Bezpłatny fragment - Kropla wiary

Pieśń nadziei

Zawiedzeni pełni pogardy dla siebie,

wędrujemy przez bezkresny obszar planety.

Nasze oczy wyrażają rozgoryczenie,

a łzy zwątpienie.

Mijamy bezlistne drzewa,

niosąc w rękach pustkę.

Na twarzach maluje się grymas.

Słowa nie mają siły zabrzmieć.

Nad głowami płynie pieśń nadziei

zaśpiewana przez ostatniego słowika.

Liść

Każdy liść jest delikatny,

jak jego wnętrze.

Czuje się bezpiecznie przy drzewie.

Lecz kiedy uschnie

i wiatr go oderwie od gałązki

boi się o swój los.

Myśli o tym,

aby mógł być potrzebny,

chociażby do budowy gniazda,

w którym ptak będzie mógł karmić

swoje pisklęta.

Kiedy liść spadnie na ziemię

czyjaś dłoń podniesie go

i powiększy swoją kolekcję.

Gdy wdeptany jest w błoto

i czuje, że to już koniec

pragnie być oczyszczony.

Napój zakochanych

Dojrzałe winogrona

rozgałęziają się

wzdłuż murów domu,

jak pnącza

w baśniowym ogrodzie.

Ptaki

próbują ich słodkiego smaku.

Owady

krążą wokół kiści owoców,

zwabione rozkoszną wonią.

Promienie słoneczne

uszlachetniają kształty gron.

Deszcz zrasza

pobudzając je do wzrostu.

Jesienią

starsze małżeństwo

zbiera owoce życia

tworząc z nich

napój zakochanych.

Wiatr w liściach

przywiał obrazy z dzieciństwa

pozostawiając w sercu

tęsknotę,

jak stary zegar z pozytywką.

/Babci Kasi i Dziadkowi Pawłowi/

Drzewo

widzi w jeziorze

odbicie

poskręcanych konarów

swego losu

korę chropowatą

niczym twarz

pooraną przez zmartwienia

koronę potarganą

przez wichury zmartwień

Opuszczone gniazda

przez dawnych mieszkańców

Zapuszcza korzenie

w poszukiwaniu

życiodajnego źródła

Nieskończoność

Umierając oglądam

cały swój życiorys

w kinie skonstruowanym

przez aniołów.

Przeprowadziłam montaż

z pozytywnych ujęć.

Negatywne wyrzuciłam do śmieci.

Zapragnęłam dołączyć do chóru,

lecz nie postawiłam

nawet kroku.

Zostałam zdmuchnięta

do przedsionka nieba,

stamtąd jeszcze niżej.

Usłyszałam głos:

Nie okazałaś skruchy!

Zabierz to co wycięłaś z kadru

i oglądaj w nieskończoność…

Światło

Oddala się

cząstka mojego istnienia

Widzę ją dzięki światłu

które wysyła do mnie

Milczy zapatrzona

w ostatni moment pożegnania

utrwalony na szybie

Nowy Rok

Czym nas obdaruje lub zasmuci

Szukamy u astrologów

naszego losu

Nie dostrzegamy tego co jest najbliżej

nie słysząc najważniejszych słów

z Księgi Mądrości

Marzymy potykając się

o nasze przewinienia

Boimy się myśleć

o tym co nieuchwytne

Ideały pokrywa

coraz grubszy kurz

Nowy Rok

a po nim następny

Musimy żyć

i odnaleźć jedną z właściwych dróg

Szczęście

Kiedy ciężko ci nad morzem

odwiedź góry

Zanurz się w śnieżnej zaspie

Spójrz na gwiazdy

jedna z nich

świeci twoim blaskiem

Baśniowy świat choinek

otacza mur twojego zamku

chroniący przed zamiecią

zawistnych spojrzeń

Gwiezdny pył

wskazuje drogę do wolności

Nie bój się wejść

na drabinę mlecznej drogi

Za horyzontem

mieszka szczęście

Węgierski czardasz

Zatańcz ze mną

w rytmie czardasza

Oczaruj

pucharem miłości

Zaprowadź

do ukrytej komnaty

Szepcz mi do ucha

sonety pełne czułości

Otul

delikatnym tiulem

z kwiatów

pełnym

subtelnych zapachów

Ukołysz

pieśnią węgierską

Wydobądź ze mnie

srebrną nutę

nieskończoności

/Tomaszowi — mojemu mężowi/

Ulewa uprzedzeń

Zazdrość

burzy mury ufności

Nie mogę

przedostać się

przez ulewę uprzedzeń

aby stanąć na suchej ziemi

i ucałować

tęczę przebaczenia

---

Modlitwa

Mario ratuj,

bo nadszedł trudny czas.

Nasz Naród

jest poniżany,

a symbole szargane.

Ofiaruj płaszcz

z gwiazd,

który ochroni nas

przed potopem niegodziwości,

abyśmy żyli

w zgodzie i miłości.

Spotkanie na plaży

Jestem na plaży.

Rodzisz się z piany morskiej

i zmieniasz się

w mojego Anioła Stróża.

Obejmujesz mnie

silnymi ramionami

i pocieszasz.

Nie pozwalasz

na odejście

od ziemskich spraw.

Wskazujesz błędy.

Nauczasz

jak nie nadepnąć

na czyjąś wrażliwość.

Przysuwasz muszlę do ucha.

Słyszę muzykę tak piękną,

jakbym była w niebie.

Zasypiam.

Kiedy budzę się

widzę za oknem

tęczę przeznaczenia.