Marcepanowe sny

Andrzej Polcyn uwielbia pisać. Odkąd pamięta, zawsze pisał. Trudności ma jedynie z przypomnieniem sobie pierwszych prac; czy były to wiersze czy po prostu opowiadania dokumentalne opisujące wycieczki turystyczne w góry? Pisanie lubi tak bardzo, że z tęsknotą oczekuje wieczornego spokoju i ciszy tak potrzebnych, by móc się zagłębić w samego siebie. Kiedy pisze, jest twórcą jakiejś innej rzeczywistości. Tak mocno się wtapia w dzieje bohaterów, że czuje, jakby sam we wszystkim uczestniczył. Zatraca się w fantazji do tego stopnia, że zapomina jeść, pić, spać i takie tam inne.