Bezpłatny fragment - DUCH ŚWIĘTY I NAJŚWIĘTSZA MARYJA PANNA

WSTĘP

Duch Święty, Trzecia Osoba Trójcy Przenajświętszej, Paraklet (Pocieszyciel) oraz Najświętsza Maryja Panna, Arcydzieło Bożej Miłości i Mądrości. Maryja — Córka Boga Ojca, Mama Zbawiciela, Króla Jezusa Chrystusa oraz Niepokalana Oblubienica Ducha Świętego. Wyjątkowe jest „Nabożeństwo 3 Zdrowaś Maryjo” w której dziękujemy Trójcy Przenajświętszej za Potęgę, Mądrość, Słodycz i Miłosierdzie udzielone NMP.

Szczególne wydarzenia, które łączą Maryję i Ducha Świętego odnoszą się do Zwiastowania Pańskiego oraz Pięćdziesiątnicy czyli zesłania Ducha Świętego. Natomiast po wniebowzięciu i ukoronowaniu Maryi na królową nieba i ziemi „Duch Święty rzekł: „Ponieważ Maryja posiada godność mej jedynej, wybranej Oblubienicy i taką zawsze wiernie się okazywała, dlatego na wszystkie wieki należy się Jej korona Królowej”. Po tych słowach trzy Boskie Osoby włożyły na głowę Maryi koronę o jasności tak cudownej i wartości tak nieoszacowanej, że żadne stworzenie tego nie widziało i nigdy nie zobaczy”.

Słowa Maryi skierowane do św. Matyldy: „Duch Święty tak bardzo wypełnił Mnie delikatnością i oddał taką drogą Bogu, że przeze Mnie wszyscy ci, którzy proszą Go o łaski, mogą je otrzymać bez żadnego wątpienia”.

Na okładce książki znajduje się fragment obrazu przedstawiający Maryję i jedną z najpotężniejszych nowenn, czyli Maryję rozwiązującą węzły — węzły życiowe i duchowe. Liczne świadectwa potwierdzają jak wiele łask można otrzymać pod względem duchowym, zdrowotnym czy materialnym przez tą cudowną modlitwę różańcową. Na obrazie jest również Duch Święty nad Maryją rozwiązującą powierzone Jej węzły:

Na obrazie jaśniejąca Maryja jest jakby zawieszona między niebem a ziemią. Aby mogła być świątynią Pana, tabernakulum Boga, towarzyszy Jej Duch Święty — Pocieszyciel, ponieważ przez Niego Maryja staje się Matką Boga, pełną łaski. Duch Święty obecny jest we wszystkich manifestacjach Miłości Bożej. Oblubieniec może tylko przewodniczyć w sposób intymny pracy swojej Niepokalanej Oblubienicy, która rozwiązuje liczne supły naszego życia. On chce, żebyśmy odrodzili się na nowo do życia i żebyśmy zostali wyzwoleni od naszych goryczy. Duch Święty zdaje się spowijać Maryję w czasie, gdy Ona rozwiązuje węzły naszego życia. To siła z wysoka przewodniczy temu cudowi, co symbolizuje wiatr, który wydyma płaszcz Maryi”.

Modlitwę o 7 Darów Ducha Świętego często odmawiał (za poleceniem ojca) młody Karol Wojtyła, późniejszy papież św. Jan Paweł II, arcydzieło Niepokalanego Serca Maryi jak o naszym rodaku powiedziała NMP ks. Stefano Gobbi, założycielowi Kapłańskiego Ruchu Maryjnego. Piękno Maryi wyłania się z Jej Niepokalanego Serca, ponieważ czystość, miłość i poświęcenie wpływa na całe Jej oblicze. W tych orędziach Maryja wyjaśnia ks. Gobbi działanie Ducha Św.:

