Bezpłatny fragment - FUNtastyczny Angielski

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak sprawić, żeby uczniowie lubili Twoje zajęcia? Żeby chętnie brali w nich udział i mieli motywację do nauki? Żeby lekcja była interesująca, a nauczanie efektywne?

Tak?

Zatem świetnie trafiłeś!

Wstęp

Ja też długo się nad tym zastanawiałam. Właściwie to wciąż się zastanawiam. Bardzo mi zależy, aby moi uczniowie polubili język angielski, aby nauka sprawiała im przyjemność i dawała efekty. W swoją pracę wkładam mnóstwo serca i poświęcam jej mnóstwo czasu. W ciągu kilku lat pracy udało mi się wypracować sprawdzone metody, które uatrakcyjniają moje zajęcia i powodują, że dzieci wychodzą z nich z uśmiechem i porcją nowej wiedzy.

Uczę zarówno w szkole publicznej, jak i w prywatnej szkole językowej. Dzięki temu mam świadomość różnic, jakie je dzielą. Jeżeli jesteś szczęściarzem i masz dużą swobodę w prowadzeniu swoich zajęć, moje pomysły powinny być dla Ciebie świetną inspiracją. Jeżeli jesteś nauczycielem w szkole publicznej, zaangażowanym w swoją pracę, pragnącym dać z siebie coś więcej niż tylko 45 minut suchych tłumaczeń i ćwiczeń gramatycznych, znajdziesz tutaj morze pomysłów, a co więcej gotowych do wykorzystania materiałów, które znacznie ułatwią Twoją pracę.

Poza tym, że jestem nauczycielką języka angielskiego, jestem też pedagogiem i animatorką z kreatywnym podejściem do nauczania. Dzięki temu, w swojej pracy wykorzystuje szeroki wachlarz metod. W niniejszym ebook’u przedstawię Ci jedną z metod, którą stosuję na co dzień na swoich zajęciach — wykorzystanie gier i zabaw w nauczaniu języka obcego.

Gry i zabawy są nieocenionym źródłem motywacji w nauce języka angielskiego. Dają uczniom szanse na znalezienie się w sytuacjach podobnych do tych z życia codziennego. Dzięki nim, nawet dzieci, które niechętnie używają angielskich słów, otworzą się i przełamią nieśmiałość. W trakcie zabaw uczniowie „nieświadomie” ćwiczą wymowę oraz zapamiętują słownictwo. Grupa się integruje, co skutkuje rewelacyjną atmosferą na zajęciach. Zajęcia stają się atrakcyjne i interesujące, uczniowie chętnie w nich uczestniczą. Dzięki grom i zabawom, uczniowie angażują się emocjonalnie, a co za tym idzie, szybciej i efektywniej zapamiętują materiał.

Ale jak można bawić się z uczniami, kiedy program nauczania goni? Można. Gwarantuję Ci, że się da. Jednak wymaga to od Ciebie dużo wysiłku i znacznie większego nakładu czasu. Zdaję sobie oczywiście sprawę, że większość nauczycieli nie dysponuje nadmiarem wolnego czasu, dlatego też zdecydowałam się ułatwić Ci to zadanie.

W ciągu mojej pracy wymyśliłam, przygotowałam i przeprowadziłam wiele gier i zabaw z dziećmi w różnym wieku. W tym ebook’u podzielę się z Tobą swoimi pomysłami na pracę z dziećmi w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Dla wielu nauczycieli, praca z dziećmi, które nie potrafią jeszcze pisać i czytać jest ogromnym wyzwaniem. Bo, co z takim uczniem można zrobić? Można mu pokazać karty obrazkowe i kazać powtarzać słówka, dać kolorowankę i puścić kilka piosenek. Brzmi niesamowicie atrakcyjnie…

A może zamiast tego zabierz swoich podopiecznych na piracką wyprawę pełną interesujących wyzwań? Albo w świat ich ulubionych bajkowych bohaterów? Wierz mi, z Minionkami i Minecraftem też można uczyć angielskiego!

