Wstęp
Drodzy Czytelnicy,
u progu nowego, 2025 roku z wielką przyjemnością przekazujemy w Państwa ręce tomik pt. „Poezja w blasku świąt”, który powstał w wyniku tegorocznego konkursu literackiego przeprowadzonego przez serwis Riderò przy wsparciu portalu TwojeWiersze.pl.
Książka została wydana specjalnie z okazji świąt Bożego Narodzenia, kiedy to rozpoczyna się okres pełen magii, rodzinnych tradycji i refleksji. Jesteśmy pewni, że tomik poezji zawierający wiersze o miłości, radości, przepełnione nadzieją i wspomnieniami wypełni Państwa serca ciepłem w zimne wieczory przy choince, blasku świec i herbacie.
Powstanie tego wyjątkowego zbioru zawdzięczamy utalentowanym Uczestnikom konkursu, którzy za pomocą wyjątkowej kompozycji słów przekazali świąteczny klimat, głębię uczuć i emocji, a także bożonarodzeniową radość.
Chcielibyśmy serdecznie podziękować wszystkim Uczestnikom i wyróżnionym Poetom za współpracę, zaangażowanie oraz podzielenie się swoją twórczością!
Mija kolejny intensywny rok bogaty w różne projekty, wydarzenia i emocje — czas więc, by zatrzymać się na chwilę i zanurzyć w klimat pełen bożonarodzeniowej magii z tomikiem poezji „Poezja w blasku świąt”!
Z okazji nadchodzących świąt Bożego Narodzenia życzymy Państwu dużo pozytywnych emocji, samorealizacji, twórczej energii i harmonii. Warto pamiętać, że szczęście składa się z wielu małych radości — niech 2025 rok przyniesie dużo powodów do uśmiechu!
Dziękujemy Czytelnikom i Autorom Riderò za zaufanie i udany rok!
Miłej lektury przy choince!
Zespół Riderò
Słowo od komisji konkursowej
Nostalgia, miłość, rodzina akcentowały wiersze uczestników konkursu literackiego „Poezja w blasku świąt” wydawnictwa Riderò.
Jest w tej poezji tęsknota do prostoty świątecznego okresu, do zapachów i tradycji, które przywołują wspomnienia świąt z dzieciństwa; pragnienie bycia z bliskimi. Nie zabrakło wierszy, które przepełnia radość i życzliwość. Tak właśnie większość z nas pragnie spędzić święta — w cieple domowego ogniska, z bliskimi, otaczając się miłością i radością. Czegóż pragnąć więcej!
Dziękuję wszystkim uczestnikom konkursu literackiego „Poezja w blasku świąt” za chęć podzielenia się poezją. Gratuluję zwycięzcom! Wasze wiersze będą rozgrzewać serca ludzi w zimowe wieczory.
Kamila Goryńska-Chukwuezi, Członkini komisji konkursowej,
poetka
Pozdrawiam Szanownych Uczestników, Jury oraz inicjatorów konkursu „Poezja w blasku świąt”. Dziękuję wszystkim za niesłychanie interesującą i poznawczą podróż poetycką oscylującą wokół Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Licznie nadesłane wiersze rozmalowały przecudowną, impresywną gamę różnorodności i sposobów wyrażenia własnych doświadczeń, tęsknot lub życzeń…
Począwszy od wspomnień sielanki z lat dziecięcych, baśniowe wizualizacje i mity, po tradycyjne, wpisane w chrześcijańską religię zwyczaje i rytuały. Wielce cieszy powrót do wierszy z rymem, które idealnie wkomponowały się w specyfikę śpiewu kolęd, deklamacji jasełkowych.
Reasumując, konkursowe żniwa są przeobfite i pełne krasy, stąd i niebywałe były trudności z wyłonieniem zwycięzców. Stworzyli Państwo niezwykłą świąteczną przestrzeń. Wygrały w niej motywy stanowiące o miłości, szczęściu, empatii oraz przemijaniu. Na powyższe nie pozostało mi nic innego, jak wpisać się w tę przelotną, świąteczną wyjątkowość i życzyć wszystkim: „Wesołych Świąt”!
