Bezpłatny fragment - Perła drogocenna

Perła wielkiej ceny

O kontakcie z Bogiem

Książeczka o tym, jak nawiązać osobisty kontakt z Bogiem. Jak poznać Boga osobiście-poza wszelkimi ziemskimi organizacjami: kościołami, sektami i zborami- i jak doświadczyć głębi wiary i wewnętrznego ukojenia. Bo wielu nie zna Boga, choć o nim mówi i czyta. Przeczytaj i zaradź temu, jeśli czujesz, że i tobie brakuje czegoś ważnego.

Gdyby wszyscy zostali zbawieni

Załóżmy, że wszyscy ludzie zostają zbawieni. Zmartwychwstają mordercy, cudzołożnicy, aferzyści… Zmartwychwstają też święci. I wszyscy są razem, w jednym miejscu- a tym miejscem jest raj. Mordercy, cudzołożnicy i aferzyści wstają z martwych i zaczynają się rozglądać wokół. A tam ulice brukowane złotem, wspaniałości jakich nikt nigdy nie widział. „Nic tylko kraść”- myślą aferzyści i układają plan, jak zagarnąć to wszystko dla siebie. Zaraz też bratają się z mordercami- przyda się zbrojne ramię, by zagarnąć raj dla siebie. Cudzołożnicy obudzili się również- a wokół tyle pięknych kobiet w całkiem nowych, doskonałych ciałach. Zaczynają ich pożądać i rozmyślać, jak by się do nich zbliżyć. Takiego problemu nie mają gwałciciele, którzy również zmartwychwstali w raju- i po prostu rzucają się na kobiety, nie patrząc na nic. Mordercy czatują na świętych, religijni ludzie rozpoczynają schizmy i kłócą się o istotę i naturę Boga. Każdy z nich upiera się, że tam, na ziemi, miał rację co do swoich przekonań i zaczyna zbierać zwolenników swoich ziemskich doktryn. Bardziej spokojni nowi mieszkańcy raju obmawiają się wzajemnie -podli w dyskretny sposób-myślą, że to ich własne zasługi doprowadziły ich do miejsca, w którym się znajdują i że są lepsi i ważniejsi niż cała reszta. Obżartuchy i chciwcy mierzą pożądliwym wzrokiem całe bogactwo wokół. Nagle ktoś zaczyna wykuwać z ulicy złoto. Bójka! Która trwa i trwa- ale nikt nie może wygrać, bo żadna ze stron się nie męczy: doskonałe, nieśmiertelne ciała obojętnie przyjmują ciosy.

A święci? Święci nie wierzą własnym oczom. Dlaczego, Boże? Jak to?…

Gdyby wszyscy zostali zbawieni, byłoby tak, jak jest- tyle że jeszcze gorzej,

bo grzech i nieprawość trwałyby w nieskończoność. Gdyby wszyscy zostali zbawieni, ludzie zostaliby nagrodzeni za zło, które czynili za życia. Bóg nie robiłby różnicy między dobrym a złym człowiekiem. I skazałby dobrych na wieczną karę, którą jest przebywanie ze złymi i cierpienie z ich ręki. Wieczność w niebie byłaby koszmarnym i przewrotnym żartem- od którego nie ma ucieczki.

Gdyby wszyscy poszli do nieba, w niebie istniałoby niewolnictwo, szowinizm i prostytucja. Niebo byłoby piekłem dla wielu dusz, które by się tam znalazły.

ALE TAK NIE JEST. Jezus powiedział, że do nieba wiedzie wąska ścieżka, na końcu której znajduje się wąska brama. I nie wejdzie przez nią żaden morderca, aferzysta czy cudzołożnik.

Kontakt z Bogiem

Jak go nawiązać?

Do czego wzywał Jezus Chrystus? Do pokuty. Grzech tworzy mur między Bogiem a człowiekiem. Poprzez grzech popełniony w ogrodzie Eden, człowiek został oddzielony od Boga. Sensem przyjścia Jezusa na ziemię było nawracanie ludzi: namawiał do obalania muru, który ich od Boga oddziela. Do wyrzeczenia się grzechu- pojednania z Bogiem. Jeśli człowiek wierzy w Jezusa i jeśli odwraca się od grzechu, Bóg daje mu łaskę.

Musimy być czyści w oczach Boga (bez grzechu), by móc się z nim skontaktować. Tak było w czasach Starego Testamentu, tak też jest i w Nowym. Musimy oczyszczać się przez spowiadanie się bezpośrednio Bogu. Bóg jest doskonały i dlatego, byśmy mogli nawiązać z nim kontakt, nie może być w nas grzechu. Wkraczanie w bożą obecność jest trudne i wymaga wiele wysiłku, ponieważ człowiek ma grzeszną naturę. Dlatego właśnie Jezus powiedział:

„A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je.” Mt 11:12

Trzeba więc być upartym i zdeterminowanym. Nie zniechęcać się niepowodzeniami, ale prosić Boga i starać się; „stawać na rzęsach”. Gdy w końcu zostaniesz wypełniony Duchem Świętym, będziesz to wiedział- i nauczysz się na własnym przykładzie, jak wchodzi się w bożą obecność.