Wielu nauczycieli nie wprowadza gier i zabaw do swoich zajęć, ponieważ nie chce związanego z tym zamieszania i utraty cennego czasu. Jestem przekonana, że po lekturze ebooka i wypróbowaniu moich pomysłów, zmieniliby zdanie. Fakt, wykorzystanie gier na lekcji wiąże się z zamieszaniem. Ale tylko jeden raz! Jeśli poświęcisz swój cenny czas i odrobinę wysiłku jeden raz tak, aby wytłumaczyć uczniom zasady gry i wypróbować zabawę, możesz być pewien, że odniesiesz ogromne korzyści w przyszłości. Dzieci bardzo szybko zapamiętują zasady gier, szczególnie jeśli je lubią. Zwykle jeden raz wystarczy wyjaśnić uczniom, jak będziemy grać i podać nazwę gry, aby następnym razem uczniowie sami kojarzyli, jak ma przebiegać konkretna zabawa. Bardziej rezolutni uczniowie chętnie też pomogą Ci w przygotowaniu materiałów i miejsca do zabawy.

Kolejną zaletą wykorzystania tej metody jest jej praktyczność, w sytuacji, kiedy nasi uczniowie pracują w różnym tempie. Wówczas, mogą oni dołączać do zabawy w kolejności, w jakiej kończą poprzednie zadania. Dotyczy to szczególnie gier statycznych, ponieważ te dynamiczne, wykonywane przez innych uczniów, będą odwracać uwagę od zadania. Bardzo pomocne są tutaj gry z kartami, gry w parach, które nie są tak rozpraszające dla pozostałych uczniów (Snap, Kółko i krzyżyk, Memory itp.).

Poza tym, gry i zabawy to REWELACYJNA metoda na utrzymanie dyscypliny. Dziwne? Wcale nie! Twoi uczniowie zrobią naprawdę wiele, aby zamiast siedzieć w ławkach i robić nudne ćwiczenia, nieco się rozerwać, a przy okazji czegoś nauczyć. Na moich zajęciach panuje zasada: Jeśli sprawnie i w ciszy uporamy się z zadaniami na dziś, zostanie nam czasu na zabawę. Ok, ale co jeśli chodzi o same zabawy? Jak utrzymać dyscyplinę i porządek w czasie gry? Zacznijmy od szczególnie problematycznych momentów:

— ustalanie kolejności — oczywiście każdy z uczniów chce być pierwszy i rozpoczynać grę. Mam na to dwa sprawdzone sposoby. Rozpoczynanie gry bywa nagrodą za coś, np. najszybsze/najlepsze wykonanie jakiegoś zadania, zwycięstwo w poprzedniej zabawie itp., co dodatkowo motywuje moich uczniów do pracy. Drugi sposób to wyliczanki. Stosuję go szczególnie w przypadku najmłodszych dzieci. Mogą to być bardzo krótkie wierszyki (np. „One, two, three, play with me”), lub nieco dłuższe, typowe rymowanki dla dzieci (np. „Yankee Doodle came to town, riding on a pony; he stuck a feather in his cap and called it macaroni.”). Nie dość, że ułatwiają nam ustalanie kolejności, to jeszcze pomagają w nauce języka — ćwiczą wymowę słów, rytm i akcent;

— hałas — do niektórych zabaw (np. I like/I don’t like), uczniowie podchodzą dość emocjonalnie. W przypadku ich upodobań, każdy chce wyrazić, jak bardzo nie lubi brokułów itp. Jak sobie z tym poradzić? Jeżeli Twoje dotychczasowe metody nie działają, warto wypróbować metodę „Zip your mouth”. Prosimy uczniów, żeby zasunęli swoje buzie na suwak. Razem z nimi wykonujemy gest zasuwania i od tej pory nie wolno nam się odzywać;

— rozdawanie materiałów — przy rozdawaniu i rozmieszczaniu materiałów w sali, możesz wykorzystać pomoc dyżurnych. Ważne jest, aby konsekwentnie przestrzegać zasady, że materiały rozdajemy w konkretnej kolejności (np. w kolejności ukończenia poprzedniego zadania, miejsc w ławkach, numerów w dzienniku itp.). Uczniowie do tego przywykną i nie będzie to już problematyczne; Jeśli chodzi o stworzenie materiałów do gier, jest to zadanie pracochłonne. Dlatego ułatwiam Ci to zadanie i zamieszczam w tym ebook’u stworzone przez siebie materiały do tematów poruszanych w trakcie nauki w przedszkolu i klasach początkowych. Na moim blogu http://funtastyczny.blogspot.com/ znajdziesz też materiały odpowiadające konkretnym podręcznikom, używanym przez nauczycieli w szkołach podstawowych.

