Prolog
Nie było nas — był las
W lasach się rodziliśmy,
W lasach i z lasu żyliśmy.
Lasy utrzymujemy — pielęgnujemy.
Lasy kochamy, bo różne pożytki z nich mamy.
Dzięki lasom oddychamy.
W lasach i przy lasach leśnicy mieszkają i o nie dbają.
W lasach myśliwi polują, zwierzynę selekcjonują i dokarmiają
— leśniczym pomagają.
Darzbór!
Naszą ojczyzną były kiedyś tylko lasy.
Im więcej nas — tym mniejszy jest globalny las.
Lasów ubywa, a nas przybywa.
Nadeszły czasy — by starannie dbać o lasy.
Lasy dają życie — to ich znaczenie, w wielkim skrócie.
Wstęp
Polska to nasz ojczysty kraj.
By go poznać i podziwiać — trzeba opisać.
W świat naszych dziejów się wybrałem,
Według zasady: widziałem, słyszałem i opisałem.
Od gór — płynę w dół.
Płynę Wisłą — królowej naszych rzek wodami.
Królewskie miasto Kraków,
Dawna stolica Polski — pozostaje za nami.
Mijam stołeczną Warszawę,
Jej blokowiska, apartamentowce i wieżowce pnące się
do góry,
Rozpoznawalny w świecie Pałac Kultury.
Podziwiam podgórskie wyżyny, mazowieckie równiny.
Podmokłe Żuławy, nadmorskie wydmy.
Dzikie plaże Bałtyku, na których zbierano bursztyny.
Widzę: już nie ma dzikich plaż,
Są kurorty i handlowe stragany.
Pozdrawiam: gościnnych Łemków w Bieszczadach,
Poznańskie pyry, inaczej gadających Ślązaków,
Mazurów, Kaszubów i Kurpiów.
Azylantów też i wszystkich do Polski imigrantów.
Wpłynąłem z piórem na dzieje polskiego narodu.
To tętniący życiem kraj.
To jeszcze nie raj.
Polska rośnie w siłę. Idzie do przodu.
Rozwinięcie
1. Ojczyzna to ja i ty, i ty, i ty.
Polska to wszyscy my.
2. To nasi rodzice, nasze siostry i nasi bracia, krewni i kuzyni.
Nasi koledzy, współpracownicy, sąsiedzi i znajomi.
Wszyscy nasi ziomkowie i wszyscy rodacy
Po całej ziemi rozsiani za chlebem i sławą Polacy.
Szukający w świecie przygód i lepiej płatnej pracy.
3. Nasza z różnych zakątków świata
Tęskniąca do rodzinnych stron Polonia,
czasami nawet bogata.
Wspominająca młode lata z tęsknotą, ze łzami.
I rodacy w kraju tęskniący za nimi.
4. Nasi ojcowie i nasze matki zapracowane,
nasze babcie kochane, o nasz los ciągle niespokojne.
To ich kołysanki i bajki do snu.
O Wojtusiu, Babie Jadze, Twardowskim na księżycu
i Koziołku Matołku.
5. Opowieści i legendy: o myszach i Piaście;
Smoku wawelskim, z którego ognista lawa ziała;
O Wandzie, która Niemca nie chciała;
Wielkich Polakach z niejednego sławnego rodu.
Ich zasługach dla naszego narodu.
O naszych wodzach, hetmanach, kosynierach i ułanach.
Obrońcach Westerplatte i o Emilii Plater.
O polskich partyzantach, w różnych oddziałach
O Polskę walczących.
O prostych żołnierzach, np. ojcu i synu Skrzypnikach,
Pod Lenino od jednego armatniego wybuchu oślepionych.
Telefoniście Michale Okurzałym oraz Anieli Krzywoń
(Spłonęła w autobusie-kancelarii w męczarniach).
O majorach Henryku Sucharskim i Piotrze Wysockim
Oraz por. pil. Stanisławie Skalskim (w PRL gen. bryg.).
