Bezpłatny fragment - Katedra Notre Dame w Clermond

Katedra Notre-Dame-de-l’Assomption w Clermont-Ferrand

Książka powstała w oparciu o materiały własne autora jak i przy pomocy  Polskiej wikipedi a także portalu zdjęć Pixabey. Na okładce znajduje się katedra pod wezwaniem Notre Dame w Clermond

Katedra Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny, jest to katedra Notre-Dame-de-l’Assomption, po francusku brzmi to Cathédrale Notre-Dame-de-l’Assomption de Clermont-Ferrand, gotycka katedra znajdująca się w mieście Clermont-Ferrand w Owernii, we Francji. Katedra Notre Dame jest, siedzibą arcybiskupów Clermont biskupów do 2002 roku.

Jest ona zbudowana w całości z czarnych skał wulkanicznych, co czyni ją bardzo charakterystyczną i widoczną z bardzo dużej odległości.

Jej bliźniacze wieże mają 96 metrów i 10 centymetrów wysokości i górują ponad miastem. Budowa katedry została rozpoczęta już w 1248 roku, w samym centrum miasta Clermont, historycznej stolicy Owernii.

Zastąpiła wówczas romańską katedrę znajdującą się w tym samym miejscu, która została poprzedzona dwoma innymi chrześcijańskimi sanktuariami. Jego początkowym patronatem są Saint-Vital i Saint-Agricol.

Budynek katedry Notre Dame pochodzi mniej więcej z drugiej połowy XIII wieku, i jest chyba jednym z pierwszych przykładów zastosowania architektury Volvic czyli z czarnego kamienia.

W zachodniej elewacji oraz inne prace remontowe zostały wykonane przez Eugène Viollet-le-Duc w drugiej połowie XIX wieku. Katedra została zbudowana na szczycie centralnego wzgórza, które tworzy stare centrum Clermont-Ferrand.

Kościół katedralny znajduje się na skrzyżowaniu różnych ulicach i placach średniowieczny biorących trasę murów miasta III wieku. Plac południowy wychodzi na Place de la Victoire, pośrodku którego znajduje się posąg papieża Urbana II, który rozpoczął pierwszą krucjatę przeciwko islamowi podczas soboru w 1095 roku.

W V wieku, Namatius biskup miasta Arwerno nakazał zbudować pierwszą katedrę pozyskiwania wiernych i rozpowszechnienia kultu chrześcijańskiego w dzielnicy zwanej przez Grzegorza z Tours.

Vicus christianorum jest to obecnie dzielnica Saint-Alyre w swoim Historii Francorum z VI wieku. Namatius poświęcił ten budynek sakralny Świętemu Witowi i Agrykolowi, których relikwie sprowadzono z Rawenny.

Opis dokonany przez Grégoire de Tours wskazuje, że jest to najstarszy kościół zbudowany w tym mieście, początkowo kościół miał plan bazylikowy, ozdobiony jest wszechobecnym marmurem, posiada nawę główną i dwie nawy boczne. Miał długości 43 metry i 50 centymetrów, o szerokości 17 metrów i 40 centymetrów i o wysokości 14 i pół metra.

Katedra ma 42 okna, 70 kolumn i 8 drzwi. Już w V wieku, cechował swoją obecność i wpływ na kościół biskup Sydoniusz, poeta i polityk, syn Avitusa, jednego z ostatnich cesarzy rzymskich. Pomiędzy 470 a 475 rokiem, zorganizował obronę miasta Clermont, przed powtarzającymi się atakami wojsk wizygotyckich króla Euricia, które zakończyły się jego zwycięstwem.

Pierwotny kościół został zniszczony w 760 roku, przez Pepina le Bref i przywrócony do użytku dla wiernych przez biskupa Adeberta pomiędzy 764 i 768 rokiem.

Ponownie zniszczony podczas najazdów Normanów w 915 roku, biskup Étienne II, były opat Conques i brat wicehrabiego Clermont.

