co czuję jak milczę

nie masz pojęcia co widzę jak krzyczę”

Kukon

Chrust

każdy wieczór i poranek

ulepiony z bólu serca

utkany z krwi z nosa

teraz kiedy cię nie ma

oślepia mnie światło

ogłusza muzyka

bezbronność zmysłów

przez zaciśnięte zęby

pluję czarnymi chmurami

Bezsenność

dobrze jest

otworzyć w nocy balkon

wdychać deszcz

kiedy melancholia

nie daje w nocy spać

myślę o twoich oczach

w oddali widać błyski

strużka krwi z nosa

kapie na nagie ciało

Wyzwanie

jednym gestem

unieruchomiłeś chaos

zawiesiłeś niewiarę

cieszy mnie

każde słowo

spojrzenie w oczy

proste rzeczy

hibernowane latami

chce się żyć

jak ze snu

wynurzamy się z siebie

woła nas ciepło i światło

Spojrzenia

każdy ma takie schody

na których spędził

najlepsze lata

nielimitowane myśli

odbijają się

od promieni słońca

na języku

wciąż czujemy smak

polizanego raju

jesteśmy przestraszeni

próbujemy zachować spokój

zdradzają nas oczy

po prostu chciałem

żebyś była obok

ja też

Huba

chciałem dobrze

i chciałem to zrozumieć

energia skierowana

na właściwe tory

kompensuje brak

nauczyłem się

nie zwracać uwagi na to

że zaplątałaś się we mnie

mam w duszy supeł

który z roku na rok

się rozrasta

Lupa

wyglądasz jakbyś

połknęła śmierć

i jeszcze ją trawisz

rozległa samotność

definiuje twoje tak i nie

masz rozpaloną głowę

przygryzam wargę

zamykam oczy

obejmuję cię mocno

zjawiliśmy się

znaleźliśmy się

pamięć czyni nieśmiertelnym

Wiosna

dziś trzymam cię za rękę

jutro znowu połamię ci palce

we śnie

czy zdarzyło ci się kiedyś

płakać tak

jakbyś miał wypłakać życie

zapytał mnie przyjaciel

no pewnie

Opiekun

wszystko jest pod kontrolą

krzyczę i lecą mi łzy

we śnie

podchodzisz

przytulasz mnie mocno

uspokajam się

już nigdy

nie chcę się obudzić

Porozumienie

nieokreślony czas

znosimy to

co nieznośne

nikczemne istnienie

delikatność pocałunku

zmiata z powierzchni

wzruszam się

na myśl o twoich dłoniach

bądź przy mnie

przecież słowa nie znaczą

ale to

co pomiędzy nimi

Czułość

widziałeś moje rany

lubię jak się uśmiechasz

obelżywe miasto

nic nam nie zrobi

chodź ze mną tam

skąd nie wrócimy nigdy

asfalt opryskany krwią

słowa wędrują do gwiazd

odbijają się od nich

opadają na nas delikatnie

Prolog

patrzymy sobie prosto w oczy

przez wiele zim i wiosen

nigdy naprawdę

boimy się niewypowiedzianego

ręce są gdzie indziej niż myśli

nikt o tym nie wie