O generałach Franciszku Kleebergu z walk pod Kockiem
I Aleksandrze Waszkiewiczu pod Budziszynem.
Marianie Buczku w 1939 roku pod Ożarowem
I Konradzie Dajku boso walczącym, aż do śmierci
Na bagnetach w 1920 roku pod Radzyminem.
O rycerzu Michale Wołodyjowskim
I hetmanie Janie Sobieskim.
Janku Bytnarze z Szarych Szeregów
I Janku Krasickim z ZWM.
Oraz rotmistrzu Witoldzie Pileckim, cichociemnym.
O Zawiszy Czarnym i Leszku Białym,
Którym wielka sława i chwała.
6. To epopeje o naszym narodzie.
Opisy różnych wydarzeń z historii narodu polskiego
W Trylogii Henryka Sienkiewicza.
Opisy dworu w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza.
A chłopów w powieści Władysława Reymonta.
Świata pracy w tzw. szklanych domach
u Stefana Żeromskiego.
To twórczość Reja, Kochanowskiego, Miłosza, Szymborskiej
i Gombrowicza.
7. Pamiątki historii naszej ziemi, lat, które minęły.
Nazwy miast, ulice i zabytkowe kamienice.
Pomniki męczeństwa i chwały.
Wawel krakowski, Zamek Królewski, Pałac Prezydencki
(d. Radziwiłłów, Namiestnikowski).
Belweder i Park Ujazdowski oraz Trakt Królewski.
Umocnienia obronne w Kruszwicy
i pochyloną wieżę, w której szalały myszy.
Szczątki dawnej przyrody — parki narodowe i krajobrazowe.
8. Specjalistami od bajek są różni partyzanci, a nade wszystko
wędkarze.
O wielkich rybach urwanych im z haczyka bajarze.
Żołnierze na zmianę wzajemnie wyklęci.
Na zmianę, chcący być i bywają traktowani jak święci.
9. To nasze ziemie otoczone granicami z naszymi
odwiecznymi sąsiadami:
Rosjanami, Czechami, Ukraińcami — Słowianami
i Niemcami — Germanami,
Litwinami w ojczyźnie obydwóch narodów przez wieki z nami
żyjącymi,
naszymi zamorskimi za Bałtykiem sąsiadami —
Duńczykami, Norwegami, Finami i Szwedami.
10. Nasze niebo gwiaździste nocami,
A chmurne i deszczowe czasami.
Pod nim góry, żuławska depresja, wyżyny i rozległe doliny.
Wartkie rzeki i ich wiosenne rozlewiska,
Rozsiane jeziora i ich warmińsko-mazurskie skupiska.
To Bieszczady i zielone wzgórza nad Soliną.
Pasmo karpackich gór, w nich Tatr.
I Polesia czar.
11. Polska ziemia.
Historyczne puszcze, sosnowe i mieszane lasy, zagajniki,
W nich żubry, sarny, wilki, lisy i dziki.
Pola. Falujące łany (jak napisał wieszcz)
Ze zbożem znakomitym.
Pszenica ozdobiona złotem, a duże obszary pól
Owsem, jęczmieniem i srebrzystym żytem.
Żółte pola rzepaku i białe, miododajne pola gryki (tatarki),
Różnobarwne pola łubinu, modrakowe zagony lnu,
Wielokolorowe kwiaty ziemniaków
I uprawy z żółtymi kwiatami słoneczników.
W maju wszystko kwitnie: lasy, łąki, pola, ogrody, krzewy
I sady.
12. Dawniej polskie chaty, pod słomianymi strzechami
I studnie z żurawiami.
Teraz domy murowane, pod blachą i ceramicznymi
Dachówkami,
Dawniej i teraz otoczone od frontu kwiatami:
Malwami, daliami, astrami, goździkami.
Pięknie pachnącą konwalią i maciejką.
Przydrożnymi makami, chabrami, ostem, szczawiem i lebiodą.
13. Wielkie obszary upraw ziemniaków i cukrowych buraków.
To targane wiatrami, niszczone przymrozkami i suszami
Duże połacie żyznych ziem pokryte sadami.
