Bezpłatny fragment - Femme Fatale

…tych kilka słów, kilka prawd, kilka wersów

dedykuję wszystkim kobietom

szczęśliwym i smutnym

odważnym i cichym

krzywdzonym i krzywdzącym

wszystkim

tym, które ze śmiechem wystukują szpilkami północ

na tanecznych parkietach

i tym, które skrzętnie łzy własne zbierają

aby nikt ich nie dostrzegł

skupionym twórczyniom nowych technologii

i dumnym autorkom

sernika z nowego przepisu

przyjaciółkom i rywalkom

żonom, siostrom, córkom i matkom

Mojej Matce

Femme Fatale

…i ja muszę się za siebie wziąć

w naszych czasach

„Starzenie to jest mit!”

gdzie nie spojrzeć-

tłumy dziewcząt po 40-stce

głęboki peeling enzymatyczny

razem z martwym naskórkiem

zetrze rozczarowanie z twarzy

a po tylu ciosach prosto w serce

jakże bać się uderzenia fali radiowej

w zmarszczkę

lub akustycznej

w cellulit

wstrzyknięty kolagen

z pewnością powiększy

zaciśnięte z bólu w kreskę usta

botoks zapodam głębiej niż zazwyczaj

żeby i wspomnienia wyprasował

a złote nici

razem z owalem twarzy

może i z upadku podźwigną

muszę wreszcie coś zmienić

po tych wszystkich latach

ale ostrożnie zacznę

ostrożnie

bez inwazyjnych zabiegów

które mogłyby naruszyć

Wiarę, Nadzieję i Miłość

ukryte w głębszych warstwach

zacznę od koloru paznokci

***

KOCHAM CIĘ

TU

TERAZ

I TAK BARDZO

— odbija się od ściany —

bez dźwięku

bez oddźwięku

już za późno

żeby rozbolało

Moje Prawdziwe

kochałam cię

tam

wtedy

i tak bardzo

Pożegnanie z Lancelotem

…więc jednak mnie odnalazłeś…

żeglowałeś przez tomy przeszłości

i silną rycerską dłonią

zmiażdżyłeś setki lat…

…tyle wieków na Ciebie czekałam

w sukni z trenem i bukietem w dłoniach

aż osłabłam

— byli inni zamiast Ciebie-

i oto

nagle

stałeś się…

lecz spójrz

jeżdżą samochody

jesteś śmieszny na swym białym koniu

deszcze z siarką strawią Twoją zbroję

rdzą pokryje się Excalibur

wypasione M-4 w wieżowcu

to nie to, co przestronny Camelot

czasy takie, że nie warto o nic walczyć

więc co byś tu robił, Rycerzu?…

lepiej wracaj na karty legendy

rośnij w chwałę u boku Ginewry

unieś w wieczność kształt mych piersi w dłoniach

tylko tyle Ci pozostawiam…

i choć wszystko Nasze utracone

— mgłą się staje, co było Twym ciałem-

Dziękuję Ci, że Byłeś.

Dziękuję Ci, że jednak.

Pożegnanie z Małym Księciem

kiedyś o tym napiszę

napiszę długi wiersz

o Miłości

(do pewnego księcia małego)

której losem było umrzeć w cnocie

i niewypowiedzeniu

Pożegnanie z aniołem stróżem

Aniele Stróżu

przyjacielu

napłakaliśmy razem łez kałużę

choć ten jeden jedyny raz

obraz nieba w niej

jest błękitny

czas Ci już wracać na łono

już nie zbudzę Cię nagłą modlitwą

zalecz skrzydło brutalnie rozdarte

o twardy ziemski hak

leć jak Feniks w świetliste przestworza

kołuj pikuj orbituj

lewituj

pędź ku szczęściu

a na słonej ziemi

czerwona dziewczynka

w czerwonej sukience

chudych palców liczydła rozstawi

na łez paciorkach zliczy swe minuty

i wreszcie zapadnie w sen

Pożegnanie z Wędrowcem

czekaliśmy na siebie

wodospadami dni

i bezbrzeżnymi otchłaniami nocy

dobrze pamiętam wszystkie chwile z Tobą

— słońce zachodziło u wezgłowia łózka-

zwalczały się nasze żywioły

i zadaliśmy sobie śmierć

to Ja uplotłam Twój stryk

To Ty wsączyłeś perły jadu w moje żyły

nie chcę żebyś widział jak umieram

więc

oddal się ode mnie o kilometry włosów

i szerokie równiny warg

oddal się ode mnie o tomy miłości

żebym Cię nie mogła znaleźć

nawet myślą

List do Jacka

upłynęło już bardzo wiele wierszy

odkąd Ciebie nie ma

i wiele moich uśmiechów

rzeczy znalazły swoje nowe miejsca

ludziom znudziło się pytać

pies szczeka

kot się łasi

nasza córka ma narzeczonego

a ja dwoje młodszych dzieci

mam

ale mnie nie ma

wiesz

czasami myślę

że gdy umierałeś

zakląłeś mnie w uśmiech

który tak kochałeś

zabrałeś ze sobą

do innej przestrzeni

i obojga już nas nie ma

na Tej Ziemi

Listopadowy Walc

Tak…

….zawsze będę wspominać ów listopad i Ciebie,

mroźną ciemność i Twoje spojrzenia,

tępo we mnie utkwione,

gorejące, szalone