Michał Mikołaj Pieper
Członek komisji konkursowej i ZLP,
poeta
Wiele tekstów zdawało się być tymi samymi słowami mówiącymi o potrawach, archetypicznej choince. Były to radosne wiersze, przypominające rymowanki — stanowiły niemałą część. Ale były i wiersze wyrażające smutek, obawy, zwątpienie. Zdarzały się wiersze — piękne wiersze — ale odległe tematycznie. Taka różnorodność prac wymagała czujności. Szukałem, uczestnicząc w pracach jury, sprawiedliwej rachuby.
Treść, forma, adekwatność tematyczna… oryginalność. Znajdowałem ją i nie mogłem wyjść z podziwu dla ich Autorów. Doświadczenie zebrane w trakcie prac jury było lekcją. Uczyłem się z tych nadesłanych prac wciąż czegoś nowego o poezji. I Świętach Bożego Narodzenia. Gratuluję udziału każdej osobie, każdej również dziękując za bezcenną lekcję!
Borys J. Kopytnik vel J. G. Hazelwort
Członek komisji konkursowej, autor
Magdalena Bawej
NasTroje
Magdalena Bawej
W złotym migotaniu
Coraz krótszych puchatych dni
Kołyszą się marzenia leniwie
Błysk młodych jasnych oczu
Wśród zielonych gałązek
Z białym darem w dłoni
W szeptanych do ucha wzruszeniach
Biegnie dogonić swe dziecięce sny
Choć oprószeni popiołem
Spalonych mostów i lat
Znów budować będziemy codziennie
Nasz świat
By idąc z ciepłem świątecznej choinki
Wykupić wszystkie zmarznięte zapałki
Od zapomnianej przez miłość
Dziewczynki
Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz
Miła kolęda
Agnieszka Kuchnia-Wołosiewicz
Miałam napisać miłą kolędę —
taką pachnącą lasem świerkowym,
lecz ja ubogą widzę stajenkę,
w której nie pachnie obiad domowy.
Nie ma choinki, co barwnie świeci,
i nikt nie pyta, czy czegoś trzeba.
Nie ma prezentów, aniołków, dzieci,
ale jest jakoś tak bliżej nieba.
I Betlejemskiej Gwiazdy brakuje —
może poeta w wierszu ją chowa;
między strofami z nim kolęduje,
blaskiem świątecznym ozdabia słowa.
Andrzej Wróblewski
Czas pojednania
Andrzej Wróblewski
Ta noc zsyła pokój na Ziemię,
To czas, kiedy trwa pojednanie,
Ten blask, który dają płomienie,
Wśród nas, jak ten gość, pozostanie.
Ta dłoń, co zionęła wciąż chłodem,
Dziś świeczek ogrzewa się ciepłem,
Ku drugiej mknie dłoni na zgodę,
Znikają niesnaski zakrzepłe.
A z serca się dobroć potoczy,
Jak strumyk powoli pociecze,
Wzruszone załzawi nam oczy,
Przy blasku palących się świeczek.
Aneta Jasłowska
W świerkowej sukni
Aneta Jasłowska
Stała przy oknie w zielonej sukience
wielka choinka ubrana w łańcuchy,
bombki, ozdoby, było tego więcej,
tak dla otuchy.
W zwierciadle szklanych niewinnych aniołów
królował uśmiech, rozszerzał źrenice,
dwanaście potraw podanych do stołu,
wszystko to widzę.
Stała w salonie świerkowa panienka,
każdy cukierek był nowym przesłaniem,
los ciężkich doznań w te dni szybko pękał,
łagodząc pamięć.
Mandarynkowe powietrze kusiło,
makowa babka, orzechy laskowe,
było tak ciepło, rodzinnie i miło,
musiałaś odejść.
I nadal stoi w świerkowej sukience
cisza ubrana w melodię kolędy,
choć dusza tęskni i płacze wciąż serce,
widzę twój błękit
oczu wpatrzonych tak czule, niewinnie,
mienisz się, mamo, brokatem, jak kiedyś,
byśmy na nowo mogli znów dziecinnieć,
nie czując biedy.
Stoi przy oknie zielona nadzieja,
ma twoją suknię świerkowych przemyśleń
i każde święta miłością chce sklejać,
nim gwiazda błyśnie.
Anna Koprowska-Głowacka