Bezpłatny fragment - Katedra Notre Dame w Ruen

Katedra Notre Dame w Rouen

Książka powstała w oparciu o materiały własne autora jak i przy pomocy  Polskiej wikipedi a także portalu zdjęć Pixabey. Na okładce znajduje się katedra pod wezwaniem Notre Dame w Clermond

Katedra Najświętszej Marii Panny w Rouen. Jest to po francusku Cathédrale Notre-Dame de Rouen, a jej pełna nazwa to, La cathédrale primatiale Notre-Dame de l’Assomption de Rouen gotycka katedra pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny w Rouen we Francji. Jest ona ujęta dwiema różnej wysokości wieżami, północną Tour St-Romain oraz późniejszą Tour du Beurre, wybudowaną prawdopodobnie za podatek od konsumpcji masła.

Środkowa wieża katedry ma żeliwną neogotycką iglicę, dodaną w 1876 roku. Warto obejrzeć Portal des Libraires z XIII wieku oraz XIV-wieczny Portal de la Calende z kunsztowną rzeźbą i delikatnym maswerkowaniem. Osobliwościami są, grobowiec Ryszarda Lwie Serce zawierający serce króla oraz niezwykła XI-wieczna półkolista krypta odkryta w 1934. W latach 90. XIX w. Claude Monet namalował cykl prawie 30 obrazów katedry w Rouen, z których kilka jest wystawianych w Musée d’Orsay w Paryżu. Artysta badał efekt zmiany światła padającego na zachodnią fasadę i opisał zarówno detale powierzchni, jak i bryłę, przedkładając kolor nad rysunek.

W latach 1876 do roku 1880,był to najwyższy budynek na świecie. Jest to także najwyższy kościół we Francji, wyższa wieża ma 151 metrów wysokości, to czwarty co do wysokości kościół na świecie, a zarazem trzeci w Europie. Katedra w Rouen to inaczej Rouen Cathedral. Katedra w Rouen Prymatyczna katedra Notre-Dame de Rouen Cathédrale primatiale Notre-Dame de l’Assomption de Rouen tłumaczone na język francuski. Jest położona przy 3 rue Saint-Romain 76000 Rouen, w Normandii we Francji. Określenie jest to Kościół Rzymsko-katolicki. Poświęcenie katedry Wniebowstąpienia Maryi odbyło się w dniu 1 października 1063, w obecności Wilhelma Zdobywcy.

Katedra Notre Dame w Ruen jest to kościół katedralny w Archidiecezji Ruen. Posiada rekordową wysokość był najwyższy na świecie od 1876 do 1880 roku. Dziś tylko wyprzedzony przez Kościół świętego Mikołaja w Hamburgu. A wysokość iglicy anteny ma 151 metrów, jest to rzymskokatolicki kościół w Rouen, Normandia, Francja. Jest siedzibą arcybiskupstwa w Rouen, i Prymasa Normandii. Słynie z trzech wież, każda wieża jest w innym stylu. Katedra, budowana i przebudowywana była przez ponad osiemset lat, ma cechy architektury od wczesnego gotyku do późnego ekstrawagancji i renesansu.

Posiada również miejsce w historii sztuki jako przedmiotu w serii obrazów impresjonistycznych, namalowanych przez Claude’a Moneta. Chrześcijaństwo zostało ustanowione w Rouen około 260 roku przez świętego Melloniusza, który został pierwszym biskupem. Uważa się, że pierwszy kościół znajdował się pod obecną katedrą lub w jej pobliżu. W 395 roku, w tym samym miejscu zbudowano dużą bazylikę z trzema nawami.

W 755 roku, to Arcybiskup Rémy, syn frankońskiego męża stanu i dowódcy wojskowego Charlesa Martela, założył pierwszą kapitułę katedry i zbudował kilka dziedzińców i budynków wokół kościoła, w tym pałac arcybiskupa. Katedra została powiększona przez Saint Ouen w 650 roku, i odwiedzona przez Karola Wielkiego w roku 769. Jednak począwszy od 841 roku, seria najazdów Wikingów poważnie uszkodziła cały ten kompleks katedralny. Przywódca Wikingów Rollo został pierwszym księciem księstwa Normandii i został ochrzczony w katedrze Karolingów w 915 roku. I tam został pochowany w 932 roku.

Jego wnuk Ryszard I z Normandii powiększył ją w 950 roku. W latach dwudziestych XX wieku, to właśnie arcybiskup Robert rozpoczął przebudowę kościoła w stylu romańskim, zaczynając od nowego chóru, krypty i ambitu, a następnie nowego transeptu. Katedra romańska została konsekrowana przez arcybiskupa Maurille’a 1 października 1063 roku w obecności Wilhelma Zdobywcy, niedługo przed jego podbojem Anglii. Gotycka katedra front zachodni, jaki pojawił się w XII wieku.

