Bezpłatny fragment - Pani M. Wiersze wybrane

Wielka nieobecna

Płakała, ale nikt nigdy nie zauważył jej łez,

Krzyczała, lecz nikt nigdy nie usłyszał jej krzyku,

Upadała, ale tylko nieliczni pomogli jej wstać,

Uciekała, ale złapano ją i pobito…

Mówią, że Ona umiera ostatnia…

Nadzieja — Wielka nieobecna.

Ameryka/ k Olsztynka. lato 2007.

Anioł stróż

Kiedy Wszyscy się ode mnie odwrócą — Ty zawsze jesteś ze mną,

Kiedy wszyscy mnie nienawidzą — Ty mnie kochasz,

Gdy nie możesz być ze mną ciałem — jesteś duchem,

Kiedy cierpię — cierpisz ze mną,

Gdy się cieszę — Ty skaczesz z radości,

Kiedy widzę mrok — Ty jesteś moim światłem,

Gdy tonę w bezkresnej ochlani życia — ratujesz mnie i wyciągasz do mnie dłoń,

Gdy upadnę — pomagasz mi się podnieść,

Kiedy milczę — Ty rozumiesz mnie bez słów,

Gdy doświadczam piekła na Ziemi — Ty starasz się uchylić mi nieba…

Dajesz mi wsparcia ognisko,

Dziękuję Ci — za wszystko!

2009.

* Wiersz poświęcony pamięci ukochanego dziadka Józka.

Opuszczona

Z pośród wielu dróg, którą wybrać ma nie wiedziała,

Żadna z dusz ludzkich pomóc jej nie umiała,

Szukała- znaleźć jej nie mogła.

Myślała o słońcu poczuła żar ognia,

który tak boleśnie poparzył jej serce, że nie czuła oprócz bólu i strachu nic więcej.

Szła mleczną drogą — mleko się wylało.

Szła w wielkiej śnieżycy drogę jej zawiało

Szła wśród polnych kwiatów — polne kwiaty zwiędły.

Poszła nad strumyk rwący pyta: „Iść którędy?”

Strumyk biedny nie wie.

Ona zapłakana siada, więc przy drzewie,

Chcąc radę odnaleźć leśnych ptaków śpiewie.

Chciała ptasiej rady radę usłyszała.

Miała… Iść drogą cierpienia- być twarda jak skała.

Ona samotna, przez świat opuszczona,

Wzięła ciężki swój krzyż na ramiona.

Czy w bólu istnienia odnajdzie sens swego cierpienia?

2009.

Oblicza dwa

Podobne, a jednak tak różne,