Bezpłatny fragment - POEZYJE STARE JARE

DEJ POZOR: szkryflanina zawiyro treści erotyczne!

*

**

***

DEJ POZOR: szkryflanina zawiyro słowka uważane za wulgarne!!!

*

**

***

Pisane kej słychać, bo żodyn jeszcze niy pedzioł,

jako to richtik mo być.

*

**

***

Szkryflok „o” noleży godać tak: zrobić gymba

do „o” i pedzieć „u” — informacyjo do goroli.

*

**

***

Łoryginalne szkryflaniny som własnościom publicznom.

*

**

***

Na łokładka wciepniynto łobroz łolejny

Bronisławy

RYCHTER-JANOWSKIEJ (1868 -1953)

„Jesienny dworek”.

— Mrowce —

(Pon Tadeusz ze Telimynom we Świontyni Dumanio i zgoda bez mrowce)

szkryflanina ADAMA MICKIEWICZA

i ANTONIEGO ORŁOWSKIEGO

na ślońsko godka przeciepoł,

cosik dołożył, a cosik wyciepoł

MAREK ŚLIWA

Pon Tadeusz szoł przed sia. Łogromne zgryzoty

Cisły za niym bez ranty, jak skokoł bez płoty,

Choby łożarty. Aż w tych bardzo ciynżkich czasach

Nałaził sie, w końcu wloz do rzodkigo lasa

I trefił, eli chciołby abo tyż przipadkiym

Na gorka, co była wczora szczyńścio jego świadkiym,

Kaj dostoł kartka i klucz — zadatek dupanio,

Plac, na kery godajom Świontynio Dumanio.

Łokiym blysknył. Jezderkusie, dyć to je łona!

Telimyna! Gańbuja sie. Piznyńć se konia?

Łod wczora mo i wyglond, i kiecka łodmiynno,

Rościongniynto na kamiyniu, gymba kamiynno;

Schylono, choby rzigała, przi łepie pace.

Słyszy babskie ślimtanie. Chuj, że po dupace.

Wkurwiło Tadeusza, że mu plompka klupie.

Złomoł sie, bez galoty poszkroboł po dupie,

Chwila spoziyroł, mionknył, skryty za krzokami,

Na koniec dychnył, padoł som do sia z nerwami:

„Gupku, co łona winno, że jo sie pomylył!”

Pomału gowa ku niyj zza krzokow wychylył.

Naroz Telimyna chup, z rynkom przi siedzyniu,

Loto w prawo i w lewo, skoko ku strumiyniu

Ze welom, choby pieron w nia dupnył. Je blado,

Drze do lasa, piszczy, klynko i na ziym pado,

I niy poradzi stanyńć, kryńci sie po dorni,

Widne z ciepaki, że je we strasznyj mynczorni;

Chyto sie za cyce, chyrd, dupa, kolano;

Tadeusz medykowoł, że je pofyrtano

Abo krymfy jom chyciły. Inkszo prziczyna

Miały te gupie ruchy. Poblisko brzezina

Kryła wiele mrowisko, belekaj po trowie,

Krzokach i gałyńziach szpacyrowało mrowie;

Żodyn niy wiy, trza było, czy z upodobanio

Mrowce łaziły wele Świontyni Dumanio;

Łod goreczki we lesie aż po rzyki brzegi

Wytompały ściyżynka amajzow szeregi.

Niyszczyńściym Telimyna siadła wele drożki;

Mrowcom do łepy piznoł blik biołyj pończoszki,

Łoblazły baba, kaj szło, charały, kilały.

Telimyna była zło i ory jom brały.

Z nerwow rypła, sleciały na ziym sztyry mrowce.

Tadeusz z gańby nojprzod wykryńciył w manowce,

Ale sie wrociył. Baba bez godki łobiyroł

Z amajzow. Naroz sie kapnył, że sie dobiyro

Kaj niy trza. Chytoł. Gymba do szłapetli zniżył

Telimynowych. Niuchył, niy śmierdzi. Zajś zbliżył

Pysk. „Co robisz, synku? Sam trza mrowce chytać,

Chopy durś som gotowe, yno palca jym dać.

Łone w rzyć mie gryzom!”, „Kaj?”,

„Niych chacharstwo zgnije!”

Tadeusz klacnył w kito i amajz niy żyje.

„Kaj jeszcze?”, „Te pierońskie małe kopidoły

Coroz to wyżyj depcom!” Chop sie zrobiył bioły,

Siongnyńć trza ku picie, siongnył geroj szczyńśliwy.

Krew to niy je woda, a batki niy pokrziwy,

Tadeusz jechoł do gory w ciyń swojom pacom

Aż kudełki w pieszczonki skryncone namacoł.

Telimyna, choby trup, ciulła na murawa.

Tadeusz zaro pociep na mrowce łobława,

Łobłapiył jom pazurami, ku sia przicisnył,

Choby kumin, pulok mu stanył. Łoczami blysknył,

Pyskiym łod niyj pyska szukoł i znod go. Dugo

Wargole baby mladźgoł i jyndzorym dugoł.

Telimyna ciulika bez szaty poczuła,

Chciała ściepać ze sia tego modego chuja,

Ale siły i dychu w babie było mało:

Ku tymu mrowce chcicy łoblaziyły ciało,

A ku tymu jeszcze zajś cosik w basie morzy.

Wiy, na co napolony chop sie łodpowoży.

Dała pokoj. W dupace doświadczynie miała:

„Bydzie nos sam wto widzioł” — cicho mu pedziała.

„Dej pozor” — dociepała. — „Pierona kandego,

Ciś!” Po sztajfnych nogach wciongła na sia modego.

Łodciepoł falbany jednym śmiałym ruchym.

Choby klin, co go z wiyrchu ciulajom łobuchym,

Tak sie wjeboł Tadeusz bez pomocy rynki

W skryte we ciyniu kiecy Telimyny wdziynki;

Poczuła, że cyce, choby fany fletrujom.

Dycho drap, to pomogo we robocie chujom,

Dźwigo rzyć i durś idzie bez zastanowiynio

Ku placu, kery zwiom kurwicom zapomniynio.

Jako klacz, kedy wojok wbije w bok łostroga,

Durś ciepie sie do przodku, niy patrzi na droga,

Tak Telimyna, choby ciulniynto łostrogom,

Wyrywo do przodku. Biołe rynce nad sobom

Łowinyła wele tadeuszowyj szyji,

A szłapetle ciasno, choby pieszczonki żmiji,

Skrymplowały modego tak, że sie zdowało,

Co łobydwa, chop z babom, to je jedne ciało.

Pon Tadeusz był mody, zdrowy, wytrzimały,

Mioł pełne jajca, łone piyrsze skrzipki grały.

Niy łoszczyndzoł chop chyńci, roboty i siły,