Bezpłatny fragment - Ibu

Ibu

Ibu żył, choć nie istniał

więc nie umarł,

dobrem Ibu był

Nie jest to księga mądrości, choć mądrości w niej wiele

Nie jest to poemat miłości, jednak bez miłości ona nie

istnieje

Nie należy do nikogo wcale, więc stworzona została

tak samo

dla Ciebie

*

Z mądrości płynie wiedza, niekoniecznie na odwrót.

*

To nie wina ludzi, to czasy w których żyją. Lecz czyż to nie my tworzymy czas w którym żyjemy?

*

Kształtuje nas nie to w co wierzymy, lecz to w co chcemy wierzyć.

*

Rozumieć to znaczy wiedzieć dlaczego można nie rozumieć.

*

Zawsze można było być lepiej przygotowanym, wiedzieć więcej, wyćwiczyć perfekcyjniej; lecz rzecz w tym, że pomimo tego niedostatku i tak tego dokonaliśmy.

*

Wierz w cuda, dzięki jednemu z nich tu jesteś.

*

To nie sztuka znaleźć siłę na przyjemność.

*

Pytanie „dlaczego” odpowiednio uporczywie zadawane doprowadzi nas do sedna rzeczy i niejednokrotnie do problemu, którego nie umiemy rozwikłać.

*

Jeśli uczy się z poświęceniem całego siebie i zrobienia wszystkiego aby uczeń zrozumiał ideę nauki, to egzaminowanie w takim wypadku jest zbyteczne. Jeśli uczy się bez takiego zamiaru, to egzaminowanie staje się niedorzecznością.

*

Każda twórczość płynąca ze szczerego serca jest arcydziełem, nieważne jak jest skonstruowana. Dlatego nie ma złej muzyki, jest tylko udawana. A karykatury nie mogą być piękne.

*

Wiara ludziom to wiara zasadom, które wspólnie wyznajemy. Więc sprzeciwianie się temu kto te zasady narusza jest nie tylko nie-zdradą, lecz aktem najwyższej wiary.

*

Zawsze ufaj najbardziej absurdalnym myślom, jakie mgnieniem przelatują Ci przez głowę. To intuicja, którą skądś mamy i która prowadzi nas przez życie do jakiegoś celu. Jeśli w ogóle coś tu jest prawdą, to tylko ona. Słuchaj jej, przynajmniej słuchaj. Zastanów, się co jest bardziej absurdalne: ta myśl, czy powód który, sprawia że taką jest.

*

Dlaczego tak łatwo wyrokujemy co jest żywe, co myśli i co może czuć? Dlaczego, skoro nie wiemy właściwie czym jest życie, czym są myśli i co to znaczy czuć?

Czemu kamień jest martwy, głupi i bezduszny? Bo się nie porusza? Bo nie morduje? Bo nie oddaje gdy go kopiesz?

*

Nie wierzę w Boga wszechmogącego, wystarczy mi jedynie dobry.

*

Wierzę w ideę, w myśl, że dobro ma sens. Że każda dobra rzecz na tym świecie jest istotna. Wierzę w miłość, w jej najwyższy wymiar, miłość do świata, do każdego żyjącego bytu, do drugiego człowieka. Tak, wierzę, głęboko wierzę w to, że nie jest ono bez celu, ale obdarzone jest ciężarem sensu istnienia całego świata. Wierzę, że wszechobecne w naturze stawianie ponad dobro własne dobra wspólnoty, rozumiane jako wolne poświęcenie siebie dla jakiegoś wyższego szlachetnego projektu jak przetrwanie nas wszystkich, razem, jako akt odruchu uczucia — instynktu z jakiegoś powodu zaszczepionego w każdym żyjątku tego świata, ma najgłębszy wymiar, fundamentalny. Wierzę w ideę, niezależnie od tego jaki teoretyczny model — religia czy światopogląd nie-religijny — stara się ją zrealizować. Nie jest to dla mnie istotne. Kluczem są wartości uniwersalne bez specyfikacji kulturowej czy metafizycznej. Jeśli tylko realizuje on ideę szacunku do świata, współczucia, zrozumienia i miłości, to w niego wierzę i nie potrzebuję do tego absolutnie, zupełnie niczego więcej, żadnych sprecyzowań, uściśleń, dogmatów czy jakichkolwiek głębszych ludzkich dociekań. Jest to dla mnie sprawa tak prosta, że nie mam tu już nic więcej do dodania, ja, człowiek.

*

Im bardziej światem rządzi matematyka, tym bardziej to przykre.

*

Od bezdusznej matematyki gorszy jest tylko bezduszny matematyk.

*

To co prawdziwe nie zawsze jest szczere, zaś to co szczere, prawdziwe być już nie musi.