Zebrane przeze mnie gry i zabawy podzieliłam na trzy kategorie — gry dynamiczne, te bardziej statyczne oraz zabawy w kole. Warto pamiętać, aby rozsądnie planować zajęcia i równoważyć czas, który spędzamy siedząc w ławkach, z tym, który poświęcamy na zabawy ruchowe. Przyda się tutaj duża elastyczność oraz plan awaryjny. Zdarzają się dni, kiedy dzieci są bardziej pobudzone i rozpiera je energia, innym razem są spokojniejsze i wyciszone, czasem wykonywane zadanie po prostu im się zacznie nudzić. Wtedy możemy wprowadzić przerywnik w postaci kilkuminutowej zabawy. Warto mieć zawsze na podorędziu kilka zabaw, które w każdej chwili możemy wykorzystać i być przygotowanym na nagłe zmiany planów.

GRY RUCHOWE

Zacznijmy od gier ruchowych. Są to gry dynamiczne, szczególnie pomocne, kiedy prowadzimy zajęcia z aktywną grupą. Ruch, dzięki któremu mózgi naszych podopiecznych są lepiej ukrwione i dotlenione, wpływa pozytywnie na zdolność zapamiętywania. Kilkulatki nie są w stanie wysiedzieć 45 minut bez ruchu i słuchać z uwagą nauczyciela. Aby zyskać ich uwagę trzeba się nieźle natrudzić. Uda nam się to, kiedy zaangażujemy uczniów w zajęcia, zainteresujemy ich zajęciami i damy możliwość wykorzystania spoczywających w nich pokładów energii. Poniżej lista najbardziej lubianych przez uczniów gier ruchowych.

Krzesełka

Nieco inna odmiana bardzo znanej gry. Ukochana przez moich uczniów. Świetna zarówno dla starszych, jak i młodszych dzieci. Mogą w nią grać dzieci już od 4—5 roku życia (nie muszą jeszcze czytać ani pisać, ponieważ możemy używać obrazków). Uczniowie sami mogą przygotowywać swoje karty, lub jeśli chcemy zaoszczędzić czasu, rozdajmy im gotowe karty do gry. W załącznikach, na końcu ebook’a znajdziecie gotowe do wydruku materiały do gry, zgodne z obowiązującą podstawą programową.

Potrzebne materiały: krzesła, kartki z obrazkami lub słowami dla wszystkich uczniów.

Cel gry: gra służy do utrwalania słownictwa, ćwiczenia wymowy. Jest też rewelacyjnym sposobem, aby wstydliwe dzieci ośmieliły się i zaczęły używać poznanych słówek. Dzięki niej, możemy ćwiczyć słownictwo z dowolnego zakresu. Osobiście zazwyczaj używam zakresu 6 słów, w pracy z młodszymi dziećmi. Każdy ma na swojej karcie 4, spośród 6 słów (lub obrazków).

Przebieg gry: przygotowujemy krzesełka — musi ich być o jedno mniej, niż jest uczniów. Każdy z uczniów ma kartę do gry z obrazkami lub słowami. Grę rozpocząć może jeden z uczniów, lub nauczyciel. Uczniowie zajmują krzesełka. Następnie, osoba rozpoczynająca mówi na głos jedno z 6 słów. Każdy, kto na swojej karcie ma wymienione słowo, musi wstać ze swojego miejsca i zająć inne krzesełko (nie można siąść na krzesełku, z którego właśnie się wstało). Osoby, nie mające słowa na karcie siedzą na miejscach. Uczeń, któremu zabraknie krzesełka, mówi kolejne słowo.