„Duch Święty jest jedynym Ogrodnikiem we wnętrzu tego ogrodu. Otoczył Mnie światłem miłości. Napełnił Mnie wszystkimi Swymi darami. Upiększył Mnie Swą wielkością i uczynił Oblubienicą. W Moim Niepokalanym Sercu dokonał się Boski cud. Mój ogród jest wyłącznie Jego własnością. To Duch Św. go nawadnia i daje mu Swoje światło. To On sprawia, że wyrastają w nim najpiękniejsze kwiaty. To On nadaje im barwę i woń. To On wprowadza tam, kogo chce. Nikt nie może wejść, jeśli On Sam mu nie otworzy. Nikt nie może iść dalej, jeśli On go nie poprowadzi. Moi najmilsi synowie, gdybyście znali dar otrzymany dzięki poświęceniu się Mojemu Niepokalanemu Sercu! To Duch Św. pozwolił wam wejść do Mojego ogrodu.

Za pośrednictwem waszej Niebieskiej Mamy On was teraz pielęgnuje, upiększa Swymi darami, ubogaca wszelkimi cnotami. Wzrastacie dzięki temu w świętości, stajecie się coraz bardziej Kapłanami według Mojego planu. Posuwacie się naprzód, abyście mogli być wprowadzeni przez Niego w głębiny Mojego Niepokalanego Serca, w którym jaśnieje najwspanialszym blaskiem cała chwała Przenajświętszej Trójcy. Pozostańcie więc na zawsze w Moim ogrodzie”.

Niepokalane Serce Maryi jest dla nas schronieniem, arką zbawienia i bramą do Nieba — przede wszystkim fundamentem jest akt poświęcenia się Sercu Maryi. Przepiękną modlitwą jest Litania Loretańska w której wymienione są wszelkie wspaniałości naszej Mamy i Królowej, „Przybytku Ducha Świętego”.

Główne modlitwy do Ducha Św. to m.in. modlitwa o 7 darów Ducha Św., Hymn do Ducha Św., Sekwencja do Ducha Św., a szczególnie modlitwa Św. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego tzw. Małej Arabki, którą można i należy często odmawiać w ciągu dnia:

„Duchu Święty — natchnij mnie,

Miłości Boża — pochłoń mnie,

na właściwą drogę — zaprowadź mnie:

Maryjo Matko, spojrzyj na mnie.

Z Jezusem błogosław mnie:

Od wszelkiego złego,

od wszelkiego złudzenia,

od wszelkiego niebezpieczeństwa zachowaj mnie. Amen”.

Czy też akt strzelisty polecany przez Maryję ks. Gobbi:        „Przyjdź, Duchu Św., przyjdź, dzięki potężnemu wstawiennictwu Niepokalanego Serca Maryi, Twojej umiłowanej Oblubienicy”.

Mateusz Juszczyk

Modlitwa uwielbienia i prośby do Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanej Oblubienicy Ducha Świętego

O Maryjo, Niepokalana Oblubienico Ducha Świętego. Tyś chwałą Jeruzalem, Tyś weselem Izraela, Tyś czcią ludu naszego. Ty jako mężna niewiasta, zdeptałaś głowę węża, ponieważ w miłości Ducha Świętego przyniosłaś Twego Boskiego Syna Ojcu Niebieskiemu w ofierze dla zbawienia świata. Przez zasługi tej drogocennej Ofiary uproś mi siedem darów Ducha Świętego.

Dziękuję Duchowi Świętemu, że wybrał Ciebie na Oblubienicę Swoją i uczynił Cię szafarką Swoich łask. Spójrz na mnie Swymi miłosiernymi oczami, na moją nędzę i biedę. Dopomóż mi, by moje serce było zawsze świątynią Ducha Świętego, bym nigdy przez grzech ciężki nie utracił(a) łaski Bożej i nie zbezcześcił(a) Jego świątyni. Spraw, bym kiedyś wraz z Tobą, Niepokalana Maryjo, wiecznie wielbił(a) i chwalił(a) Ducha Świętego w niebie. Amen.