Projekt katedry w nowym stylu gotyckim został zapoczątkowany przez arcybiskupa Rouen, Hugues of Amiens, który uczestniczył w konsekracji w 1144 roku, bazyliki Saint Denis, pierwszej gotyckiej budowli, kładąc nacisk na wypełnienie wnętrza lekki. W 1145 roku, rozpoczął budowę wieży, zwanej obecnie Wieżą. Święto Romańską, w nowym stylu gotyckim.

Całkowitą przebudowę katedry rozpoczął jego następca, Gautier Wspaniały. w 1185 roku, bowiem zburzył romańską nawę i rozpoczął budowę zachodniego krańca sanktuarium. Ukończył front zachodni i pierwsze trawersy, gdy prace przerwał wielki pożar w Wigilię Wielkanocną 1200 roku, który zniszczył dużą część miasta i poważnie uszkodził niedokończony kościół i jego wyposażenie.

Gautier szybko naprawił zniszczenia i wznowił prace, którymi kierował jego mistrz murarski Jean d’Andeli. Nawa była wystarczająco ukończona do 1204 roku, aby król Francji Filip II mógł zostać tam przyjęty, aby uczcić przyłączenie Normandii do Królestwa Francji. Do 1207 roku, to w chórze znajdował się ołtarz główny. Pierwszym architektonicznym dodatkiem do nowego kościoła był szereg małych kapliczek pomiędzy przyporami po północnej i południowej stronie nawy, na prośbę znanych miejskich bractw i korporacji religijnych.

W 1280 roku, Okoliczne przestrzenie i budynki zostały zmodyfikowane, aby umożliwić budowę portali na północnych i południowych transeptach. Następny dodatek był odpowiedzią na rosnącą rolę Maryi Dziewicy w doktrynie kościoła, to była mała osiowa kaplica na wschodnim krańcu apsydy została zastąpiona znacznie większą kaplicą jej poświęconą, zapoczątkowaną w 1302 roku.

Od 1370 do 1450 roku, również nadano nową dekorację froncie zachodnim. Począwszy od 1468 roku, do wieży Saint-Romaine dodano nowy, bardzo ozdobny szczyt, wykonany z żelaza i pokryty kamiennymi płytkami, w późnogotyckim stylu Flamboyant. W XVI wieku, następuje przemiana i renesans Duży wpływ na architekturę kościoła miał kardynał Arcybiskup Georges d’Amboise, w latach od roku 1494 do roku 1510.

Wprowadził do gotyckiego projektu nowe elementy renesansowe, tak jak to zrobił we własnej rezydencji, Chateau de Gaillon. Pierwszym ważnym projektem tego okresu była nowa wieża, która pasowała do starej wieży Saint-Romaine, zbudowanej prawie trzy wieki wcześniej.

Prace nad wieżą rozpoczęto w 1488 roku, pod kierownictwem mistrza budowlanego Guillaume Pontifs, ale za kardynała d’Amboise w 1496 roku, projekt przejął Jacques Le Roux, który miał bardziej ambitny plan z elementami pod wpływami renesansu.

Papież upoważnił kardynała d’Amboise, do udzielania dyspensy na spożywanie mleka i masła w okresie Wielkiego Postu, w zamian za sowite datki na budowę wieży. Nowa wieża wkrótce przyjęła przydomek Butter Tower, chociaż zebrane pieniądze pokryły tylko część kosztów. Kardynał Georges d’Amboise nastał po Ludwiku XII królu Francji w roku 1503.

Rouen i katedra w 1525 roku, opisana została w Livre des Fontaines Jacquesa Le Lieura. W trakcie budowy nowej wieży zachodni front katedry wykazywał słabości i zaczął się przechylać. Kardynał d’Amboise zarządził jego całkowitą rekonstrukcję. Zostało to wykonane przez mistrza budowlanego Rouillanda Le Roux, siostrzeńca Jacquesa Le Roux, w bogato zdobionym stylu Flamboyant.

Pokryto go warstwami koronkowych kamiennych maswerków, a do łuku i nisz portali dodano setki rzeźbionych postaci. Aby ustabilizować nową elewację, dodał dwie masywne przypory, również bogato zdobione rzeźbą. Oprócz zmian w katedrze, kardynał i jego architekt zrekonstruowali i udekorowali pobliski Pałac Arcybiskupa, dodając nową salę recepcyjną, galerie, ogrody i fontanny.