Pomocne uwagi: zdarza się, że są w grupie uczniowie, którzy celowo nie zajmują miejsca na czas, żeby mówić słowa na głos, wówczas można wprowadzić element rywalizacji i wspomnieć, że osoba, która ani razu (lub najmniej razy) zostanie bez krzesełka będzie zwycięzcą gry (w nagrodę może np. rozpocząć grę następnym razem). W przypadku starszych dzieci i grup, które lubią rywalizację i nie mają z tym problemu, można wprowadzić element „odpadania” z gry (np. kiedy uczeń został bez krzesełka 5 razy, odpada z gry, lub omija kolejkę).

Find Your Partner

Ta gra sprawdza się wśród dzieci, które potrafią już czytać, czyli od 6—7 lat. Górnych ograniczeń wiekowych nie ma, jednak trzeba dopasować poziom trudności do zaawansowania grupy tak, aby zadanie nie było zbyt łatwe dla uczniów. Gra może być wykorzystana zarówno do utrwalenia poznanego już słownictwa, jak i do wprowadzenia nowych słów (np. w ramach wprowadzenia do kolejnego rozdziału podręcznika). W przypadku wprowadzania w ten sposób nowych słów, oczywiste jest, że uczniowie mogą popełniać błędy. Pozwólmy im na to. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem, niż poprawiania błędów w trakcie gry, jest poproszenie uczniów, aby na koniec zajęć, sami skorygowali swoje wybory. Wówczas dajemy im rewelacyjną motywację do jak najlepszego zapamiętania poznanych słów i ich zapisu.

Cel gry: utrwalenie angielskich słów, utrwalenie pisowni i wymowy. Gra jest szczególnie pomocna, kiedy uczymy dzieci tego, że w języku angielskim pisownia różni się od wymowy. Możemy ją wykorzystać do utrwalenia lub wprowadzenia słownictwa z dowolnego zakresu.

Potrzebne materiały: obrazki i wyrazy, przedstawiające poznane słownictwo. Gotowe do druku materiały dołączone są w końcowej części ebook’a. Więcej materiałów do gry możesz znaleźć na moim blogu http://funtastyczny.blogspot.com/

Przebieg gry: nauczyciel rozdaje uczniom karty do gry. Każdy uczeń dostaje jedną kartę, na której znajduje się obrazek lub wyraz. Nikt nie może ujawnić, co otrzymał. Po rozdaniu wszystkim uczniom kart, rozpoczynamy grę. Zadaniem uczniów jest odnaleźć osobę, która posiada podpis, pasujący do posiadanego obrazka, lub obrazek do posiadanego podpisu. Czas na wykonanie zadania jest ograniczony (zwykle od jeden do kilku minut — zależnie od liczebności i poziomu zaawansowania grupy). Ważne, aby zaznaczyć, że w trakcie gry nie pokazujemy sobie obrazków ani opisów, nie używamy też języka polskiego. Porozumiewamy się jedynie po angielsku. Kiedy czas przeznaczony na grę dobiegnie końca, każda para (zgodnie z kolejnością odnajdywania partnerów) przedstawia swój obrazek i słowo. Mimo tego, że gra cieszy uczniów sama w sobie, warto dla zwycięzców gry przygotować jakąś nagrodę. Mogą to być choćby „plusy” z aktywności.

Pomocne uwagi: W zaawansowanej wersji, dla starszych uczniów, możemy wykorzystać do gry złożone obrazki oraz ich opisy. Lub krótkie komiksy i słowne historyjki.

Touch something…

Gra odpowiednia dla uczniów nawet od 4 lat. Nie wymaga zdolności pisania ani czytania. Idealnie nadaje się na zakończenie zajęć, kiedy zostało nam kilka minut czasu (zbyt długa zabawa, znudzi się dzieciom). Najlepiej sprawdza się w salach z różnorodnym i kolorowym wyposażeniem (np. sale przedszkolne, gdzie jest dużo zabawek i kolorów).

Cel gry: utrwalenie słownictwa, szczególnie przymiotników (duży, mały itp.), kształtów (kwadratowy, okrągły itd.) oraz kolorów. Świetnie się też sprawdza w przypadku powtórzenia słownictwa związanego z przyborami szkolnymi, przedmiotami i meblami, które znajdują się w klasie. Jednak gra może służyć do utrwalenia dowolnego słownictwa, jeśli tylko dysponujemy obrazkami lub kartami obrazkowymi. Wówczas w różnych miejscach klasy rozmieszczamy karty, a zadaniem uczniów jest podejść do odpowiedniej karty lub jej dotknąć.