Modlitwa Papieża Pawła VI

O Maryjo, Niepokalana Oblubienico Ducha Świętego, Twemu Niepokalanemu Sercu powierzamy całą ludzkość. Wskaż jej drogę do poznania jedynego i prawdziwego Zbawiciela Jezusa Chrystusa! Uchroń ją od wszelkiego nieszczęścia, od wszelkiego grzechu i jego następstw. Użycz całemu światu pokoju w prawdzie, sprawiedliwości i miłości. O Ty, Niepokalanie poczęte Serce, ofiaruj nieustannie Trójjedynemu Bogu drogocenną Krew Twojego Syna Jezusa Chrystusa, którą wylał na drzewie Krzyża ze Swego Najświętszego Serca dla ratowania świata, aby On był jeszcze raz łaskawy i miłosierny i zechciał ludzkość zachować od zagłady i zniszczenia. Amen.

ROZDZIAŁ 1. MARIA Z AGREDY

ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO.

Królowa niebios, apostołowie oraz reszta uczniów i wiernych przebywali w sali Ostatniej Wieczerzy, w radosnym oczekiwaniu na spełnienie się obietnicy Zbawiciela, że ześle im Ducha Świętego, Pocieszyciela, który ich nauczy wszystkiego i przypomni im wszystko, cokolwiek słyszeli w Jego naukach.

Wszyscy byli zespoleni przez miłość i jednomyślność; w swoim myśleniu i czynach byli jednym sercem i jedną duszą. W modlitwie, poście i oczekiwaniu Ducha Świętego wszyscy byli zgodni, albowiem w sercach niezgodnych Duch Święty mieszkać nie może. Złe duchy nawet w piekle odczuwały przestrach z powodu owej wielkiej siły, jaka promieniowała z miejsca, gdzie przebywali zjednoczeni w miłości uczniowie Chrystusa.

W pełni swej mądrości i łask Maryja pierwsza poznała czas, jaki wola Boża naznaczyła na zesłanie Ducha Świętego. Gdy się skończyły Zielone Świątki, to jest gdy upłynęło pięćdziesiąt dni od Zmartwychwstania Zbawiciela, Najświętsza Panna widziała, jak w niebie Osoba Słowa w swej ludzkiej postaci przedstawiała odwiecznemu Ojcu obietnicę, którą Zbawiciel dał apostołom, — że ześle im Ducha Świętego, jako pocieszyciela;

Syn Boży mówił do Ojca, że nadszedł czas, który Jego nieskończona mądrość wyznaczyła na wyświadczenie świętemu Kościołowi tego dobrodziejstwa; że wiara przyniesiona przez Jezusa Chrystusa dozna umocnienia i rozszerzenia; że zostaną rozdane dary, które wysłużył Zbawiciel.

Syn Boży przypomniał również, jakie zasługi wyjednał w swoim śmiertelnym Ciele przez swe życie, cierpienie i śmierć, owe tajemnice, których dokonał ku zbawieniu rodzaju ludzkiego, przez co stał się Orędownikiem i Pośrednikiem między przedwiecznym Ojcem a ludźmi. Przypomniał również, że pomiędzy ludźmi żyje Jego najsłodsza Matka, którą sobie tak upodobały Osoby Boskie. Prosił dalej Majestat Boski, aby Duch Święty przyniósł nie tylko dary niewidzialne, lecz by ukazał się także w postaci widzialnej, by uczynić prawo Ewangelii w oczach świata, wzmocnić i utwierdzić apostołów i wiernych, którzy mieli głosić Słowo Boże, wzbudzić przestrach i obawę w nieprzyjaciołach, którzy Go za życia prześladowali i przybili do Krzyża.

