Bezpłatny fragment - Pejzaże stracenia

Utracone

Wojna otacza mnie,

jej pierścień, jak ciernie

wokół kłują mnie.

Tyle krwi wypływa.

Stale te obrazy pożóg we mnie.

Nie ma mnie już.

Wybaw mnie Panie od świata,

w jakim jest obojętność

i zimno jest,

i jest strasznie.

Apokalipsa

Mnie przecież krainy niosły wsi przejrzyste,

niebo było mi oceanem swobodnym.

Nie znałam ucisku.

Świat runął.

Jedna wojna w sercu niszczy mnie jak robak,

gryzie, sumienie drąży.

Wspomnienie

Krajobrazy wojny wypełniają mnie.

Jedna pożoga we mnie.

Krwawię.

Dusza moja unosi się jak wybrzeże wzburzone

oceanami Adriatyku.

Zanurzając się w nim, wszystko zdawało się odległe —

Pamięć, Tożsamość, Wieczność.

Zatracenie

Wiatr, unosi mnie, wspomnienie.

Ginę. Zatracam się. Umieram.

Cokolwiek to znaczy, jestem ciszą, jestem już wybrzeżem.

Umieranie