Wstęp
Pamiętam jak w moim dzieciństwie większość moich znajomych zaczęło pisać wiersze czy to rapem czy hip — hopem, w każdym bądź razie wierszem. Próbowałam też i ja coś wyskrobać, lecz nic nie wychodziło. Teraz jestem dorosła i w dobie pandemii Covida poezja sama się tworzy, słowa same przychodzą mi do głowy. Jest to nietypowa poezja, nie zawsze się rymująca, ale słowa są kluczowe i przekaz. Słowa mają magiczną moc. W taki właśnie sposób zostałam poetką. Mam talent do pisania i pragnę go wykorzystać najlepiej jak potrafię.
Pisanie jest jak terapia duszy i ciała, ten kto pisze i tworzy książki, żyje dwa razy.
Monika Wójcicka.
Oda do wolnej Polski
Czym, że jest wolność w dzisiejszym świecie?
Pytam się ja, pytają się inni.
Wolność to prawo i swoboda wyboru,
to prawo głosu.
Gdzie jest ta wolność?
Nie ma jej, zabrali ją nam.
Kto?
Władza.
Co nam dali?
Kawał szmaty na twarzy, która nas niszczy.
O wolności, o radości, gdzie żeś się podziała?
Wróć do nas, szukamy cię każdego dnia.
Wolności nie ma, zabrali ją nam.
Kim jesteśmy?
Niewolnikami kagańca,
bez prawa głosu.
O wolności, o radości, wróć do nas,
pragniemy cię, szukamy cię,
chcemy być WOLNI!
Chcemy znowu mieć
WOLNĄ POLSKĘ,
której nie ma!
I dlatego musimy walczyć!
O wolności, o radości, wróć do nas,
błagamy cię, wróć,
chcemy być
WOLNYMI LUDŹMI i ŻYĆ!
Data: 24. 10. 2020 r.
W komunikacji miejskiej
Idę sobie krętą drogą, jako wolna sama obrałam,
idę i śpiewam dumna z tego, że wolną Polskę
i siebie wybrałam!
Jadę sobie, jadę, prosto przed siebie,
czy to pociągiem, czy autobusem,
a może tramwajem,
chcąc, nie chcąc rozglądam się raz przed siebie,
raz za siebie i widzę i czuję strach!
Ludzie patrzą się na mnie dziwnie,
patrzę się na nich i ja!
Mają maski na twarzach,
a ja nie, ponieważ zapomniałam,
a jednak nie, nie chciałam jej nakładać.
Zero klimatyzacji, zero powietrza,
robi mi się duszno.
Ludzie dziwnie się zachowują
i krzywo na mnie patrzą,
mają morderczy wzrok!
Najchętniej by mnie stąd wyrzucili,
ktoś z przodu krzyczy:
— wara ode mnie,
półtora metra jak najdalej,
nie życzę sobie, żeby pani mnie zaraziła.
Większej bzdury w życiu nie słyszałam!
Jadę sobie, jadę i wracam do domu,
mam dość!
Pod domem wsiadam do auta
i jadę dalej,
zero stresu, zero emocji,
bez maski na twarzy.
Czuję się dobrze, bezpieczna i wolna
od kagańca na twarzy.
Data: 24. 10. 2020 r.
Chamstwo czy agresja?
Cóż to się stało z ludźmi tego świata?
Chamstwo nad chamstwem
z każdym dniem powraca?
Słowa odmiennego powiedzieć nie można,
poglądu inszego wysłowić nie można,
człowiek człowieka by zadźgał jak by mógł
samym spojrzeniem.
Cóż to się stało z ludźmi tego świata?
Agresja jest obecna w każdej dyskusji,
czy komentarzach?
Człowiek człowiekowi wilkiem gorzej jak było.
Czy to się coś zmieni?
Nastawienie ludzi do świata?
Czy to się coś zmieni?
Nastawienie do drugiego człowieka?
Nie!
Najchętniej jeden drugiego by pozabijał,
tylko dlatego, że inaczej myśli, czuje, oddycha,
tylko dlatego, że inaczej się wysławia,
tylko dlatego, że inaczej żyje,
gdyż człowiek jest największym wrogiem
drugiego człowieka.
