Bezpłatny fragment - Erotyki i Limeryki

Słowo wstępne

Edward Kijoch - krótkie wesołe wiersze, na co dzień z pamięci recytuje bawiąc towarzystwo.

We fraszkach, limerykach, erotykach, które są humorem ciętą ripostą i pewną dawkę frywolności — Edward manifestuje swoją prześmiewczą postawę wobec niedoskonałości, radości i urody życia, na chwałę ludziom.

Dobrze się stało, że zdołał je zebrać w tomik Erotyki Limeryki, łatwiej trafią do odbiorców, sympatyków tych form literackich i takich treści. We wcześniejszym tomiku Słowo Rymowane nie sposób było poznać tej strony twórczości Edwarda. Wszędzie jednak niepodzielnie króluje uwielbiany przez niego rym i bujna wyobraźnia.

Z takimi zdolnościami Edward jest jedyny spośród członków Stowarzyszenia Sochaczewskie Wieczory Literackie,, Atut,,

Stanisława Podgórska

Zapewne u niektórych wywołam zgorszenie,

bowiem w tym tomiku nieco poświntuszę.

Zatem na wstępie małe usprawiedliwienie.

Pisząc tego rodzaju wiersze świntuszyć muszę.

Erotyki

Miłość spełnieniem

Jestem szczęśliwy móc

kolejne tworzyć wiersze.

Dziś mnie Wena

pozwoliła, o uczuciach

napisać raz jeszcze.

W marzeniach, Ona obok

niczym otwarta księga.

Jej wzrok przymglony,

a moja ręka chciwa

ku bujnej piersi sięga.

Kiedy usta stopione

w namiętnym pocałunku,

dla dusz stęsknionych

miłość spełnieniem oraz

jedyną deską ratunku.

Ciekawość

Idę traktem, patrzę w dal

i ledwie uwierzyć mogę.

W powietrzu bezruch,

a krzak się chwieje.

Z jednej strony

jestem ciekawy,

lecz w duszy

niepewność mam i trwogę.

Co tam się dzieje?

Myślę, może ktoś

potrzebuje pomocy?

Żeby ten dziw

ujrzeć na własne oczy,

z obranej drogi

musiałem nieco zboczyć

Biegnę. Pęd i niepokój

nieomal pierś mi rozsadza.

A tam dziewczyna

za krzak się trzyma

uradowana, że Ją

młodzieniec wprowadza,

w miłosne arkana.

Poeta

Z wdziękiem kołdrę odchyliła.

On ujrzał pyszne krągłości.

Zatem ujął swoje pióro,

smukłe, w pełnej gotowości.

Ona zerknęła, a ponieważ

wyglądało ślicznie, w skowronkach

cała, przeciągając się apetycznie,

do pisania Go zachęcała.

Kreślił wytrwale, szczodrze

fantazji popuszczając wodze.

Nie spoczął nawet wówczas,

gdy srodze zmęczony, cudnym

widokiem, wciąż zauroczony.

Od tego pisania u Niej

dreszcze, oraz w głowie zamęt.

Pisałby tak bez końca, lecz

niechcący rozlał się atrament.

Szpan

Pewien niemłody Pan,

który uwielbiał szpan,

wokół rozpowiadał, że

jak żona zamarzy, to On

w jedną noc może nawet

trzy razy. Rzeczywiście

liczba nie mała, wiec jeśli

to prawda, należy mu się

uznanie i chwała. Szczycił

się niedługo. Wkrótce dla

Jego miru wybiła godzina

czarna. Wyszła na jaw

przechwałka marna. Do

tego wyczynu, była mu

potrzebna, nocka polarna