Bezpłatny fragment - Katedra Notre Dame w Lille

Katedra Notre-Dame-de-la-Treille Cathedral

Książka powstała w oparciu o materiały własne autora jak i przy pomocy  Polskiej wikipedi a także portalu zdjęć Pixabey. Na okładce znajduje się katedra pod wezwaniem Notre Dame w Lille

Notre-Dame-de-la Treille Cathedral. Jest to Katedra w Lille, w francuskim departamencie z Nord w Hauts-de-France. Powstała z neogotyckiego stylu, znajduje się w dzielnicy Old Lille, w miejscu dawnego kopca zamkowego.

Wysoka katedra została postawiona na cześć Dziewicy Maryi, pod tytułem Matki Bożej Vine, to nazwa cudownej figury, która jest przedmiotem szczególnego nabożeństwa do Lille z XIII wieku, katedra pierwotnie służyła tylko kaplica wotywna. Projekt jej budowy, prowadzony przez komisję zrzeszającą przedstawicieli duchowieństwa i burżuazji wyższego szczebla, utworzony w 1853 roku. Przez Charlesa Kolba-Bernarda, prawdziwego świeckiego przywódcę katolicyzmu w Lille, spełnia podwójny cel. Po pierwsze, aby odbudować duży kościół w centrum miasta, po zniszczeniu w czasie rewolucji w kolegiacie Saint-Pierre, która mieściła się posąg Notre-Dame de la Treille przez ponad sześćset lat. Następnie promuje się utworzenie siedziby biskupiej w Lille, która wówczas należy do archidiecezji Cambrai, i stworzenia uznanego za niezbędne do ustanowienia statusu religijnej stolicy miasta oraz posiadania niezbędnych środków do moralizacji ludności pracującej, która kontynuuje rosnący pod wpływem rewolucji przemysłowej postęp cywilizacyjny.

Dlatego budynek katedry od początku projektowany był przez sponsorów jako przyszła katedra. Jego budowę, która trwała prawie 150 lat, rozpoczęła się symbolicznie w 1854 roku z układanie pierwszego kamienia oraz uruchomienie międzynarodowego konkursu na projekt budynku zainspirowana, Gotyckim stylem z pierwszej połowy XIII wieku. Spośród 41 zgłoszonych projektów pierwsze dwie nagrody otrzymały projekty angielskie. Jednak pomysł powierzenia budowy kościoła ku czci Najświętszej Marii Panny zagranicznym architektom wyznania anglikańskiego budził takie zastrzeżenia, że ostatecznie realizacja projektu przypada architektowi z Lille, Charlesowi Leroyowi. Rozpoczęta w 1856 roku. Budowa kościoła napotykała wówczas na wiele trudności, w szczególności w celu zebrania niezbędnych środków na kontynuację prac. Realizowane są one etapami, pod kierunkiem kilku pokoleń architektów, od 1856 do 1975 roku, kończąc w 1999 roku montażem bardzo nowoczesnej elewacji, będącej częścią początkowego programu, który obejmował w szczególności zachodni masyw utworzony z dwóch dużych porzucone wieże otaczające rozetowe okno.

Pierwotnie prosta kaplica Notre-Dame-de-la-Treille otrzymała tytuł bazyliki mniejszej od papieża Piusa X w 1904 roku.25 października 1913 roku, po kilkudziesięciu latach aktywizmu w kręgach katolickich w Lille, archidiecezja Cambrai została podzielona na dwie części, aby dać początek diecezji Lille, a Notre-Dame-de-la-Treille stała się katedrą.

W 2008 roku, w następstwie zmian kościelnych prowincji Francji zapoczątkowanych pod koniec lat 90. Lille zostało podniesione do rangi arcybiskupstwa, a katedra stała się katedrą metropolitalną, siedzibą arcybiskupa, który sprawuje władzę nad diecezjami Arras, Cambrai i Lille

Historia i Kult Notre-Dame de la Treille

Katedra jest nazwana po figurą Matki ostatniej ćwierci XII wieku, zdeponowane w świętej College w początkach XIII wieku, i była przedmiotem szczególnego nabożeństwa do Lille. Pomnik został opisany przez Charlesa Bernarda, proboszcza świętej Katarzyny, jako pomalowany kamienny posąg, nieco ponad dwie i pół stopy wysokości. w prawej ręce trzyma berło, a lewą podtrzymuje Dzieciątko Jezus na kolanach.

Zauważył, on że posąg ze swoim cokołem jest otoczony pozłacaną kratą. i powiedział, że to jakby, stara krata lub krata, żelazne złoto, zaginęła w 1792 roku. Podczas zniszczenia Kolegium świętego Piotra Przyjmuje się, że winorośl. którym otoczony jest posąg został użyty do przymocowania życzenia wiernym i dałby mu nazwę, ale jest bardziej prawdopodobne, że pochodzi ona od Treola, nazwa miejsca potwierdzona jest już w X wieku, w pobliżu, a nie było jeszcze Lille. Z posągiem związane są trzy serie cudownych faktów, z 1254 roku, w latach 1519 do roku 1527, i w latach 1634 do roku 1638.

