Bezpłatny fragment - Dusza w Komunii ze swoim Bogiem (5)

Cz. 1

Duszą pisane na polach Łagiewnik

*

Bezbronny jest czas.

Wszystko jest w Twoich dłoniach.

Ty obracasz każdego dnia

Słońce

Na stronę dnia.

Noc pleciesz z kwiatów gwiazd,

Małych i dużych.

Los człowieka

Strzeżesz aniołami białymi,

Które stoją wokół życia

Jak wieże z ognia.

Ty jesteś potokiem ciszy.

Jesteś.

Jesteś wiecznością

Z kwiatów.

Jesteś wodą,

Jaka opływa ziemię,

Ocenami, morzami, rzekami.

Zorzą jesteś,

Każdym światłem,

Jakie przełamuje najmniejszy mrok.

Siłą jesteś w swojej delikatności.

Niesiesz przez jesienny park

Słońca,

Drga jak oddech.

Subtelne jest Twoje piękno,

Dobro przenikliwe,

Największa jest

Twoja miłość.

Z niej jest wszystko

I nasze miłości,

Kiedy są prawdziwe…

Patrzę z miłością w te pola,

Które, Faustyno,

Uczyły Cię być Boga najbliżej.

Te niskie dolinki i pagórki.

Te płaskie w miarę przestrzenie.

Ozdobiłaś je swoją duszą.

Twoje kości z miłości,

Pokory —

Wygięte w trumnie spoczęły.

Uczyniły to te ziemie,

Te przestrzenie.

Boga były, są i będą.

Będą… Naznaczone Twoją miłością.

Naznaczone Twoją świętością.

Faustyno, te ziemie żeś pielęgnowała

sobą wytrwale bezsiłą.

Z nich przynosiłaś owoce,

Ale nie fizyczne były sensem,

Choć także

Te małe z uczynków miłości

Prowadzą do wzrostu

Kwiatów heroizmu.

Bóg jest morzem.