Opowiadania o sercu i prawdzie

Jestem po lekturze drugiej książki Pani Doroty Worobiec"Ogród Kwitnących łez" i chciałbym podzielić się opinią o tej książce,może w sposób nietypowy bo zacznę od pewnej przypowieści"Pewnego razu turysta idący brzegiem oceanu wśród tysiecy wyrzuconych przez fale rozgwiazd dostrzegł iż z naprzeciwka zbliża się człowiek,który w pewnej chwili schylił sie podniósł rozgwiazdę i wrzucił ją do oceanu,zaciekawiony i zdumiony turysta spytał się owego człowieka "czy to ma sens co robisz,przecież wszystkich rozgwiazd nie uratujesz"wtedy człowiek ów spojrzał na turystę i rzekł"prawdę mówisz,wszystkich nie uratuję,ale tej jednej życie uratowałem",jestem pewien,że po przeczytaniu "Ogrodu kwitnących łez"niejeden czytelnik zauważy przekaz Pani Worobiec zawarty w tekście książki ze ową przypowieścią"Nie wszystkim autorka swoimi pięknymi duchowymi słowami życie uratuje,ale chociażby znalazła się jedna osoba(ja już nią jestem) to będzie wielki sukces,sukces nowego duchowego życia.

Pomimo iż ponad sześć dekad życia mam za sobą,to opowiadanie Pani Doroty Worobiec "O sercu i prawdzie"wzruszyło mnie do łez,czego się nie wstydzę,bo nikt inny jak szanowna autorka tak delikatnie,uczuciowo opisuje niezwykłe losy ludzkie w swojej książce,wszystkim,którym uczucie,miłość,prawda,czułe serce,nie są obce gorąco polecam te opowiadania,w dobie "gonitwy" za sukcesami,celebryctwem,warto przystanąć na moment i zagłębić się w słowach zawartych na stronach tej książki,wielki szacunek Pani Doroto za tak pięknie przedstawione fakty za rzeczywistość,za życie bez koloryzowania,wiem że to nie ostatnia od pani książka którą przeczytam od początku do końca bo książkę traktować należy jak list od przyjaciela,a listu od przyjaciela niepodobna nie przeczytać.Polecam serdecznie Jan Raszka