Bezpłatny fragment - Początek

Od autora

Miałem niespełna 18 lat, kiedy w roku 2003 wyszedł mój pierwszy tomik poezji pt. ”Początek”. Jaka to była poezja? Autorka wstępu do ówczesnego zbiorku wierszy Dorota Słowikowska, napisała wtedy między innymi: „Motywami przewodnimi są człowiek, Bóg i śmierć. Stały się one dominującymi elementami większości utworów. Śmierć, o której mówi autor, nie jest śmiercią w samotności. To śmierć, której zawsze towarzyszy On-Bóg (…). Motyw śmierci, która czeka każdego z nas u kresu życia sprawia, że utwory Dawida po pierwszym przeczytaniu, mogę wydawać się pesymistyczne. Pokazują, bowiem człowieka zastanawiającego się nad swoim życiem, często nie widząc jego sensu. Jednak, gdy zetkniemy się z tym utworem po raz kolejny, zauważamy, że ten negatywnie nastawiony do życia człowiek widzi gdzieś światełko w tunelu, nadzieję na lepsze jutro(…).”

Niniejsze wydawnictwo to wydanie poprawione. Znajdują się w nim te same utwory, w odświeżonej nieco wersji, przez 36 letniego mężczyznę. Ciekawym doświadczeniem pomyślałem, będzie cofnąć się do czasu, kiedy pisałem, jako nastolatek i poprawić nieco formę ówczesnych tekstów. Nie było to łatwe zadanie, jednak pomyślałem, że warto wydać po raz kolejny tomik, w poprawionej wersji. Tym bardziej, że mój wielki autorytet ks. Jan Twardowski, napisał wtedy o moich tekstach, znajdujących się w wydawnictwie, w taki oto sposób: „Drogi Dawidzie! Przeczytałem Twoje wiersze z wielkim zainteresowaniem. Będę do nich jeszcze powracał”. Ten właśnie krótki list księdza-poety, zmotywował mnie wtedy, by nie przestawać pisać, by wciąż iść na przód i nie chować swoich myśli po szufladach, a pokazać je właśnie światu. I tak rozpoczęła się droga mojej poetyckiej zadumy w poszukiwaniu prawdy. Tym pierwszym przystankiem był tomik pt. „Początek”. Nadałem mu taki tytuł, ponieważ jego przewodnie motywy, przenikały się z szeroką religijną konstatacją, o otaczającym nas świecie. Wszystko, bowiem w Bogu ma swój początek, a śmierć jest przecież swoistym początkiem prawdziwego życia. Człowiek natomiast jest wypełnieniem Bożego planu zbawienia. „Nie jest on kretem ryjącym w ziemi i nie jest balonem lecącym w niebo, lecz podobny jest do drzewa, którego korzenie mocno osadzone są w ziemi, a konary sięgają niemal gwiazd”.