Modlitwy, które nasz Zbawiciel zanosił w niebie, na ziemi popierała Jego Najświętsza Matka. W najgłębszej pokorze, leżąc krzyżem w prochu poznała, że prośba Zbawiciela świata została przyjęta przez Trójcę Przenajświętszą i że zapadło postanowienie zesłania Ducha Świętego na ziemię. Wczesnym rankiem w niedzielę świąteczną najmędrsza Królowa upominała apostołów, uczniów i święte niewiasty, aby wszyscy modlili się i ufali, albowiem wkrótce nawiedzi ich Duch Boży. Kiedy wszyscy byli zjednoczeni z Królową niebios we wspólnej modlitwie, posłyszano odgłos straszliwego grzmotu, połączony z silnym wichrem i wielką jasnością. Salę, w której wszyscy przebywali wypełniło światło, a ogień Boży rozszerzył się na całe zgromadzenie. Nad głową każdej z obecnych stu dwudziestu osób, ukazał się ognisty język i w tej samej chwili zstąpił na nich Duch Święty, napełniając wszystkich nadprzyrodzonymi darami i wywołując w całej Jerozolimie rozmaite następstwa, w zależności od osób, które wzięły udział w tej tajemnicy.

W Najświętszej Pannie były to następstwa Boskiego rodzaju, wywołujące podziw całego dworu niebiańskiego; my, śmiertelnicy, ani ich pojąć, ani opisać nie jesteśmy w stanie. Najświętsza Panna przemieniła się cała, została podniesiona ku Bogu, tak że widziała jasno Ducha Świętego i zażywała niewysłowionego szczęścia oglądania Bóstwa.

Otrzymała z darów Ducha Świętego więcej, niż wszyscy inni święci razem wzięci, a Jej chwała przewyższała chwałę aniołów i błogosławionych. Ona sama oddała Bogu więcej czci, chwały i podzięki niż wszyscy inni za dobrodziejstwo zesłania Kościołowi Ducha Świętego i dania mu przez Pana obietnicy, że przy pomocy tego Ducha Bożego będzie nim rządził do końca świata. Uczynki Najświętszej Maryi Panny były miłe Trójcy Przenajświętszej, a Bóg w Trójcy jedyny dał poznać, że jest nie tylko zadowolony, ale, poczuwa się niejako do wdzięczności za to, iż posiada tę jedyną w swym rodzaju istotę, którą Ojciec nazywa swą Córką, Syn Matką, a Duch Święty Oblubienicą. W ten sposób w Maryi odnowiły się wszystkie dary i łaski Ducha świętego, przewyższające wszystko, co tylko możemy sobie wyobrazić.

Apostołowie również zostali napełnieni Duchem Świętym; na mocy osobnego przywileju umocnili się tak w łasce, że już jej nigdy utracić nie mogli, a każdy z nich otrzymał siedem darów Ducha Świętego: mądrość, rozum, umiejętność, pobożność, radę, moc i bojaźń Bożą. Przez te cudowne dobrodziejstwa zostali oni odnowieni i wywyższeni, stając się użytecznymi sługami Nowego Zakonu, zdolnymi do założenia Kościoła Ewangelii na całym świecie. Otrzymane dary pozwoliły im na spełnienie bohaterskich aktów z największą świętością, a z pomocą Boskiej mocy zajmowali się z łatwością nawet najtrudniejszymi sprawami, wykonując wszystko chętnie i z radością.

Także inni uczniowie i wierni otrzymali dary Ducha Świętego, odpowiednio do stopnia przygotowania i urzędu jaki im przypadł w Kościele świętym.

Ze względu na piastowane godności, wśród apostołów największe dary otrzymali św. Piotr i św. Jan; święty Piotr jako głowa Kościoła, św. Jan jako opiekun i sługa Najświętszej Maryi Panny. Św. Łukasz w Piśmie Świętym mówi, że cały dom, w którym przebywało owo szczęśliwe zgromadzenie, napełniony został Duchem Świętym; cały dom pełen był cudownego światła i blasku, a cudowne skutki rozchodziły się na mieszkańców Jerozolimy i całą okolicę.