*

Wierzę w człowieka, którym chciałbym być.

*

Jeśli wiemy, że coś trzeba zrobić i nikt tego nie robi, to znak, że to właśnie my i nikt inny mamy to zrobić.

*

Czy absurdem jest rzecz sama w sobie, czy może powód, że jest absurdalna?

*

Sen to nie są tylko Twoje myśli i fantazje, uwierz mi, wiem co mówię, choć prawda jest tak samo piękna co niebezpieczna.

*

Dlaczego tak nieprzychylnie wyrażam się o matematyce? Dlatego że znam jej ciemne strony, abyś Ty mógł poznać te jasne.

*

Pozwól swojemu umysłowi myśleć, po prostu, nie ubieraj tego w słowa, niech płyną swobodnie, niech zmieniają kształty, niech falują i mienią się Tobie. Czuj je, nie wizualizuj, nie sprowadzaj ich na ten świat, czuj je takimi, jakimi naprawdę są.

*

Gdy rodzi się myśl, zaczyna się nauka. Tam gdzie się kończy, myśl pozostaje.

*

Prawdziwy naukowiec to nie jest odkrywca z flagą, czekający na dogodną chwilę by ją zatknąć i powiedzieć „byłem tu pierwszy, ja, a me imię będzie wysławiane po wsze czasy”. Ale jest to strażnik mądrości, dzierżący klucz do jej wspaniałych bram, który jest dla niego tak cenny, że obchodzi go na palcach i kolanach, radując się, że może dla kogoś tego klucza użyć.

*

Nauka bez wiary to jak dociekanie sensu w czymś, o czym się zakłada że go nie ma. Wiary, nie religii.

*

W życiu bardzo ważna umiejętność to potrafić się schylić.

*

Zarysem wyższej idei jest choćby sposób w jaki uczą się dzieci. Tak jak nie potrafimy stworzyć teorii bez aksjomatów, wyjściowych pierwotnych, tak nie umielibyśmy niczego nauczyć dzieci. Ponieważ, nie umiejac niczego, przez samo powtarzanie wyrazów i obserwacje nie można się czegokolwiek nauczyć?! Jak to jest, że dziecko powtarza słowa i zaczyna rozumieć ich sens? Sens, który nie jest wytłumaczalny, a jedynie interpretowalny w równoważny sposób. Istnieje w nas tchnienie, zamysł idei, który sprawia że łączymy elementy świata wiedząc to fundamentalne i pierwotne „to jest tym”. Skądś to wiemy i później jedynie odkrywamy, przypominamy sobie w ciągu życia, tylko…

*

Technicy wyśmiewają humanistów za ich „bezużyteczność”, więc pewnie się zmartwią kiedy się zastanowią nad tym, dlaczego i z jakich powodów ich potrzebowano. Przecież nie dla techniki, to jasne, jest nawet gorzej, bo sprawa wygląda tak, że w skrócie, technik wynalazł papier, żarówkę i pióro, po to, aby humanista mógł w nocy napisać wiersz.

*

Przynajmniej raz w życiu powiedz „jestem piękny, moje ciało jest piękne, jego subtelność, wyrafinowanie, harmonia, niemal doskonałość są olśniewające, jestem cudem świata.” Przyznaj, że Twój organizm jest piękny, szlachetny, dzielny i odważny. Podziękuj mu za te wszystkie dni, w których służył Ci wiernie bez cienia sprzeciwu, w których o Ciebie walczył, kiedy szedł dalej, gdy Ty już nie mogłeś. Dzięki jego niestrudzonej pracy mogłeś myśleć i czuć, mogłeś kochać. Podziękuj, bo gdy Twe myśli wydarte zostaną ciału i przedrą się przez mury tego świata, on zostanie, połączy się z ziemią w ofierze, za Ciebie, że mogłeś tu być i doświadczyć wszystkich barw życia. Nie uważasz, że chociaż tyle jesteś mu winien?

*

Matematyka dostarcza nam odpowiedzi na wszystkie ważne pytania. Odrobinę nie zbliżając do poznania prawd tych najważniejszych.

*

Matematyka jest sprawiedliwa, prawdziwa i taka bezlitośnie ograniczona.

*

Nigdy nie będziemy godni matematyki, a ona nas.

*

Przez te wszystkie złe chwile w życiu dobrze jest móc odejść. Ale wystarczy, że dla tych pięknych warto żyć.

*

Być humanistą a nie być matematykiem to żaden wstyd. Ale być matematykiem a nie być humanistą to katastrofa.

*

Życie każdego stworzenia, nawet najmniejszego i odrażającego jest tyle samo warte, co życie człowieka. Nie dlatego, że tak łatwo to życie odebrać, lecz dlatego, że tak samo trudno.

