Tomaszek był chłopcem wyjątkowo ciekawym wszystkiego. Uwielbiał spędzać czas ze starszymi od siebie, gdyż wiedział, że oni wiedzą więcej i więcej przeżyli. Dlatego zawsze zadawał dużo pytań w trakcie opowieści dziadka i chciał poznawać je w najdrobniejszych szczegółach.
Lubił też stary dom dziadków na wsi, ponieważ zawsze odkrywał tam jakieś ciekawe przedmioty z młodości dziadka lub babci, z którymi zawsze związana była jakaś niezwykła historia. Najwięcej takich skarbów miał dziadek. W czasie swoich wizyt u niego Tomaszka fascynowały dziadkowe szuflady pełne różnych ciekawostek i oczywiście strych, pełen starych, nieużywanych już często rzeczy. Tomaszek uważał je za swoje skarby.
Podczas jednej z wizyt Tomaszka na wsi, dziadek poprosił go o pomoc w porządkowaniu kartonów na strychu. Tomaszek ochoczo przystąpił do zadania, czuł, że to jest zadanie w sam raz dla niego. Otwierał kartony i skrzynie, wyjmował poszczególne przedmioty i wspólnie z dziadkiem decydowali co można jeszcze użyć, co można oddać potrzebującym a co po prostu już wyrzucić. Tomaszek był zachwycony tym zadaniem. A pracował wspólnie z dziadkiem już kilka godzin.
W pewnym momencie, w samym rogu pomieszczenia Tomaszek nagle zauważył bardzo starą skrzynię. Nic dziwnego, że nigdy wcześniej jej nie zauważył — była zasłonięta kartonami. A skrzynia byłą piękna, dębowa i miała metalowe okucia.
— Dziadku, dziadku zobacz! Co to za skrzynia? Tyle razy tu byłam, ale nie wiedziałem, że taką masz! — powiedział podekscytowany Tomaszek.
Kup książkę, aby przeczytać do końca.