Cud z dnia 14 czerwca 1254 roku, jest cnotą uzdrawiania chorych za wstawiennictwem. Te z XVI wieku są bardzo różne. Szczególnie groźna dla demonów. Dziewica Krata dostarcza dobytku i leczy nieuleczalne choroby, przepukliny, ślepotę, paraliż lub zarazę. Od 1254 roku. Bractwo Notre-Dame-de-la-Treille zostało kanonicznie ustanowione przez papieża Aleksandra IV a w 1269 roku. Ustanowiono coroczną procesję ku czci Notre-Dame de la Treille, która była kontynuowana aż do rewolucji. W 1634 roku, Jean Le Vasseur, burmistrz Lille, poświęcił miasto Notre-Dame de la Treille, i to przed nią w 1667 roku. Ludwik XIV, który właśnie zajął Flandrię, złożył przysięgę poszanowania wolności Lille.

Po zniszczeniu kolegiaty Saint-Pierre, mocno zniszczonej podczas oblężenia austriackiego w 1792 roku, Zanim przekazano ją rozbiórkom, posąg popadł w zapomnienie. Został kupiony przez zakrystiana Alaina Gambiera, który złożył go w kościele Sainte-Catherine w latach 1797 do roku 1802, gdzie został przeniesiony do mało kaplicy, Dopiero w 1842 roku, Ksiądz Charles Bernard, który został proboszczem Sainte-Catherine, przywrócił kult Notre-Dame de la Treille i marzył o przywróceniu mu pełnej mocy, ustanowił miesiąc Maryi, patronki świętej dla Lille i kazał umieścić posąg w kaplicy Najświętszej Dziewicy w kościele Sainte-Catherine.

Uroczystość w stylu jubileuszowego pierwszego, świeckiego cudu Matki Bożej z La Treille w 1854 roku. Jest kamieniem milowym w tym dziele restauracji, Tym bardziej, że naznaczony jest znakiem Opatrzności, wynikiem nabycia wbrew wszelkim ludzkim oczekiwaniom ziemi, na której ma zostać zbudowany kościół ku czci Notre-Dame de la Treille, co pozwala położyć pierwszy kamień, który zostanie położony tu przed końcem jubileuszowej oktawy, wigilii mariańskiej apoteozy.

Propozycja utworzenia diecezji

W połowie XIX wieku, pomimo wielkości miasta i rosnącego znaczenia okolicznych gminach, Lille nie jest siedzibą biskupstwa i dzieje się należeć do archidiecezji Cambrai. W rzeczywistości, gdy w czasie późnego Cesarstwa Rzymskiego, biskupi utrwalonego w civitates z Arras, Cambrai, Thérouanne i Tournai, Lille jeszcze nie istnieje.

Na jego powstanie, w XI wieku, należy do diecezji Tournai. Diecezja Lille mogła zostać utworzona między 1559 a 1561 rokiem, kiedy Filip II postanawia utworzyć nowe diecezje w Holandii w celu powstrzymania reformacji. Od tego czasu, znaczenie gospodarcze i demograficzne miasta byłby uzasadniony, że staje się jednym z nich, ale bliskość Tournai, odcięte od archidiecezji z Gandawy i Brugii skonfigurować jako niezależnych diecezji, nie pozwala na to. W 1667 roku, Ludwik XIV zajmuje Lille, a w 1713 roku. Traktaty z Utrechtu wyznaczają nowe granice, które przecięły dwie diecezje, jak, Ypres, Tournai i Cambrai.

Aby rozwiązać ten problem różnych jurysdykcji w tej samej diecezji, intendent Flandrii, Charles d’Esmangart, zaproponował w 1785 roku. Utworzenie biskupstwa rozciągającego się od Dunkierki do Saint-Amand-les-Eaux, w tym siedziba główna została ustanowiona w Lille. Wspomnienia następują po sobie aż do 1788 roku, Ale początek rewolucji nie pozwala na powodzenie projektu, a w 1790 roku. Jest to diecezja Cambrai odcięta z belgijskiej części, która jest gruntownie przerobiona tak, aby pasowała do konturów departamentu Północy utworzonego w tym samym roku.

W 1852 roku. Deputowany Lille Charles Kolb-Bernard wznowił debatę na rzecz utworzenia diecezji obejmującej okręgi Lille, Dunkierkę i Hazebrouck w publicznym raporcie zatytułowanym Interesy gminne miasta Lille. Anty republikański, legitymista, rzecznik protekcjonistycznej wyższej burżuazji, prawdziwy przywódca katolicyzmu z Lille, Charles Kolb-Bernard jest związany małżeństwem z rodziną Bernardów, jedna z najstarszych z wyższej klasy średniej w Lille, do której należy również ksiądz Charles Bernard.

