Wstęp
Narkomania stanowi jeden z istotnych czynników wykluczenia społecznego, zdaniem 39% badanych w badaniu PENTOR, wyprzedzając pod tym względem inne nałogi. Zażywanie substancji psychoaktywnych z roku na roku rozpowszechnia się, docierając do najmłodszych osób. O ile jeszcze w ubiegłym wieku narkotyki w naszym kraju kojarzono głównie z subkulturą, a głównymi substancjami psychoaktywnymi były leki, uzyskiwane z fałszowanych recept oraz takie środki jak płyn Tri czy sok z makówek. Wraz ze zmianą ustroju i wejście w struktury Unii Europejskiej schemat ten diametralnie uległ zmianie. Polska stała się miejscem przerzutowym narkotyków do innych krajów, zwiększeniu uległa dostępność narkotyków, zmniejszył się wiek inicjacji narkotykowej.
Obecnie w Polsce funkcjonuje 25 oddziałów detoksykacyjnych, pojawiają się osoby uzależnione od amfetaminy, GHB czy ekstazy. Elementem działań staje się również profilaktyka zdrowia, obejmująca działania takie jak diagnostyka w kierunku HIV, WZW oraz innych chorób zakaźnych. Wraz ze zmianami prawnymi i zmianami zasad leczenia zwiększa się zaangażowanie na poziomie samorządów lokalnych i organizacji pozarządowych na rzecz przeciwdziałania narkomanii. Promocja zdrowia obejmująca czynnych narkomanów oraz środowiska zagrożone jej rozwojem stały się zasadniczym elementem kampanii społecznych.
Narkomania jako zjawisko