Wszyscy ci, którzy litowali się nad cierpieniami naszego Zbawiciela i Odkupiciela i byli przejęci szacunkiem dla Jego najświętszej Osoby, dostąpili w swym wnętrzu nowego światła i ponownej łaski, która ich przygotowała na przyjęcie nauki apostołów.

Wręcz przeciwne skutki wywołało zstąpienie Ducha Świętego w tych mieszkańcach Jerozolimy, którzy byli wrogo usposobieni do Zbawiciela. Straszliwy grzmot i błyskawice towarzyszące zstąpieniu Ducha Świętego napełniły ich przerażeniem; dotyczyło to zwłaszcza tych hersztów i ich pomocników, którzy przy śmierci Zbawiciela odznaczali się szczególną złośliwością i zaciekłością. Wszyscy oni zostali rzuceni przez straszliwy podmuch na ziemię i leżeli tak przez trzy godziny; ci, którzy biczowali Jego Majestat umarli na miejscu, dusząc się krwią, która rozsadziła im żyły; kara ta spotkała ich za to, że z taką bezbożnością przelali Krew Jezusa Chrystusa. Zuchwalec, który Jego Boskiemu Majestatowi wymierzył policzek nie tylko zmarł nagle, ale z duszą i ciałem strącony został do piekła. Inni Żydzi zostali ukarani gwałtownymi bólami i wzbudzającymi obrzydzenie chorobami, które z Krwią Chrystusa przyjęli na siebie i które przeszły na ich potomków, trwając do dziś i czyniąc ich nieczystymi i obrzydliwymi. Wieść o karze rozeszła się szeroko, chociaż arcykapłani i faryzeusze usiłowali przedstawiać ją jako zmyśloną, tak jak usiłowali czynić to samo z wieścią o Zmartwychwstaniu Pana Jezusa.

Nauka Najświętszej Królowej niebios skierowana do czcigodnej Marii z Agredy

„Moja córko! Dzieci Kościoła mają mało zrozumienia i wdzięczności za te dobrodziejstwa, które wyświadczył im Najwyższy posyłając im swego Syna, jako Nauczyciela i Odkupiciela a następnie zsyłając im Ducha Świętego. Miłość, z jaką Bóg ukochał ludzi i przez którą chciał ich ku Sobie przyciągnąć była tak wielka, że aby im udzielić swych doskonałości posłał im najpierw Syna, będącego mądrością, a potem Ducha Świętego, będącego Jego miłością, aby wzbogacić ich tymi doskonałościami.

Chociaż Ducha Świętego zesłał najpierw tylko na apostołów i najwierniejszych uczniów, to jednak dał tym samym rękojmię, że to samo dobrodziejstwo zostanie udzielone wszystkim innym dzieciom Kościoła, jako dzieciom Światła i Ewangelii, i że wszyscy otrzymają tę łaskę, jeśli odpowiednio przygotują się na jej przyjęcie. Dla uwierzytelnienia tej prawdy na wielu wiernych Duch Święty zstąpił w widocznej postaci albo pozostawiając widoczne znaki — spotkało to tych, którzy byli wiernymi sługami, pokornymi, uczciwymi i czystego serca, a więc byli wystarczająco przygotowani do Jego przyjęcia. Znaki widoczne nie są już dzisiaj potrzebne, a wewnętrzne działanie i dary Ducha Świętego są dziś takie same jak wówczas i każdy otrzyma je odpowiednio do stopnia swej doskonałości.

Szczęśliwa dusza, która pragnie otrzymać to dobrodziejstwo i wziąć udział w tym ogniu Bożym, który rozpala, oświeca, niszczy wszystko co ziemskie i cielesne a oczyszcza duszę i łączy ją z samym Bogiem, czyniąc ją sposobną do wzięcia udziału w Jego doskonałościach".

ROZDZIAŁ 2. BŁ. ANNA KATARZYNA EMMERICH