Z głównym polskim owocem na eksport — jabłkami.
14. Węgiel — polskie czarne złoto,
Pokłady soli, siarki i rud miedzi.
Zazdroszczą nam tych bogactw nasi niektórzy sąsiedzi.
Liczne miejsca z roponośnymi odwiertami
Oraz — na Warmii i Mazurach —
Pokłady z wszystkimi pierwiastkami.
15. Dobrem ojczystym nie są tylko wielkie historyczne
Fabryki —
Potrzebne do życia i bycia zakłady pracy.
Przez wiele lat wielkim wysiłkiem narodu budowane.
Bezmyślnie za bezcen obcym, a w praktyce swoim sprzedane.
16. Wielkim dobrem są głównie sławni Polacy:
Mikołaj Kopernik, Maria Skłodowska, Jan Heweliusz,
Fryderyk Chopin,
Ludwik Zamenhof, Adam Mickiewicz, Zbigniew Religa
I — jako papież Jan Paweł II — Karol Wojtyła,
Tadeusz Kościuszko i Stanisław Moniuszko,
Jan Kiepura i Aleksander Fredro.
Danuta Szaflarska i Aleksandra Śląska,
Ludwik Solski i Tadeusz Fijewski oraz Andrzej Wajda
I innych zasłużonych Polaków plejada.
Nasi wybitni kapłani:
Wspomniany Mikołaj Kopernik, Piotr Skarga (właśc. Powęski),
Hugo Kołłątaj, Stanisław Staszic, Stefan Wyszyński,
Józef Życiński.
17. Nasze pieśni i piosenki:
Pije Kuba do Jakuba;
Szła dzieweczka do laseczka;
I o prząśniczkach — piosneczka.
Brunetki, blondynki… wszystkie dziewczynki;
Rozszumiały się wierzby płaczące;
Eurydyki tańczące;
Cała sala (Polska) śpiewa z nami.
W Polsce bywa smutno, a czasem bardzo wesoło.
Gdy trwają festiwale, koncerty, mistrzostwa, spartakiady
I defilady.
18. Rozległe nadrzeczne łąki, jak bukiety kwiatów
Na wiosnę kwitnące i jak łany zbóż falujące.
Unikalnym zapachem — siano zimą pachnące.
Nad nimi unosi się śpiew ptactwa i śpiewne tokowanie
Słowika,
Wtóruje im rechot żab. Brzmi to jak wielka wiejska muzyka.
19. Na łąkach spacerują dostojnie bociany,
To wśród gościnnie odwiedzającego nas ptactwa
Z ciepłych krajów
Ptasie pany.
Przynoszą dobre nowiny, czyli maleńkie dzieciny.
Są oczekiwane w uwitych tu gniazdach każdej wiosny.
20. Symbolem ojczystego krajobrazu jest przydrożna,
Samotna wierzba płacząca,
Jak w muzyce Szopena (Chopina) z wichrem wiatrów
Spokojnie szumem grająca.
Polska do gościnnego stołu zaprasza na przystawkę
Z jednego z trzydziestu gatunków chleba razowego.
W różnych konfiguracjach smakowych pieczonego.
Posmarowanego smalcem, z cebulą i kwaszonym ogórkiem
Lub serem ze szczypiorkiem.
Do wyboru zupy: barszcz biały (żurek), kapuśniak, szczawiowa
I grochówka, najlepiej wojskowa.
Dania: schabowy z kapustą z grzybami
I kaczka pieczona z jabłkami.
Na weselu rosół z kury i kurczak pieczony z borówkami.
W męskim towarzystwie: golonka z grochem, chrzanem
I kapustą
Lub coś niecoś pod śledzika — dobrze czystą.
W damskim towarzystwie są gusta bardziej wyszukane
i bliżej nie zbadane.
Potrawami świątecznymi są dania z karpia, białej kiełbasy
i jaj oraz serniki, makowce, szarlotki i pierniki, różne słodkie
frykasy.
