Bezpłatny fragment - Pieśń przymierza — mała dusza w Komunii ze swoim Bogiem (4)

Cz. I

Pisane duszą w ogrodach Łagiewnik

*

Cisza.

Wybrzmiewa biel,

Rozświetla

Nagie ściany duszy,

Małej.

Wciąż i już na zawsze

Za małej.

Zmysły —

Nie nimi,

Ale duszą.

Ona ma swój zmysł.

Czucie.

Tyle.

Starczy.

Droga

Wciąż jest dalej,

Wciąż jest głębiej,

Póki się żyje.

A żyje się

Tylko przez Ciebie.

W Tobie

Zapisany początek

I koniec

Każdego życia.

Jeruzalem,

To Twoje spojrzenie.

Pokój to Twoje serce.

Księżyc to Twój sen.

Czego dusza pragnie?

Czy nie piękna?

Czym jest miłosierdzie?

To ognisko,

W jakim płonie miłość —

W duszach ludzkich.

Zamieniasz

Proch

W kulę światła.

Ona jest słońcem.

Każdy z nas.

Miłosierdzie

To promienie

W życiu.

To Ty

Sam

Udzielający łask duszy.

Jesteś Tchnieniem tak odległym,

Że najbliższym.

Tajemnica miłości Boga

Jest zapisana

W każdej duszy ludzkiej.

Miłość jest Duchem,

Jest wszystkim,

Jest Bogiem.

Śnieg jest czasem.

Czy na pewno?

Zmysł Twój jest kwiatem.

Inny jest porządek Boga.

On wszystko może zmienić,

Ukształtować, stworzyć

I nie myśli jak człowiek.

Ty jesteś płótnem,

A gwiazdy są

Twoim sercem.

To tylko małe

Wejrzenie.

To obrazy.

To przenośnie.

Ty nie dajesz się spłycać.

Nie masz żadnej ramy.

Jesteś wolny,

Poza wszystkim

I zarazem jesteś wszystkim

I we wszystkim.

Wszystko może być

Przez Ciebie.

Nic bez Ciebie

Trwać i ostać się nie może.