Wówczas podjął się odbudowy w stylu romańskim. Biskup Étienne II zlecił zbudowanie trzeciej romańskiej katedry przez Alleaume, która została poświęcona Najświętszej Dziewicy Marii w 946 roku.

Projekt katedry przeszedł najśmielsze oczekiwania jako niemal niezrównany model katedry i prawdopodobnie służył jako prototyp dla wielu kościołów w Owernii.

Tu również już w IX wieku, katedra przeżywa okres wzbogacenia, podczas gdy biskupi Clermont wygrał prawo do bicia monet pieniędzy z Williamem V z Owernii, to był przywilej, który potrwa do Franciszka I.

W XII wieku, opat Suger nazywa kościół Episkopatum Saint Mary, aby odróżnić go od Main Saint Marie czyli Notre Dame du Port, co sugeruje historyk Clermont Ambroise Tardieu ten ostatni mógł być katedra po atakach Norman od X wieku.

Krypta w katedrze odkryta została w 1885 roku, niestety jest szczególnie okaleczona z powodu zniszczonych sklepień, oraz wykopów odkryto jednak sarkofagi i fundamenty gotyckiej katedry. Możemy dziś jednak powrócić do jego pierwotnego planu.

Z tekstu mnicha znanego jako Helgaud z opactwa Saint-Benoît-sur-Loire, wynika że katedra była wzorem w krypcie kolegiaty świętego Aignana d’Orléans, zbudowanej przez króla Roberta Pobożnego i konsekrowana została już w 1029 roku.

Środek krypty jest zorganizowany z trzech części otwierających się na kwadratową salę złożoną z trzech naw przykrytych sklepieniami krzyżowymi wspartymi na kolumnach.

Przestrzeń tę poszerza nieco węższy chór. Chór ten ma dwie półkoliste nisze i kwadrat zawierający ołtarz z morderczym oknem otwartym na osi.

Przestrzeń krypty jest omijana jak by, przez wąską galerię lub obwodowe obejście z dostępem z każdej strony do centralnej sali i górnego kościoła.

Na części obrotowej, która pozostała nienaruszona, umieszczono cztery praktyczne kwadratowe kaplice, których drzwi są odsunięte.

Zostały zachowane także pogrzebowe kaplice które były rozbudowane w XII wieku, lub na początku XIII wieku. Jeszcze w X wieku, w Clermont pojawił się pierwszy posąg Dziewicy Majestatu.

Około roku 946, Stephen II, były biskup Conques, zamówił relikwiarz posąg Matki Boskiej, prawdopodobnie inspirowany przez posąg relikwiarzem świętego Foy, z metalu pozłacanego lub czystego złota, wykonany prawdopodobnie w IX wieku.

Ten pierwszy posąg, który ma zdobić ołtarz nowej katedry, jest niewątpliwie archetypem dziewic romańskich z Owernii. Ten relikwiarz miał głowę z vermeilu otoczoną drogocennymi kamieniami.

A jego korpus pokryty był płytami ze złota, srebra i miedzi, a ambona została wzbogacona i upiększona złotem i drogimi kamieniami.

Zniszczony i stopiony dla waluty Paryża podczas rewolucji, francuskiej, jednak jego ślad został znaleziony w Codex Claramontanus w bibliotece Clermont-Ferrand. Codex, został skopiowany w XII wieku, w języku łacińskim opisany jest przez diakona Arnaud.

Samą wizję Roberta, opata Mozac, jak i okoliczności realizacji pomnika który to poświęcił katedrę na cześć zawsze dziewiczej Matki Bożej, i uczynił ją tak piękną, że w naszych czasach nie znaleźlibyśmy podobnej w całym świecie.

Na odwrocie strony posągu Madonny znajduje się rysunek posągu namalowany piórem.

Dziewica siedzi na tronie, dziecko ma na kolanach, przedstawione jest już z dorosłą głową. Ręce są tu nieco nieproporcjonalne.