Królową stołu jest zawsze prawdziwa polska szynka.
Dyżurnym pokarmem jest bigos, a alarmowym — pizza.
Potrawą biedy — zupa szczawiowa.
Napojem na pragnienie jest kwas chlebowy, a na toasty
wódka żubrowa.
Gości chlebem i solą witamy,
Na honorowych miejscach sadzamy,
Szczęśliwego powrotu życzymy
i upominkami obdarowujemy.
Na drogę gotowane jajka z solą w papierku
i chleb dajemy (kiedyś, a czasem na wsi — i dziś).
21. Polska postrzegana jest jako zielony kraj.
Z wyglądu naszej bogatej przyrody to na ziemi raj.
Zaprasza gościnnie cały świat,
Do naszych kurortów i czystych jeszcze jezior
I górskich potoków wód.
Chata polska jeszcze nie wszędzie bogata,
Ale zawsze rada.
22. Nasza Ojczyzna ma ponad tysiąc lat dziejów,
Czasu wzlotów i upadków,
Falujących sukcesami i niepowodzeniami —
Regresem i rozwojem.
Wolnością i niewolą — pokojem i wojną.
Zawsze o swą przyszłość niespokojną
Dzieje wypełnione nauką i pracą oraz walką zbrojną.
23. To wojowie Mieszka w kolczugach z mieczami.
Zakuci w zbrojach rycerze Bolesława Chrobrego,
Z tarczami i pikami.
To huzarzy hetmana i króla Sobieskiego z paradnymi,
Szumiącymi w boju skrzydłami.
Jazda Kościuszkowska i kosynierzy z Bartoszem Głowackim
pod Racławicami.
Ułani z lancami i szablami.
Na komendę: lance do boju, szable w dłoń,
Nieprzyjaciół goń, goń.
24. W staropolskiej encyklopedii czytamy o sporach
i waśniach.
O oszukiwaniu na czym się da, w tym wagach.
Był np. garniec, łokieć, sążeń, stopa, pręt i korzec.
Inną miarę, w różnych częściach Polski, miał każdy kupiec.
Ile to było — trudno rzec.
Oszustwo trwa — gdzie się da, a nawet się nasila.
Odwieczny polski pieniądz to grosz i złoty metalowy,
ale później także banknot papierowy.
W Polsce zawsze posługiwano się także obcymi walutami:
dukatami, talarami, markami i rublami, a ostatnio — dolarami
zaś obecnie także euro, wspólnymi unijnymi pieniędzmi.
25. Reklamy prawdziwe i złośliwe zawsze się przeplatały
i do zakupów zachęcały.
Reklamy dźwignią handlu bywały, jeśli nachalnie nie kłamały.
Przypomnę niektóre:
Komu jeszcze, komu, bo idę do domu (na jarmarkach,
odpustach, bazarach).
Wódka pali, cukier krzepi, a spirytus jeszcze lepiej
(trawestacja słów Melchiora Wańkowicza).
Prusakolep ośmieszał reklamy, jako ogłupianie.
Uważano, że dobry towar nie potrzebuje reklamy,
a reklama to kitu wciskanie.
Klient miał zawsze rację, gdy brakowało towarów.
Coca-cola to jest to (Agnieszka Osiecka).
Chleb razowy i margaryna zrobi z ciebie Gagarina.
Jedz dorsze, bo g...no gorsze.
Dwa w jednym.
Więcej to taniej. Totalne czyszczenie magazynów.
Ciągle obniżamy (włączamy) niskie ceny — z 99,99
na 6,99 złotych (niby precyzyjnie).
To powszechny i obecnie bardzo typowy ogłup reklamowy.
Popularny, uprzejmy zwrot handlowy — w czym mogę pomóc?
Nie ma książek zażaleń. Trzeba iść do sądu.
Modne są przeceny.
Towar po przecenie bywa droższy niż przed przeceną.
To kolejne reklamowe ogłupianie i tzw. kitu wciskanie.