Przebieg gry: nauczyciel wydaje polecenia (np. „Touch something blue!”). Zadaniem dzieci jest jak najszybciej znaleźć i dotknąć czegoś w podanym kolorze, rozmiarze lub kształcie. Kiedy uczniowie poznają już dobrze zasady gry, mogą sami wydawać polecenia według ustalonej kolejności.

Pionki

Gra odpowiednia jest dla dzieci w każdym wieku. Oczywiście należy dostosować stopień trudności do poziomu zaawansowania uczniów. Gra daje nam duże możliwości modyfikacji, może służyć do utrwalenia dowolnego słownictwa. Rewelacyjna do powtórki czasowników reprezentujących różne aktywności. Wzbudza duże zainteresowanie uczniów, ponieważ nigdy nie wiedzą, co ich czeka. Aby podtrzymać to zainteresowanie, ważne jest, aby nie powtarzać zadań, zagadek czy pytań. Zadania i pytania powinny też być nie do końca poważne. Jeśli uczniowie na Twoich zajęciach będą mięli okazję się pośmiać, na pewno chętnie na nie wrócą następnym razem. W końcu, jako nauczycielom języka obcego, zależy nam, żeby uczniowie cieszyli się z nauki i jego używania. W ostatniej części ebook’a znajdziesz zestaw zabawnych zadań, które możesz wykorzystać do gry.

Cel gry: utrwalenie poznanego słownictwa, zarówno nazw przedmiotów, czynności, liczebników. W przypadku starszych uczniów możemy użyć zagadek, działań matematycznych, zgadywanek, które wymagają lepszej znajomości języka.

Potrzebne materiały: kartki papieru z numerami, lub inne przedmioty służące do wykonania pól gry planszowej. Osobiście używałam dużych piankowych puzzli. Były bardzo praktyczne i wytrzymałe. Poza tym, potrzebujesz zadań, zagadek, obrazków itp. oraz kostki do gry.

* Gra przebiega sprawniej, kiedy każdy uczeń ma swoją kostkę do gry. W niektórych podręcznikach (np. Bugs World, wydawnictwa Macmillan), znajdują się gotowe do złożenia kartonowe kostki do gry. Jeżeli takimi nie dysponujesz, zajrzyj do rozdziału „Materiały do wydruku”. Znajdziesz tam szablony takich kostek. Warto je wydrukować na kartkach z bloku technicznego.

Przebieg gry: z kartek, puzzli lub innych materiałów układamy tor gry planszowej. Pionkami będą uczniowie. Pod parzystymi numerami pól ukrywamy obrazki, pod nieparzystymi zagadki lub zadania do wykonania. Ustalamy kolejność rzucania kostką. Następnie po kolei uczniowie przesuwają się po polach gry, w zależności od wyrzuconej liczby oczek. Jeżeli zależy nam na powtórzeniu cyfr, dzieci powinny na głos mówić, ile oczek wyrzuciły i liczyć pola, po których się poruszają. Następnie nazywają obrazek, lub wykonują zadanie znalezione pod swoim polem. Jeżeli zrobią to prawidłowo, zostają na danym polu, jeśli nie, wracają na pole, na którym wcześniej stały. Wygrywa osoba, która jako pierwsza dotrze do mety.

I like/I don’t like

Gra ruchowa, odpowiednia głównie dla młodszych dzieci (nie wymaga umiejętności czytania i pisania). Idealna, kiedy mamy kilka wolnych minut. Gra dynamiczna, wymaga ruchu. Warto przed jej rozpoczęciem poprosić dzieci o zachowanie idealnej ciszy (np. wykorzystać metodę „Zip your mouth” — zasuwamy buzię na suwak). Zadbaj też, aby w miejscu, w którym prowadzisz grę nie było żadnych przeszkód, porozrzucanych zabawek, plecaków itp. Ważne jest, aby gra odbywała się w bezpiecznym dla dzieci miejscu.