Człowieka należy się obawiać,
człowiek jest źródłem wszystkich
problemów tego dziwnego świata.
Kiedy skończy się piekło na tym świecie?!
Tego nie wie nikt, bo to jest dopiero początek,
agresji człowieka do człowieka.
To dopiero początek upadku ludzkości
i chcąc temu zapobiec należy się połączyć
pod wspólnym sztandarem pełnym ciepła,
zrozumienia i miłości,
pełnym Bożej Opatrzności.
Data: 27. 10. 2020 r.
Kobieta
Kobieta to silna istota,
pełna siły, odwagi i honoru,
z każdym dniem nabierająca swojego blasku,
z dnia na dzień błyszcząca pięknem,
ciepłem i miłością.
Kobieta jest jak promyk słońca,
zawsze wesoła i uśmiechnięta,
miła i uprzejma.
Czasami, gdy spotyka ją coś złego,
jest kapryśna i nieugięta,
pełna zimna i chłodu.
Czasami jak trzeba, wyładować się psychicznie,
wykrzyknąć wszystkie za i przeciw,
dla świętego spokoju.
Kobieta jest jak burza,
gwałtowna i niebezpieczna,
lecz uważaj, bo możesz od niej oberwać!
Z kobietą lepiej nie zadzierać!
Jednakże w pamięci mamy,
obraz kobiety ciepłej, czułej i kochającej,
obejmującej ręką swe dziecię.
Takiej kobiety pragniemy
i takich kobiet pożądamy,
wrażliwych, oddanych i miłujących,
pełnych wytrwałości i męstwa.
W obliczu swego kobiecego powołania,
oddanej prawu życia i miłości do swojego
dziecka, dzieci i rodziny,
o tym zawsze pamiętaj.
Data 29. 10. 2020 r.
Dzień Wszystkich Świętych
Każdego roku obchodzimy ten piękny dzień,
czyli dzień Wszystkich Zmarłych,
dla wielu jest Dniem Wszystkich Świętych.
Każda dusza, która odeszła z naszych rodzin
jest święta.
Każdy zmarły zasługuje na
szacunek, miłość, zadumę.
Każdy zmarły zasługuje na modlitwę,
każdy zmarły zasługuje na wspomnienie
i oddanie jemu czci.
Nie ważne jakim człowiekiem był za życia
dobrym, czy złym.
Pamiętajmy w nim wszystko to, co było najlepsze,
każdy z nich był dobry i warty przypomnienia.
Data: 01. 11. 2020 r.
Brak czasu
Czas szybko płynie o tym każdy z nas wie,
czas szybko pędzi o tym każdy z nas wie,
czas szybko przemija o tym każdy,
doskonale z nas wie.
Jestem mała — spędź ze mną trochę czasu?
Jestem zajęty.
Jestem trochę większa, spędź ze mną trochę czasu?
Jestem zajęty.
Jestem dorosła- spędź ze mną trochę czasu?
Nie, jestem zajęty,
nie mam czasu!
Życie pędzi, gna do przodu,
— nie mam czasu.
Trzeba zrobić pranie, czy ugotować obiad
— nie mam czasu.
Zapraszam do mnie na kawę?
— Nie mam czasu.
Pracuję i jestem zajęty
— nie mam czasu.
Czy to piątek, czy niedziela
— nie mam czasu.
Czy to święto, czy nie święto
— nie mam czasu.
Przemija rodzina, znajomi i przyjaciele,
oni odchodzą od nas, bo nie mamy dla nich czasu!
Człowieku!
Zatrzymaj się na chwilę!
Całe życie przed Tobą!
Nie, ponieważ nie mam czasu!
Znajdź dla mnie trochę czasu na odwiedziny,
znajdźmy trochę czasu na spotkanie,
znajdźmy trochę czasu dla rodziny i przyjaciół,
znajdźmy trochę czasu dla siebie samego,
znajdźmy trochę czasu na życie.
Znajdźmy czas, inaczej stracimy
wszystkich bliskich z braku czasu.
Znajdźmy czas, ponieważ z czasem