Głupi wszystko kupi.
Po to wymyślono reklamę wliczoną w cenę towaru.
Dźwignią handlu są upusty, przeceny, raty i rabaty.
Rada: Nie kupuj g…w papierku po cukierku.
26. Historyczne pola zwycięskich bojów:
Pod Cedynią z Germanami, pod Legnicą z Mongołami,
Na Psim Polu z Niemcami.
Tureckiej wiedeńskiej wiktorii husarii polskiej.
Pogrom Krzyżaków pod Grunwaldem
przez króla Jagiełłę
To pokonanie bolszewików w 1920 roku pod Radzyminem,
z wielką brawurą.
Stawienie niemieckim najeźdźcom zbrojnego oporu na Bzurą.
To bój kościuszkowców gen. Berlinga pod Lenino.
Korpusu gen. Andersa pod Monte Cassino.
27. Wojna wyzwoleńcza narodu polskiego.
Walka bratobójcza o władzę po wojnie w kraju — między
Polakami.
Groby w całym niemal świecie, w których spoczywają polscy
żołnierze.
Liczne wojskowe naszych bohaterów cmentarze.
28. Mamy też liczne świadectwa prawdy o zbrodniach:
obozy zagłady.
Smutną pamiątkę, głównie po naszych braciach Żydach.
Prochy z krematoryjnych pieców, z ludzkich ciał pokłady.
29. Walczyliśmy o wolność na angielskim niebie.
My też otrzymaliśmy pomoc w potrzebie.
Armia Radziecka z Wojskiem Polskim od Niemców
nas wyzwolili i w Berlinie zwycięskie flagi zawiesili.
Na defiladzie zwycięstwa w Moskwie wspólnie maszerowali.
30. Epopeja polskich powstań narodowych i przeciw
społecznej niewoli.
Pierwsze duże i groźne powstanie Jakuba Szeli (1846 r.),
nazywanego królem chłopskiej niedoli.
W listopadowym i styczniowym powstaniu.
Walki w kościuszkowskiej insurekcji pod Racławicami
i Maciejowicami.
To powstania śląskie i powstanie poznańskie.
Mamy po powstaniach — na Sybir zesłańców.
Zagładę w warszawskim getcie żydowskich powstańców.
Mamy zamordowanie Warszawy w 1944 roku: morze gruzów
i poniewierkę jej mieszkańców.
Zrobienie z gruzowiska stolicy państwa otoki stadionu skarpy,
Jest ona swoistym pomnikiem Warszawy.
Obecnie otoki Stadionu Narodowego,
dotąd, w tym miejscu, tego faktu nieupamiętnionego.
31. Na pamiątkę walk mamy starą pieśń bojową Bogurodzica,
zagrzewającą do czynu zbrojnego.
Mamy potop szwedzki z rajdem przez morze hetmana
Czarnieckiego.
Mamy też bardzo ważne i doniosłe świadectwo naszej
historii — hymn Polski
Mazurek Dąbrowskiego.
Przed nim Chorał, pieśń uroczysta,
do rangi hymnu podniesiona.
Mamy biało-czerwoną flagę (chorągiew)
i na czerwonym polu —
w koronie Orła Białego,
Zawsze obecne na polach bitew oręża polskiego.
32. Pamiątką zbrodni i smutnej prawdy
Są na polskiej ziemi niemieckie obozy zagłady:
Auschwitz (Oświęcim) i Birkenau (Brzezinka),
Warschau,
Majdanek, Bełżec,
Kulmhof w Chełmnie nad Nerem,
Treblinka,
Stutthof (Sztutowo k. Gdańska).
Mamy też cmentarz jeńców radzieckich z obozu niemieckiego
w Skrobowie k. Lubartowa, razem 12 tysięcy pogrzebanych
tam spoczywa.
33. Piękne, choć stare wiernych kościoły.
Katolików częstochowska Jasna Góra
I prawosławnych Grabarka.
Powszechna wiara w Boga,
Do Niego modły, gdy trwoga.