W 1514 roku, runęła sygnaturka, czyli iglica katedry, pokryta ołowiem drewniana iglica nad wieżą latarni. Została wymieniona w ciągu kilku miesięcy w dokładnie takiej samej formie i z tych samych materiałów. Pod koniec XVI wieku, katedra została poważnie zniszczona podczas francuskich wojen religijnych w 1562 roku, kalwiniści zaatakowali katedrę zniszczyli meble, grobowce, witraże i rzeźby.

W katedrę ponownie uderzył piorun w 1625 i 1642 roku, a następnie został uszkodzony przez huragan w 1683 roku. W 1796 roku, w trakcie rewolucji francuskiej, nowy rząd rewolucyjny znacjonalizował katedrę i przekształcił ją na pewien czas w Świątynię Rozumu. Część mebli i rzeźb została sprzedana, a ogrodzenia kaplicy przetopiono na armaty..

W XIX wieku, Katedra z 1822 roku, z renesansową iglicą omal nie spłonęła. Bowiem w 1822 roku, piorun wywołał pożar, który zniszczył drewno i doprowadził niemal do ruiny renesansowej iglicy centralnej wieży. Architekt Alavoine zaproponował zastąpienie jej nową iglicą wykonaną z żeliwa. Pomysł żelaznej iglicy był bardzo kontrowersyjny.

Bowiem powieściopisarz Gustave Flaubert określił to jako marzenie metalowca w majaczeniu. Nowa iglica o wysokości 151 metrów, została ostatecznie ukończona dopiero w 1882 roku. Przez krótki czas, od 1876 do 1880 roku, iglica uczyniła katedrę w Rouen najwyższym budynkiem na świecie, aż do ukończenia katedry w Kolonii.

W XX wieku, wieża Saint Romaine w dniu 1 czerwca 1944 roku, została trafiona bombą aliancką tuż przed D-Day W 1905 roku, na mocy nowego prawa oddzielającego kościół od państwa, katedra przeszła na własność rządu francuskiego, który następnie przyznał Kościołowi katolickiemu jej wyłączne użytkowanie.

Na początku II wojny światowej w 1939 roku, pamiętając o zniszczeniach katedr francuskich w czasie I wojny światowej, władze Katedry zabezpieczyły rzeźbę katedry workami z piaskiem oraz usunęły stare witraże i przetransportowały je w miejsca oddalone od miasta. Niemniej jednak, na kilka tygodni przed D-Day w Normandii, katedra została dwukrotnie trafiona bombami alianckimi.

W kwietniu 1944 roku, aż siedem bomb zrzuconych przez brytyjskie Królewskie Siły Powietrzne uderzyło w budynek katedry, ledwo omijając kluczowy filar wieży latarni i uszkadzając dużą część południowej nawy oraz niszcząc dwa okna. W czerwcu 1944 roku, a kilka dni przed D-Day, bomby zrzucone przez Siły Powietrzne Armii Stanów Zjednoczonych podpaliły wieżę Saint-Romain.

Dzwony stopiły się, pozostawiając stopione pozostałości na podłodze. Przed ponownym otwarciem katedry w 1956 roku, chór zniszczony bombardowaniem w czasie wojny został gruntownie odnowiony. Obejmowało to nowy ołtarz główny zwieńczony XVIII wieczną, figurą Chrystusa w stylu rokoko wykonaną ze złocenia wykonaną przez Clodiona, która wcześniej znajdowała się na ekranie ołtarza, a także nowe ekrany chóru, nowy tron biskupi i nowy stół do komunii i ambona wykonana z żeliwa i złoconej miedzi.

Od 1985 roku, pod kościołem i jego otoczeniem prowadzono wykopaliska, które odsłoniły pozostałości wcześniejszych budowli wczesno chrześcijańskich i fundamentów katedry karolińskiej. W 1999 roku, podczas Cyklonu Lothar, drewniana wieża miedziana, która ważyła 26 ton, wyrwała się z wieży i częściowo wpadła do kościoła, uszkadzając chór.

Po II wojnie światowej, Służba Pomników Historycznych rozpoczęła poważny wysiłek renowacyjny, który zakończył się w 1956 roku. Następnie rozpoczęto nową kampanię konsolidacji struktury i odnowienia posągów frontu zachodniego, w tym przywrócenie czterech posągów, które został przeniesiony w inne miejsce.

W 2016 roku, projekt przebudowy katedry został ukończony, a rusztowania, które przez pół wieku pokrywało większość katedry, zostało ostatecznie usunięte. Opiszemy teraz zewnętrzny front zachodni front zachodni to portale i galerie rzeźbiarskie w tym tympanon portalu Notre-Dame. Zachodni front katedry, z trzema portalami, to tradycyjne samo wejście do katedry Notre Dame. Portale są wyrównane z trzema nawami nawy.

