Kałuża… Kto by na nią zwracał uwagę. Kojarzy się z czymś niemiłym, jak w nią wejdziesz, mokną buty, a czasem nawet przemokną skarpetki.
Kałuże się omija…
Ale nikt sobie nie zdaje sprawy, że pewna kałuża, w miejscu przy lasku, jest dachem, tunelem prowadzącym do podziemnej krainy gdzie żyją Kałużaki.
Kałużaki są niezbyt ładymi stworkami, ale za to zabawnymi i miłymi. Są małe, okrągłe i niebieskie. Mają bardzo krótkie nóżki, na których szybko się poruszają. Ich wyłupiaste oczy w ciemnościach zapalają się jak latarki. Kobiety mają zielone oczy, a mężczyźni czarne. Uszy mają duże i spiczaste. Oprócz tego są pokryte miękkim, szarym futerkiem, mają duże brzuszki i szeroką mordkę ostrymi ząbkami. Głośno sapią i często kręcą się w kółko, machając niezgrabnymi łapkami. Są piskliwe i nerwowe, a za swoimi przyjaciółmi wskoczyliby w ogień.
Mieszkają w podziemnej, bagnistej krainie o nazwie Kalandia. Jest to słabo oświetlone miejsce, pełne jaskiń, torów, pagórków. Nie jest tam jednak wcale ponuro, jest bar, kawiarnia, muzyka, kino, basen, muzeum. Mają także burmistrza, który mieszka w pałacyku z kamieni.
Organizowany jest turniej szachów, biegu ze slalomem między kamieniami, a także wystawa kretów. Krety są tutaj popularnymi zwierzętami domowymi. Mają nawet swoje budki w których śpią, za dnia włóczą się po korytarzach.
Są koncerty, gdzie gra się na bębnach, gitarze. Na koncertach wtedy robi się po całej sali fikołki. Są sklepiki, gdzie można kupić nowe kamizelki i buty, a nawet miejsce gdzie można zażyć kąpieli z błota dla urody. No i nawet jest fryzjer, który rozczesuje gęste futro, a paniom nawleka na nie koraliki lub kręci loczki.
Kup książkę, aby przeczytać do końca.