Bezpłatny fragment - Opowieść rodzinna. Wyprawa do lasu.

Książkę dedykuję mojej wspaniałej żonie Annie i ukochanym dzieciom śp. Mai oraz Jakubowi, Wiktorii i Alicji.

Wstęp

Jest taka wieś w Polsce, na północnym Mazowszu, gdzie czas płynie inaczej. Życie toczy się tam wolniej niż w mieście, które w pogoni za sukcesem i nowoczesnością nie jest wstanie dostrzec wielu ważnych rzeczy. A właśnie to niedostrzegalne czyni nasze życie niezwykłym i ciekawszym. W tej właśnie wsi mieszka pewna rodzina, którą chciałbym wam przedstawić.

Mama jest kobietą piękną i delikatną, z czym zapewne zgodzą się Tata i Kubuś. Myślę, że i kot mógłby to potwierdzić, gdyby go oto zapytać. Uwielbia kwiaty i promienie słoneczne. Latem chodzi boso i namawia do tego Tatę i Kubusia. Kota namawiać nie trzeba — koty z natury uwielbiają słońce i chodzą boso. Pod tym względem kot przypomina Mamę, albo Mama kota. W swoim ogródku Mama ma wiele różnych ziół. Zna ich zastosowanie i leczy nimi całą swoją rodzinę. Mama zajmuje się domem i dba o ciepło rodzinnego ogniska. Tata, Kubuś i kot uwielbiają zapach pieczonego przez nią chleba i jej uśmiech. Taka powinna być każda mama.

Tata jest nauczycielem. W pobliskiej wsi uczy dzieci języka polskiego. Lubi swoją pracę i dzieci, które uczy. One chyba też go lubią, gdyż podczas wakacji przejeżdżając obok jego domu na rowerach, często go odwiedzają i bawią się z Kubusiem oraz z kotem. Wszyscy są bardzo szczęśliwi z powodu tych odwiedzin. No może poza kotem, który nie przepada za gośćmi i obserwuje ich zazwyczaj z ukrycia. Tata dba o swoją rodzinę, by niczego w domu nie zabrakło i wszyscy byli szczęśliwi. W wolnej chwili próbuje rzeźbić w drewnie i troszczy się o to, by rodzina się nie nudziła. Tata od lat obiecuje napisać książkę, ale albo nie znalazł na nią czasu, albo brakuje mu pomysłu. Taki jest właśnie Tata.

Kubuś jest pięcioletnim chłopcem. Cechuje go spokój, opanowanie i ciekawość świata. Jest inicjatorem wielu ciekawych zabaw, w których uczestniczy cała rodzina. Lubi pomagać swoim rodzicom w codziennych pracach. Jego ulubionym towarzyszem zabaw jest kot. Kubuś zadaje dużo pytań i oczekuje sensownych odpowiedzi. W przyszłości chce zostać podróżnikiem lub odkrywcą. Obecnie podróżuje po bezkresach swojej nieograniczonej niczym wyobraźni.

Kot — cóż można napisać o kocie… Jak wygląda kot, każdy wie. Ten jest rudy, ale posiada biały koniec ogona, z czego jest bardzo dumny. Uwielbia wygrzewać się na słońcu. W deszczowe dni siedzi na parapecie i wygląda przez okno. Często znika na kilka dni, ale zawsze wraca. Wie, gdzie jest jego dom. Cała rodzina uwielbia tego kota, który stał się jej nierozłączną częścią. Koty są bardzo zabawne i śmieszne. Dają dużo radości tym, do których się mocno przywiązują. Taki jest właśnie ten kot. Kot — Mamy, Taty i Kubusia.

Dom, w którym mieszkają, nie jest duży, ale za to przytulny. Panuje w nim życzliwa atmosfera, pełna ciepła i radości. Wszyscy starają się być dla siebie mili i choć zdarzają się gorsze dni, gdy pojawiają się w oczach łzy, to wspólnie przezwyciężają wszystkie problemy. Tradycją w tym domu jest wspólne przygotowywanie obiadu w niedzielę. Tata pomaga Mamie, Kubuś Tacie, a kot… kot stara się nie przeszkadzać, ale z kotami — jak wiecie — różnie bywa. Wszyscy się przy tym dobrze bawią i spędzają razem czas. Jest to dom, do którego zawsze chce się wracać z uśmiechem na twarzy i radością w sercu.

Wyprawa do lasu

Był piękny lipcowy poranek. Ptaki swoim śpiewem radośnie dziękowały Bogu za dobrze zapowiadający się dzień. Bociany szybowały po bezchmurnym niebie, a kłosy zbóż złociły się w promieniach wakacyjnego słońca, które leniwie wznosiło się coraz to wyżej. W ogrodzie przed domem siedzieli już Mama i Tata, i pijąc kawę, przyglądali się przepięknym kwiatom, które zroszone były poranną rosą. Wokół nich rozpościerał się w powietrzu słodki zapach kwiatów, nad którymi unosiły się pracujące już w pocie czoła pszczoły.

W domu na parapecie siedział kot i przyczajony obserwował bawiące się po drugiej stronie okna wróble.

— Nie widziałeś moich rodziców? — zwrócił się do kota Kubuś, przeciągając się na łóżku.

„No tak. Nic mi nie powiesz” — pomyślał chłopiec i podszedł do okna, przy którym siedział kot. Gdy zobaczył siedzących w ogrodzie rodziców, bez namysłu wybiegł w piżamie z domu.

Kubuś przywitał się z rodzicami i usiadł na kolanach ojca. Ten podał mu kromkę chleba upieczonego wczoraj przez Mamę i posmarował marmoladą z jabłek.

— Jak spałeś, synku? — zapytała Mama.

— Dobrze. Śniło mi się, że latam tam wysoko — chłopiec wskazał na niebo. Było tam mnóstwo gwiazd. I dużych, i małych. Były rozsypane po niebie, a ja unosiłem się w powietrzu i je obserwowałem.

— To był piękny sen — stwierdziła Mama i zapytała ponownie: — A jakie plany masz na dziś?

— Nie wiem… Chyba nic nie będę robił…

Tata wyczuł znużenie w głosie swojego syna i zaproponował, aby cała rodzina udała się z nim do lasu, gdyż słyszał od sąsiada, że w lasach pojawiły się grzyby.

— To ja zabiorę was do „Brzozowej Mai” — zaproponowała Mama.

Wszystkim ten pomysł się spodobał, gdyż tylko ona była w tym lesie — gdy była małą dziewczynką.

— Czasem wielka przygoda zaczyna się od małej propozycji — stwierdził Tata i wszyscy poszli się przygotować do wyprawy na grzyby.

Wszyscy w zamyśleniu krzątali się po domu i szukali czegoś, co by się mogło przydać podczas pobytu w lesie. Całej tej bieganinie przyglądał się z zainteresowaniem siedzący na parapecie rudy kot. Mama zajęła się przygotowywaniem jedzenia. Podczas takich wypraw wszystko smakuje lepiej i wszyscy jedzą więcej niż zazwyczaj. Wie o tym doskonale Mama Kubusia, dlatego wkłada dużo serca w przygotowanie każdego posiłku. Dużo radości sprawia jej, kiedy Tacie i Kubusiowi smakuje wszystko to, co przyrządzi samodzielnie w swojej niewielkiej kuchni. Obaj uwielbiają kulinarne niespodzianki szykowane przez Mamę, która gotuje zdrowo i smacznie.