Front zachodni został po raz pierwszy zbudowany w XII wieku, całkowicie odnowiony w XIII wieku, a następnie całkowicie odnowiony pod koniec XIV wieku, za każdym razem zdobywając bogatsze dekoracje. Główny, czyli centralny portal, pierwotnie był poświęcony świętemu Romainowi w XII wieku, ale został ponownie poświęcony Maryi Pannie, gdy fasada została przerobiona na większą skalę na początku XIV wieku.

Centralnym elementem rzeźbiarskim tympanonu, czyli łuku nad portalem, jest Drzewo Jessego jako tradycyjne przedstawienie drzewa genealogicznego Chrystusa. Na szczycie znajduje się Matka Boska z aureolą słońca i gwiazd. Łuki nad tympanonem portalu wypełnione są rzeźbami proroków, sybilli, wróżek i patriarchów.

Portale po obu stronach portalu centralnego miały ten sam format, a rzeźby w tympanonie żywo ilustrują historie biblijne. Portal do portalu centralnego, zwrócony w stronę budynku, jest poświęcony Janowi Ewangeliście, a rzeźba w tympanonie powyżej przedstawia chrzest Chrystusa, przejście świętego Jana, taniec Salome, święto Heroda, i ścięcie Jana Chrzciciela.

Portal po prawej stronie poświęcony jest świętemu Szczepanowi, a jego rzeźba ilustruje zgromadzenie dusz, Chrystusa w majestacie i ukamienowanie Szczepana. Portal od śladów pigmentu i złocenia na rzeźbie wskazują, że cała rzeźba była pierwotnie w jaskrawych kolorach jaki same szczegóły rzeźby w Voussures nad portalem Notre-Dame. Wskazuje także na ten sam ślad fragment portalu świętego Stefana, jak i fragment portalu Świętego Jana a także rzeźba apostołów na północnej skarbie.

Wysokie przypory po obu stronach centralnego portalu zostały zainstalowane w XIV wieku, w celu wzmocnienia frontu zachodniego i zostały pokryte galeriami rzeźb, aby połączyć je z resztą dekoracji. Wieża Saint-Romain Wieża Saint-Romaine Szczyt wieży Saint-Romaine Kapitel kolumny wieży Saint-Romaine. Wieża Saint-Romain, należą do strony lewej frontu zachodniego, budowa ich została zapoczątkowana w 1145 roku, jako część pierwotnej gotyckiej katedry.

Szczyt wieży, bardziej ozdobny, został oddany do użytku w XV wieku. Podobnie jak wieża masła po prawej stronie, jest oddzielona od głównego bloku frontu zachodniego i nieco za nim. Parter nie ma okien i zawiera baptysterium. Powyżej znajduje się wysoka sklepiona przestrzeń z czterema poziomami przęseł, zwieńczona bardzo bogato zdobioną dzwonnicą. Zawiera tak zwany bourdon i jest to największy dzwon katedralny, o imieniu Joanna d’Arc, który waży 9 i pół tony.

Znajdują się w nim również sześćdziesiąt cztery mniejsze dzwony carillonu, który został odrestaurowany w 2016 roku. Jest to drugi co do wielkości carillon we Francji. Dach wieży zdobią rzeźby czterech małych słońc, wykonane ze złoconego ołowiu. Wieża Masła Rzeźba na Wieży Masła. Wieża Masła Wierzchołek Wieży. Rzeźba i gargulce na Wieży Masła, zostały zbudowane w latach 1488 do roku 1506, w późnogotyckim stylu Flamboyant.

Swoją popularną nazwę otrzymała, ponieważ ofiarodawcy wieży otrzymali pozwolenie na spożywanie masła i mleka podczas Wielkiego Postu. Gęsta dekoracja wieży podkreśla jej wysokość; wysokie ostrołukowe nisze rzeźbiarskie, przypory zdobione maswerkami, sterczynami, szczytami i łukami. U samej góry, kwadratowy plan wieży staje się ośmiobokiem z ozdobną kamienną koroną.

Początek Flèche Centralnej wieży latarniowej nad transeptem to tradycja architektury gotyckiej w Normandii. Wieża latarni z sygnaturką lub iglicą jest umieszczona nad transeptem, prawie w centrum katedry i ma 151 metrów wysokości, jest to najwyższa z trzech wież. Pierwsze dwa poziomy wieży latarni. zostały zbudowane w XIII wieku.