Bezpłatny fragment - Parkinson — model opieki pielęgniarskiej

1. Rehabilitacja w chorobie Parkinsona

Działania rehabilitacyjne w omawianej chorobie mają bardzo istotne znaczenie, czego dowodzą rozliczne badania w tym zakresie. W szczególności podkreślana jest rola ćwiczeń służących poprawie stanu koordynacji ruchów oraz zachowania równowagi i siły mięśni. Ma to istotne znaczenie w zakresie takich czynności podstawowych jak wstawanie z łóżka, wykonywanie zwrotów w czasie chodzenia. Istotne jest, aby rehabilitacja trwała w czasie i nie została przerwana. Musi mieć ona charakter ciągły, bowiem jest to choroba postępująca. Niemniej już kilkukrotne sesje ćwiczeń znacząco wpływają na polepszenie planowania wykonywania ruchów i zachowania równowagi. Wczesne podjęcie działań terapeutycznych co prawda nie opóźnia procesu chorobowego, jednak pozwala zachować lepszą kondycję chorego. Z kolei to oddziałuje na sferę psychiczną, przeciwdziała apatii, poddaniu się chorobie, tworzeniu się negatywnej postawy wobec siebie.

1. Model opieki

Z uwagi na kompleksowość zagadnień w przypadku choroby Parkinsona oraz szerokiego spektrum problemów opieka i rehabilitacja powinny mieć charakter holistyczny. Działania winny być skorelowane w ramach prowadzonej rehabilitacji, farmakoterapii oraz działań w odniesieniu do ewentualnej pomocy społecznej, jeśli tego wymaga stan pacjenta w zaawansowanej chorobie. Z punktu widzenia pielęgniarstwa najbardziej istotnym wydaje się model D. Orem, w odniesieniu do którego istotnym celem staje się przekazanie umiejętności w zakresie samopielęgnowania w chorobie, w celu utrzymania ograniczonego zdrowia. Istotnym w tym zakresie jest czy deficyt samooopieki występuje z powodu zaawansowania choroby czy z uwagi na brak wiedzy co do możliwości i metod rehabilitacji. Ważnym elementem terapii wydaje się być tutaj nacisk na nawiązanie terapeutycznego kontaktu z pacjentem i zdobycie jego zaufania, dzięki czemu możliwe stanie się zmotywowanie pacjenta do regularnych ćwiczeń i aktywności oraz stosowania się do zaleceń i korzystania z innych form pomocy. Z uwagi na zakres ograniczeń związanych z postępem choroby realizacja rehabilitacji jest podejmowana we współpracy z opiekunami domu opieki, którzy na co dzień zajmują się przedmiotowym pacjentem. Wbrew istotnie trudnemu stanowi pacjenta zalecany jest model częściowo kompensacyjny, bowiem głównym celem przedmiotowych działań jest uruchomienie pacjenta, który na skutek trudnej sytuacji zaniedbał swoje potrzeby, oraz zaniechał aktywnego uczestnictwa w działaniach na rzecz jego zdrowia.