34. Ojczyzna jest tylko jedna, jak matka.
Jesteśmy jej dziećmi do ostatka.
Ojczyzna to nasza młodość i starość.
To najczęściej mamy w tej ziemi groby.
Symbole naszego bycia i życia.
Obiekty smutku, zadumy i żałoby.
35. Współczesną Polskę co jakiś czas ktoś z ruin podnosi.
W historii naszej tak zawsze bywało.
Naprawiaczy było wielu, ale zdrajców także nie brakowało.
Szliśmy jednak ciągle do przodu.
Takie są dzieje Polski i polskiego narodu.
36. Pominąłem, będących obecnie na świeczniku, nazwiska
wybitnych Polaków,
Działających w różnych układach, partiach i rządach.
Nie jest pewne, czy nie ma na nich gdzieś jakichś haków.
Bez obawy,
Niech pracują nadal dla naszej i swojej sławy.
Ojczyzna bywa nierychliwa, ale w ostatecznych sądach
sprawiedliwa.
Pamiętajmy, że kiedyś był wódz, pic, a za wodzem nic —
malowana trawa.
Po tym wieloletnia niewola narodowa.
37. W 1989, po 45 latach istnienia pożegnaliśmy
Polskę Ludową —
Nazywaną ojczyzną ludzi pracy.
Od tego czasu w powszechnej opinii jesteśmy do dyspozycji
wyzyskiwaczy i pracy poszukiwaczy.
Urosła pętla zadłużenia do około biliona i nadal rośnie
jak szalona.
Jest to dług fikcyjny, a nie inwestycyjny.
Co robić, jak się z tego wyplątać — by dalej w przepaść
nie zapadać?
Nie są to długi u Rosji, a Kapitał nie odpuści.
To jest groźba realna, a nie propagandowa.
38. Nasze najnowsze tragedie — dni żałoby i trwogi.
To śmieć w samolocie C-295 M pod Mirosławcem.
Katastrofa samolotu T-154 M pod Smoleńskiem —
96 osób naszej elity, z polskim prezydentem.
Wszystkich pasażerów i całej załogi.
Teraz trwa zaduma. Nie faktyczna, lecz polityczna.
Nie jedność, lecz nienawiść.
Nad trumnami nie ma ciszy.
Jest polityczna wrzawa, jak smutna zabawa.
39. Wielu Polakom pięść się zaciska ze złości
i niesprawiedliwości.
Są wezwania do dowalania, rozliczania i obalania.
Obietnice poprawiania — prawie woda, uszu szkoda.
Naród czasem wybiera, czy lepsza dżuma czy cholera.
Solidarność walczyła, obalała i sama się zniszczyła.
Nie kupuj kota w worku.
Kogo wybrać — oto jest pytanie, bo zewsząd słuchać
obiecywanie.
Dobrobytu, wolności, niepodległości, praworządności
i sprawiedliwości.
Jak w szulerni.
40. Mamy rodaków, różnych cwaniaków.
Farbowane lisy i wyścigowe konie rwące do przodu
na partyjne zamówienia.
Są partyjni wędrownicy za przywilejami i stanowiskami.
Ludzie bez własnych osądów i poglądów.
Święte krowy zasłużone i nietykalne, obwieszone medalami.
Czasem są miejscowymi carami.
Święci jak szare gęsi.
Są głęboko wierzący, tak się sami podczas wyborów nazywają,
ale nie wiadomo, co za skórą mają.
Pełno jest zasłużonych miernot. Nic nie zrobili poza
przynależnością.
To często zwykłe chciwe okazy.
Najbardziej zalały Polskę różne (cenzura) — włazy.
41. Ojczyzną naszą rządziliśmy sami,
Ale także z innymi, a nawet obcymi.
Wiemy, jak bywało, mniej wiemy, jak będzie.
Co nam przyszłość przyniesie.
Jak uda się ją nie tylko zaprogramować, ale także zbudować.
Są to wyzwania na pokolenia.