Bóg ceni wytrwałość, wysłuchuje modlitw swoich świętych, nagradza ich posty i wyrzeczenia. By otrzymać tablice z dziesięciorgiem przykazań, Mojżesz pościł kilkadziesiąt dni. Jezus pościł na pustyni również bardzo długo, zanim zaczął nauczać. Eliasz, który, jak podaje Biblia, „był człowiekiem takim jak my”, modlił się usilnie, by nie było deszczu i nie było deszczu trzy lata i sześć miesięcy.

„Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego” Jk 5:16

Jak napisano już wcześniej, Bóg daje Ducha Świętego osobom, które kochają go i przestrzegają jego przykazań. Jeśli szczerze pokutowałeś, znasz dobrze Biblię i masz już Ducha Świętego, możesz go nie odczuwać, jeśli masz jakieś grzechy w swoim życiu i/lub nie pracujesz dla Boga: nie ewangelizujesz, nie składasz świadectwa etc. Wtedy jesteś jak sługa z jednej z przypowieści Jezusa, który zakopał powierzony mu talent w ziemi- gdy pan powrócił i zażądał od sługi powierzonego mu talentu, ten zwrócił mu go bez zysku. Tak stanie się z człowiekiem, który nie pracuje dla Boga- nie jest czynnym sługą, który inwestuje swój talent dla dobra Królestwa Bożego.

To jest właśnie kontakt z Bogiem. Bóg komunikuje się poprzez Ducha Świętego, którego daje ludziom, którzy w niego wierzą i są mu posłuszni:

„Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy mu są posłuszni.” Dz Ap 5:32

Ale czy jesteś mu posłuszny? Skąd to możesz wiedzieć?… Większość ludzi nie zna treści Biblii, która dla chrześcijanina ma stanowić podręcznik. Dodatkowo, bez Ducha Świętego nie można zrozumieć Pisma.

Co więc robić? Pokutować. Jeśli człowiek pokutuje- szczerze i całym sercem odwraca się od grzechu i szuka Boga, Bóg daje się znaleźć:

„Będziecie mnie szukać i znajdziecie mnie, albowiem będziecie mnie szukać z całego serca.” Jer. 29:13

Najwyższy darowuje Ducha Świętego ludziom, którzy szukają prawdy całym sercem, wierzą w niego i odwracają się od grzechu. Duch Święty, jeśli jesteśmy mu posłuszni, obala mur między nami a Bogiem.

Bóg w Starym Testamencie, a potem rzez Jezusa Chrystusa, mówił nam, byśmy nie grzeszyli. W dawnych czasach, w Starym Przymierzu, rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz dlatego, że Mojżesz był tego godny. Nie z powodu jego zaradności, pięknej powierzchowności, uzdolnień etc. (na to patrzy świat), ale z powodu jego POKORY.

Dzięki pokorze możemy szukać Boga. Pysznemu ani to w głowie, bo pragnie żyć po swojemu. By Duch Święty mógł nas napełniać, musimy wpierw oczyścić się z grzechów: wyznawać je w modlitwie Bogu, chcąc odwrócić się od nich.

Źródło

Bóg jest życiem. Życiem- samym w sobie, nieskończonym; w którym skoncentrowane jest wszystko, co najlepsze. Bóg to doskonała miłość, dobroć, łagodność, spokój… To ŹRÓDŁO życia. To źródło jest czyste- w Bogu nie ma żadnego brudu, żadnej nieprawości.

Ludzie są oddzieleni od Boga; w naturalnym stanie nie mają z nim kontaktu, ponieważ za wiele rzeczy im w tym przeszkadza. Te rzeczy- grzechy-wynikają z tego, że ludziom brak bożego Ducha. A gdzie brak bożego Ducha, tam brak zrozumienia dla spraw duchowych i brak duchowej czystości.

Jezus powiedział, że Bóg da Ducha tym, którzy będą o niego prosić. To właśnie jest pokuta- pragnienie duchowej czystości, przejawiające się w zwróceniu się do Boga. Normalnie ludzie nie chcą zwracać się do Boga szczerze, odsłaniając przed nim wszystkie bolące i wstydliwe miejsca, jak przed lekarzem. Jeśli się do niego zwracają, jest to raczej po części próba otrzymania czegoś i zatrzymania dla siebie tego, z czego -w razie szczerej rozmowy z Bogiem- powinni zrezygnować. Takie połowiczne modlitwy z dodatkiem hipokryzji, niczego nie rozwiązują. Człowiek, będąc w tym stanie, nie otrzymuje Ducha Świętego od Boga, bo Duch Święty jest Duchem Prawdy. Otrzymujemy prawdę, kiedy zależy nam na prawdzie. Kiedy wybieramy kłamstwo, Bóg zsyła nam zwiedzenie.