Poświęcony moralizacji klasy robotniczej, podczas gdy napięcia społeczne nasilają się wraz z masowym przybyciem imigrantów belgijskich i pauperyzacją rosnącej części populacji spowodowaną rewolucją przemysłową, widzi w ustanowieniu biskupstwa uprzywilejowany środek rewolucji przemysłowej. Chrześcijaństwo u ludności w dużej mierze pozbawionej pomocy religii. Jeśli nabiera ostrości w ciągu stulecia, kwestia społeczna nie jest nowa. Już w 1822 roku. W obronie obrad w sprawie erygowania biskupstwa w Lille, które rada miejska przyjęła jednogłośnie, jej sprawozdawca, Gaspard Charvet-Defrenne, wykrzyknął. Handlowcy, czy chcemy w spokoju cieszyć się owocami naszej pracy i naszego przemysłu? Producenci, czy chcemy, aby ogromne warsztaty, które powstają ze wszystkich stron, nie padły pewnego dnia ofiarą podpalaczy? Czy chcemy, aby byli prowadzeni przez lojalnych i nieprzekupnych agentów? Zaludniony przez mądrych i uległych pracowników? Wzywajmy religię do naszej pomocy, pomnażamy jej ministrów, aby pracowali nad religijnym ucywilizowaniem tej rosnącej populacji, która przybywają tłumy z sąsiednich krajów do naszych granic i która stałaby się przy najmniejszym ruchu przy najmniejszym ruchu, dom nieporządku i buntu.

W związku z tym prawnik Armand Prat, który podejmuje argumentację przedstawioną przez jego poprzedników w pamiętniku z 1856 roku. Zatytułowanym Rozważania o utworzeniu biskupstwa w Lille, zapewnia, że religia już, mnożąc jej środki działania, przyniosła szczęśliwe rezultaty w dzielnicy. To jest niewystarczające. Nie będzie żadnej poważnej i pewnej gwarancji, że kiedy będzie się oddziaływać na ludność w sposób bezpośredni i ciągły, poprzez posługę biskupa, jego najdostojniejszego przedstawiciela tutaj poniżej.

To kwestia uznania miasta za religijną stolicę, a utworzenie siedziby biskupiej w Lille wynika również z uwarunkowań językowych i finansowych. Rzeczywiście, diecezja Cambrai, na całej swojej długości, obejmuje dwa obszary językowe, a flamandzki są bardzo obecne w północno-zachodniej części, bardzo daleko od siedziby. Jednak liczba rodzin z klasy robotniczej mówiących wyłącznie po flamandzku jest już bardzo duża w okręgu Lille i ma tendencję do coraz większego wzrostu, do tego stopnia, że bardzo ważne jest, aby znaczna część duchowieństwa mówiła tym językiem, czego nie można się nauczyć w podeszłym wieku, a zresztą nie mówi o klasie, w której rekrutuje się duchowieństwo.

W rzeczywistości, kilkadziesiąt lat później spis ludności z 1896 roku. Wykazał, że prawie 25% obcokrajowców zamieszkujących dystrykt Lille stanowi ponad 98% belgijskiej narodowości, z których większość pochodzi z Flandrii. Od 1870 roku, flamandzki reprezentowane dwie piąte ludności Wazemmes, a połowa w dzielnicach takich jak Moulins i Fives lub miast jak Roubaix. Jeśli chodzi o materialny punkt widzenia, z jednej strony, to z drugiej strony.Chodziło o to aby spowodować.

Wzrost liczby ludności, który by z tego wynikał, znaczny ruch ludzi, który byłby spowodowany rekolekcjami kościelnymi, święceniami, sprawami codziennymi, przyczyniłby się do trwałego zwiększenia dochodów miasta, z drugiej strony „wydatki byłyby w dużej mierze kosztem departamentu i państwa.

Projekt budowy katedry

Jednocześnie na początku 1853 roku Charles Kolb-Bernard i jego kuzyn ksiądz Charles Bernard, były proboszcz parafii Sainte-Catherine, który został wikariuszem generalnym Cambrai w 1845 roku, zainicjowali utworzenie komisji. Dzieło Notre -Dame-de-la-Treille and Saint-Pierre. której przedmiotem jest budowa najwspanialszego z kościołów ku czci Notre-Dame de la Treille.

Zrzeszające przedstawicieli duchowieństwa i burżuazji przemysłowej Lille, którzy energicznie popierają projekt erygowania biskupstwa w Lille, komisja natychmiast traktuje kościół wotywny jako przyszłą katedrę. Ze względu na swoją budowę nabywa działkę w samym sercu Starego Lille, niedawno wyrównane na sumę 223 000 franków. Międzynarodowy Konkurs został zapoczątkowany w 1854 roku, aby zaprojektować budynek w stylu neogotyckim, zainspirowany gotykiem z pierwszej połowy XIII stulecia, którego pierwszy kamień położono 1 lipca 1854 roku.