Symbolem władzy króla były regalia: korona, berło,
jabłko, miecz i tron królewski.
Insygniami władzy prezydenta RP są:
Order Orła Białego, Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
oraz pieczęć i proporzec prezydencki.
Doniosła uwaga:
Godłem Polski jest na czerwonym polu Orzeł Biały,
Znakiem rozpoznawczym Polski biało-czerwona flaga.
42. Jako Polak dobrze wymawiaj:
Stół z powyłamywanymi nogami pod Brzęszczykiewiczem.
Chrząszcz brzmi w trzcinie w Szczebrzeszynie koło Tłuszczca.
Konstantynopolitańczykowianeczka wyszła za mąż
za Archeminiwiłokołoczerepowicza i mieli Hermenegildę
(urodzoną w czepku).
Gżegżółka patrzy na różdżkarza.
Nie pieprz, Piotrze, wieprza pieprzem, bo przepieprzysz
wieprza pieprzem i będzie za pieprzny.
Wart Pac pałaca, a pałac Paca.
43. Tradycyjnie, na gwiazdkę, domy odwiedza święty mikołaj.
Ma worek prezentów dla wszystkich — pyta, karci, poucza.
Z worka nagradza.
Worek jest z prezentów urodzajem i nie tylko dla dzieci,
ale i dorosłych rajem.
Tradycyjne święta są: wśród nocnej ciszy i wesołego alleluja,
Ze żłobkiem urodzenia i grobem zmartwychwstania.
Tradycyjnie obchodzi się imieniny i urodziny
oraz rocznice zawarcia małżeństwa.
Okazjami na małe lub większe popijawy (przyjęcia) są
m. in.: narodziny, chrzciny, zaręczyny, zaślubiny, poprawiny,
nowe zakupy, wypłata lub zaliczka,
a nawet uzyskana pożyczka.
Są też stypy, parapetówki, wiechy, dożynki, świniobicie
i wyleczona choroba.
Za zdrowie i dla pomyślności każda okazja może
być tradycyjnie dobra.
44. Polska to też wędrujący harcerze i harcerki,
ich dymiące ogniska w szumiących kniejach,
To wesołe dziecięcym gwarem przedszkolne ogródki.
A latem nad rzekami radosne cygańskie tabory przy koniach.
45. W styczniu, od ponad 25 lat,
Gra Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy,
Pod batutą, sławnego już Polaka Jerzego Owsiaka.
Zawołaniem jest: „Oj, będzie się działo!”
W nagrodę, latem w Jarocinie lub Kostrzynie
„Róbta, co chceta”.
„Do końca świata i o jeden dzień dłużej”, by ludzie żyli długo
i zdrowiej.
W 2017 roku szczodrzy Polacy dali szpitalom aż
105 milionów pomocy.
46. Polskie święto narodowe 11 listopada,
Wtedy bywa wojskowa defilada.
Powiewają biało-czerwone flagi państwowe.
Jest wielka radość i gotowość do walki o niepodległość.
Bóg, honor i Ojczyzna to główna Polaków powinność.
To hasło zdobi sztandary wojskowe.
47. Polacy się zawsze się dzielili, a w potrzebie jednoczyli.
Byli chłopi i szlachcice, giermkowie i rycerze,
Kmiecie, zagrodnicy, wyrobnicy, rzemieślnicy i urzędnicy.
Mieli różne religijne wyznania i polityczne przekonania.
Łączyli się w organizacje, stowarzyszenia zawodowe,
Poznawczo-naukowe, obronne i ochronne
oraz stronnictwa i partie społeczno-polityczne.
Główne to prawica i lewica.
Oddzielnie jednoczą się wyzyskiwani
i oddzielnie wyzyskiwacze.
Sprzedający swoją pracę i pracę najemną kupujący.
Zjednoczeni jako ludowcy, komuniści, socjaliści,
konserwatyści i narodowcy.
Łączą się także w skali międzynarodowej do obrony i ataku.