Cel gry: powtórzenie słownictwa, szczególnie związanego z jedzeniem, zabawkami i kolorami.

Potrzebne materiały: karty z uśmiechniętą i smutną buzią, reprezentujące pojęcia ”lubię” i „nie lubię”. W przypadku młodszych dzieci, pomocne mogą być karty obrazkowe do poznanego słownictwa.

Przebieg gry: umieszczamy karty z buźkami w różnych miejscach sali. Należy wytłumaczyć uczniom, że smutna buzia reprezentuje to, że czegoś nie lubimy, a wesoła, że coś lubimy. Nauczyciel mówi głośno słowa, np. nazwy produktów spożywczych lub kolorów. Zadaniem dzieci jest określenie, czy coś lubią czy nie, przez podbiegnięcie do odpowiedniej karty. Kiedy uczniowie jeszcze nie do końca opanowali słownictwo, lub kiedy chcemy wprowadzić dodatkowe słowa, warto wykorzystać karty obrazkowe. Wówczas mówimy nazwę produktu a następnie pokazujemy obrazek.

Pomocne uwagi: aby urozmaicić grę możemy wprowadzić do niej nietypowe połączenia produktów spożywczych (np. broccoli ice cream). Karty obrazkowe z takimi połączeniami znajdziesz w końcowej części ebook’a.

Are you Bob?

Gra, do której nie potrzebujemy żadnych materiałów. Idealna, kiedy mamy kilka minut do dzwonka. Odpowiednia dla dzieci od 4 r.ż. Bardzo prosta gra, która wbrew pozorom bardzo podoba się dzieciom.

Cel gry: utrwalenie poznanego słownictwa, ćwiczenie wymowy i rozumienia słów ze słuchu.

Przebieg gry: Prosimy jedno z dzieci o wyjście z klasy, lub odwrócenie się do ściany, tak aby nie widziało reszty osób w klasie. W tym czasie, nauczyciel wyznacza jedną osobę, która będzie „poszukiwana”. Przykładowo, poznawaliśmy słownictwo związane z owocami. Zadaniem jednego z uczniów jest odnaleźć w klasie osobę, która jest cytryną. W tym celu musi chodzić po klasie i pytać kolegów i koleżanki „Are you lemon?”. Pozostali zgodnie z prawdą odpowiadają „Yes” lub „No”. Po odnalezieniu wyznaczonej osoby „cytryna” prowadzi poszukiwania, a nauczyciel wyznacza kolejną osobę, która jest owocem.

Przydatne uwagi: w przypadku małych dzieci (4—5 lat), lepiej sprawdza się wersja gry, w której tylko jeden uczeń ma nadaną nazwę. Jednak w starszych grupach, każdemu uczniowi można przyporządkować jakiś owoc. Wówczas na pytanie „poszukiwacza” — Are you lemon?, uczniowie odpowiadają „yes” lub „No. I’m an apple”.

Hot&cold

Znana wszystkim gra w „ciepło-zimno”. Odpowiednia dla dzieci od 4 r.ż. Możemy do niej wykorzystać zarówno karty obrazkowe, jak i konkretne przedmioty. Gra rewelacyjnie się sprawdza przy lekcjach kulturowych, związanych ze świętami.

Cel gry: utrwalenie słownictwa, poznanie określeń „hot” i „cold”.

Potrzebne materiały: karty obrazkowe, lub przedmioty, których będziemy szukać. Przy dodatkowej wersji gry, potrzebujemy miniaturowych duszków, pisanek, prezentów itp. W części „Materiały do wydruku” znajdziesz takie przykładowe miniaturki, które warto wydrukować na kartkach z bloku technicznego lub nakleić na tekturę, aby były trwalsze.

Przebieg gry: nauczyciel prosi jednego z uczniów o wyjście z klasy, w tym czasie chowa kartę obrazkową lub przedmiot tak, żeby pozostali uczniowie wiedzieli, gdzie się znajduje. Zapraszamy ucznia z powrotem do klasy. Jego zadaniem jest odnaleźć schowaną rzecz, opierając się na podpowiedziach reszty uczniów — „hot”, kiedy się do niej zbliża i „cold”, kiedy się od niej oddala.