*

Życie to nie żaden sprawdzian, życie to misja.

*

To niepokojące, że obecnie wiara w znaczki wyparła wiarę w przesłanie, które one głoszą.

*

Dbajmy o Nasz Świat wraz z tym co nam dał, mamy tylko jego. On, przeciwnie.

*

Matematykom brakuje filozofii, a filozofom matematyki.

*

To, że coś mogło się zdarzyć lub nie, nie wskazuje, że jeśli się zdarzyło właśnie tak, to jest pozbawione swojego znaczenia. Czy zdarzyło się inaczej, choć mogło?

*

Jedynej rzeczy, której sobie nie wyobrażam to litość dla ludzi, po tym co wyrządzili światu i sobie nawzajem.

*

Wiedzę się zdobywa, a do mądrości dojrzewa.

*

Edukacja — nauka o ciągłym komplikowaniu wszystkiego.

*

Naiwny jest tylko ten, który wierzy, że bez wiary mu się uda.

*

Ludzi dobrych jest więcej niż się wydaje, złych też.

*

Zero treści, pełnia formy; sztuki teraźniejszej normy.

*

Sprawiedliwe wcale nie oznacza „po równo”.

*

Jedyne co wiemy to matematyka, czyli dalej nic nie wiemy.

*

Prawda nie potrzebuje założeń, to założenia wymagają prawdy.

*

Można kochać i tego nie chcieć. Lecz trzeba chcieć, żeby móc w ogóle kochać.

*

Jeśli wierzysz w coś tak mocno, aż tak mocno, że nawet w obliczu faktu, że to w co tak wierzysz nie istnieje, istnieć nie może, wierzysz nadal. Co się wtedy może stać?

*

Głębokiej prawdy nie można po prostu objawić, do tego każdy musi dotrzeć samotnie, zrozumieć, że wypływa z niego, jest jego własne. Jedynie co zrobić można, to towarzyszyć komuś w jego drodze, ale nic więcej.

*

Wierzę we wszystko i każdemu, jeśli tylko nie mam powodu nie wierzyć. Aby nie wierzyć wystarczy być człowiekiem.

*

To, czy jest się przy kimś szczęśliwym, poznaje się dopiero wtedy, gdy jest się nieszczęśliwym.

*

Głupcy potrzebują nauki, zaś mędrca to nauka potrzebuje.

*

Myślę, że najgłębszym zrozumieniem i przejawem wiary jest stan, w którym absolutnie pogodzeni ze sobą i w oddaniu światu, będąc w dobrej woli z jego prawami, pozwalamy aby nasze czyny, których dane nam było dokonać, nasze myśli i pragnienia, nasza życzliwość i pokora przemawiały w naszym imieniu. Wówczas powiemy sobie, niech moje życie będzie świadectwem prawdy, świadectwem, że istniało dobro, nie działałem bez celu, zrobiłem co należało, upadłem i oddałem siebie jak najlepiej umiałem, nie oczekując niczego w zamian a będąc otwartym na wszystko, nie negując niczego. Stanąć naprzeciw tej chwili i nawet w obliczu czekającej nicości, braku dalszego życia, nawet, nawet uwzględniając czekającą pustkę i nicość, nawet to, stanąć, spojrzeć na życie po raz ostatni, ostatni raz zobaczyć w myślach ukochane twarze i istnienia, a później ze stoickim spokojem, uśmiechając się lekko do siebie, powiedzieć w tę pustkę — było warto.

*

Jeśli boisz się, to znaczy że czułeś, jeśli czułeś, to znaczy że kochałeś. Kochałeś, więc i żyłeś. Zatem to piękne czuć strach, bo pięknie jest żyć, czyli kochać, więc pięknie jest się bać.

*

Rodząc się, już poświęcamy życie, zawsze i bez wyjątku, sęk w tym, czemu je poświęcamy.

*

To nie od śmierci nie ma ucieczki tylko tak naprawdę od życia.

*

Każdy jest dla kogoś, jakiegoś stworzenia nieomal bogiem. Jakim prawem oczekujemy więc nieustannie boga, którym dla innych małych istot nie mamy najmniejszego zamiaru być.

*

Są dwa rodzaje milczenia i oba nietrafione; milczenie mędrca i niemilczenie głupca.

*

To, czy coś o kimś wiesz nie jest kwestią informacji.

*

Wzrusza piękno, nie wyrafinowanie.

*

Podczas gdy niezrozumienia jest wiele rodzajów, rozumienie jest zawsze tylko jedno.

*

Nasze istnienie; chwila w wieczności i wieczność zaklęta w chwili.

*

Jeśli potrzeba bliskości i obecności dwojga, obojętnie jakiej płci, gatunku czy galaktyki, nie leży w naturze człowieka, to co w ogóle leży?

*