Bóg jest święty. Nowy Testament został spisany w grece. Po grecku „święty” to „hagios”, a „hagios” znaczy „oddzielony”. Bóg, będąc doskonałym, jest oddzielony od świata, bo musi nim być- świat jest niedoskonały, zbrukany przez grzech, głupotę… Dlatego właśnie by doświadczyć Boga należy pokutować: chcieć się oddzielić od całej złości i głupoty świata. Trzeba nie cenić także samego siebie, ponieważ nie znając Boga jesteśmy częścią tego świata. Bóg mówi w Piśmie: „Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty”-znaczy to: oddzielcie się od głupoty i marności; nie chciejcie tego także w sobie. Bądźcie INNI niż świat. Jeśli masz to pragnienie, znaczy to, że Bóg cię woła: chce przyjść do ciebie i oczyścić twoje serce. Nikt inny nie może tego zrobić, bo sami siebie możemy zmienić jedynie powierzchownie-tymczasem Bóg zmienia serce człowieka- jego podejście do rzeczywistości i samego siebie; jego smak. Bóg OCZYSZCZA. Daje nowy gust. Podobają ci się inne rzeczy. Czyste.

Bóg jest źródłem życia- jeśli trwasz w nim, masz życie wieczne. Gorące pragnienie oddzielenia się od głupoty i podłości tego świata a także od głupoty i marności we własnym wnętrzu prowadzi do pokuty i oczyszczenia. Jeśli pragniemy Boga całym sercem, Bóg daje się odnaleźć i daje najwspanialsze duchowe dary.

Bóg zachęca, by zaczerpnąć żywej wody, czyli Ducha Świętego. By ugasić swoje pragnienie. Pragnienie, które każdy nosi w sobie. Chociaż ludzie zazwyczaj starają się gasić je środkami materialnymi i rzeczami tego świata, pragnienie to ma wymiar duchowy- i trzeba szukać na nie duchowej odpowiedzi. Tą odpowiedzią jest Bóg. Duch Boży jest jak woda: musimy posilać się nim nieustannie, by mieć życie w sobie. Jakie życie? Życie wieczne. By nasza dusza była syta i spokojna, musimy znaleźć Boga a potem nauczyć się w nim trwać. Jeśli znamy Boga a nie jesteśmy mu posłuszni, nie odczuwamy bożej obecności; nie czujemy, jak wypełniają nas życiodajne soki; nie czujemy błogości obcowania z Bogiem- która przewyższa wszelkie znane na tym świecie przyjemności i sama w sobie jest nagrodą za nasze wysiłki i za naszą chęć bycia blisko Boga.

Bóg jest źródłem życia- musimy nauczyć się czerpać ze źródła. Nie są to jedynie piękne słowa; to realne doświadczenia dostępne dla każdego człowieka, który rzeczywiście zbliża się do Boga.

Woda życia

...czyli ukojenie, jakiego nie zaznasz poprzez rzeczy tego świata. „Żywa woda”, czyli Duch Święty- jest tym, czego nieświadomie pragniemy przez całe życie. Jezus mówi:

„Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu” Jn 4:13—14

Bóg nazywany jest w Piśmie „źródłem wody żywej”:

„Nadziejo Izraela, Panie! Wszyscy, którzy Cię opuszczają, będą zawstydzeni. Ci, którzy oddalają się od Ciebie, będą zapisani na ziemi, bo opuścili źródło żywej wody, <Pana>.” Jer 17:13

Bóg jest Duchem. Duch Święty (Bóg) sam jest życiem wiecznym-nieśmiertelnością, która niczym ożywczy prąd płynie przez serce człowieka, który narodził się z Ducha. Żywa woda poi serce i daje wewnętrzny spokój, który syci człowieka:

„Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie — niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza”. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” Jn 7:37—39

W raju jest rzeka wody żywej. Ta sama, z której możemy czerpać już teraz- będąc na ziemi- przychodząc po zbawienie do Jezusa Chrystusa. Święty Jan mówi w Apokalipsie o tej rzece:

„I ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka.” Ap 22:1

Bóg wzywa ludzi do siebie chce ich obdarować swoim zbawieniem; chce im powiedzieć dobrą nowinę. Czy jesteś zmęczony i nie możesz się nasycić? Czy masz dosyć brudu i niepokoju w sobie i otoczeniu? Chciałbyś czegoś lepszego; masz dosyć miotania się… Jeśli tak- Bóg może dać ci dar życia wiecznego: może cię oczyścić i napoić wodą żywą- wezwij go; poproś go. Zbawienie jest dla zmęczonych światem; dla tych, którzy pragną i proszą:

„Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia.” Ap 21:6—8

Zbawienie jest dla tych, którzy go pragną; woda życia jest za darmo:

„A Duch i Oblubienica mówią: »Przyjdź!« A kto słyszy, niech powie: »Przyjdź!« I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.” Ap. 22:17