Jak niegdyś proletariusze wszystkich krajów, w walce
o wolność waszą i naszą.
48. Alleluja i do przodu!
Do działań na chwałę Polski i rozsianego po świecie
polskiego narodu.
Epopeja trwa — do roboty.
Modlitwa za Polskę niech doda ochoty,
a pouczają nas prezydent i prymas, przywódcy i dowódcy
oraz nauczyciele i doświadczeni obywatele.
Przykładem nasze narciarskie orły-sokoły-herosy.
49. Jeśli miłością przyobleczemy wszystko,
przekonamy się, że niebo, a w nim raj, jest blisko.
Polska będzie szczęśliwa — jeśli będzie sprawiedliwa.
To, co tu napisałem, nazywa się ple-ple lub mowa-trawa,
lub słowna zabawa bądź puste słowa.
Z naszej historii
W dawnych czasach Polska miała hetmanów polnych i koronnych, a także naczelnika Tadeusza Kościuszkę.
1. W czasach współczesnych — wojskowych marszałków,
byli to:
Józef Piłsudski (1867—1935),
Edward Rydz-Śmigły (1886—1941),
Michał Żymierski-Rola (1880—1989),
Konstanty Rokossowski (1898—1968) marszałek,
Marian Spychalski (1906—1980),
Ferdynand Foch mianowany marszałkiem Polski w 1923 roku,
również marszałek Francji.
2. Przywódcy Polski współczesnej, m. in.:
Marszałek Józef Piłsudski (1867—1935),
Wincenty Witos (1874—1945),
Roman Dmowski (1864—1939),
Ignacy Daszyński (1866—1936),
Gabriel Narutowicz (1865—1922), zamordowany,
Stanisław Wojciechowski (1869—1953),
Generał Władysław Sikorski (1881—1943), zginął tragicznie,
Bolesław Bierut (1892—1956),
Władysław Gomułka (1905—1982),
Józef Cyrankiewicz (1911—1989),
Edward Gierek (1913—2001),
Mieczysław Rakowski (1926—2008),
Generał Wojciech Jaruzelski (1923—2014),
Lech Wałęsa (1943),
Aleksander Kwaśniewski (1954),
Bronisław Komorowski (1952),
Lech Kaczyński (1949—2010), zginął tragicznie.
Kardynał Stefan Wyszyński (1901—1981) —
Prymas Tysiąclecia.
Andrzej Duda — obecny prezydent RP.
Religijny światowy przywódca katolików, Polak
— kardynał Karol Wojtyła, jako papież Jan Paweł II.
3. Twórcy polskiej kultury i sztuki — filary
Gall Anonim (zm. w 1116 roku) — kronikarz,
Jan Długosz (1415—1480) — kronikarz.
Mikołaj Rej z Nagłowic (1505—1569) — ojciec literatury
polskiej,
Jan Kochanowski z Czarnolasu (1530—1583) — poeta, tłumacz
nadworny.
Wojciech Bogusławski (1767—1829) — aktor, organizator
teatrów (ojciec teatru polskiego).
Adam Mickiewicz (1798—1855) — wieszcz narodowy.
Juliusz Słowacki (1809—1949) — klasyk literatury.
Fryderyk Chopin (1810—1849) — kompozytor, pianista.
Jan Matejko (1838—1893) — malarz.
Henryk Sienkiewicz (1846 — 1916) — pisarz historyczny,
noblista.
Aleksander Ford (1908—1980) — reżyser, scenarzysta.
Wanda Jakubowska (1907—1998) — reżyser.
Czesław Miłosz (1911—2004) — poeta, pisarz, noblista.
Jerzy Kawalerowicz (1922—2007) — reżyser, scenarzysta.
Andrzej Wajda (1926—2016) — reżyser, scenarzysta.
prof. Tadeusz Sygietyński (1896—1955) — twórca zespołu
Mazowsze.
Stanisław Hadyna (1919—1999) — twórca zespołu Śląsk.
Jak nikt inny pieśni o Ojczyźnie rozsławia Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego.