Bezpłatny fragment - Gwiazdka na Gwiazdkę

      Mam na imię Julia. Mam dziewięć lat. Opowiem Wam pewną historię, która przytrafiła mi się już jakiś czas temu. Wciąż jednak wywołuje u mnie duże wzruszenie, tak samo u mojej mamy i taty. Ta historia jest magiczna po prostu. Przeczytajcie proszę…

Tutuś był moim przyjacielem przez wiele lat. Moja ukochana świnka morska. Biało czarny kudłaty śmieszny stwór. Tata zawsze powtarzał, że to jest dostarczyciel radości. Tutuś uwielbiał zieloną świeżą trawę i ogórki. Lubił też dreptać po naszym domu, choć trzeba było wtedy zastawiać wszelkie możliwe niebezpieczne dla niego wejścia. Dzięki niemu w naszym domu było wesoło, a ja miałam cudowne zwierzątko, którym mogłam się opiekować.

Pewnego chłodnego listopadowego wieczoru mamusia zapytała mnie czy nie mam może ochoty napisać listu do Świętego Mikołaja. 
— Yyyy, no nie wiem mamo… — Szczerze mówiąc zupełnie o tym zapomniałam — dodałam smutno.

Mama objęła mnie i powiedziała: 

— Pamiętaj, że Święty Mikołaj czyta wszystkie listy, zarówno te wesołe, jak i te smutne. Więc proszę, spróbuj.

Hmmm. List do Mikołaja. Co roku pisany przeze mnie z wielką radością, ekscytacją teraz miałby raczej w sobie więcej smutku niż radości. Tak naprawdę nie chcę żadnych zabawek bo myślę tylko o tym, że nie ma już z nami Tutusia i nic go nie zastąpi. Ale...Czy muszę na siłę zastępować kochanego futrzaka? Wiadomo, że drugiego takiego cudaka mieć nie będę. A inne zwierzątko? Świnka morska odpada. Szukałabym podobieństw do Tutusia. Może chomik? Mamy klatkę po Tutusiu...Nieee… Może papugi kolorowe? Gadające? Budziłyby wszystkich rano...To co? Pies? Kinga ma psa. Jest fajny. No nie wiem… A może…? Kotek? Milutki, lubiący się łasić, kizi mizi taki…:) Słodziak. Oj chyba taki kotek to byłby słodki przyjaciel, taka kicia.
I wiecie co? Napisałam najkrótszy list do Mikołaja w moim życiu.,

,Chcę mieć kocią przyjaciółkę Mikołaju, lub przyjaciela kociego”. Dziękuję :)