Bezpłatny fragment - Kolejny tomik poezji

„więzienie” ~ 16 września 2019

jesteś w jasnym

białym pokoju

poza tobą nie ma w nim nic

słyszysz jej oddech

tak bliski

tak ważny

tak cenny

próbujesz wstać

ale twe nogi odmawiają posłuszeństwa

a świadomość powoli ucieka na tamten świat

skupiasz wzrok na przeciwległej ścianie

gładkiej i bez skazy

zupełne przeciwieństwo twego serca

przykładasz policzek do zimnego metalu

czujesz jej obecność

ciepło skóry

przyspieszony puls

chcesz krzyczeć

uciec

wyrwać się stamtąd

i zwrócić jej uwagę

ale opadasz bez sił na podłogę

pokonany

sam stawiałeś te ściany

sam budowałeś własne więzienie

nieświadomie

z gorzką strzałą przeszywającą twoje serce

przyćmiewającą umysł

i odbierającą mowę

to już stracone

teraz słuchaj jej płaczu

i lamentu

bo już nie ma pomocy

zatrzasnęły się drzwi

do waszych dusz

„zbrodnia” ~ 17.09.2019

ostry nóż zagłębia się w ciele

krew tryska na wszystkie strony

a twoje ręce powoli tracą siły

zwłoki zastygają w bezruchu

blade

i pozbawione życia

opadasz na kolana

wpatrujesz się w swoją twarz

martwe oczy

sine usta

i bladą skórę

splamioną krwią

obserwujesz z trwogą swoje dzieło

to ty

tam na podłodze

to ty

tam z ostrzem w ręku

to ty

tam z notatnikiem i kamerą

„ucieczka” ~ 17 września 2019

biegniesz przez las

ciemny

gęsty

bezkresny

ostre gałęzie smagają ci twarz

uschnięte liście szeleszczą pod nogami

a zimny wiatr uderza w plecy

odwracasz się za siebie

ono wciąż tam jest

ból ściska twe serce

mięśnie przechodzi skurcz

a rozum traci kontrolę nad ciałem

nagle upadasz

z twoich ust wydobywa się rozdzierający krzyk

lecz po chwili

milkniesz

słyszysz kroki tuż obok ciebie

podnosisz wzrok

widzisz to

patrzysz mu w oczy

wypaczony obraz twojej twarzy

powykręcany

zakrwawiony

zniszczony

podnosi nogę nad ciebie

i przyciska stopę do twojej szyi

odbierając ci dech

to ono

sumienie

już zapomniałeś?

spójrz

już puka

„zwłoki” ~ 17 września 2019

prawie czarne

wzburzone

głębokie

niemal bezkresne morze

zanieczyszczone

brudne

i pełne śmieci

nadchodzi sztorm

czuć to w powietrzu

ale nagle

woda wyrzuciła coś na brzeg

podchodzisz bliżej

przyglądasz się

i zamierasz

to zwłoki

pamiętasz je może?

panikujesz

to nie tak miało być

miało zniknąć bez śladu

jak kamień w wodę

nie to ci obiecywali

tak już jest z kłamstwem

to wszystko blef

„dlaczego” ~ 18 września 2019

po co

ci nóż schowany głęboko w plecaku

po co

ci szmata i parę metrów liny

po co

ci sztuczne alibi i fałszywe zeznania

i czemu

twoje ręce splamione są krwią

„pamięć” ~ 23 września 2019

czy wciąż pamiętasz

że zapomniałeś

tak usilnie się starałeś