Bezpłatny fragment - dowód osobisty

słowa wstępu

Z tego miejsca chciałem podziękować wszystkim, którzy zdecydowali się zakupić pierwsze papierowe wydanie mojej książki.

Dołożę wszelkich starań, aby nie była moją pierwszą i ostatnią publikacją.

Nie sądziłem, że tak spodoba Wam się moja książka. Nie sądziłem, że to się stanie. Kawałki moich uczuć pomnożyły się o kolejne kopie.

WYDANIE DRUGIE

opowieść o chłopcu, który płakał gwiazdami

chciałbym się przedstawić.

tak,

ja to ten co płacze

kometą wspomnień,

falą gniewu.

na ludzi

stale patrzę

dwoma mokrymi,

błękitnymi guzikami.

teraz weź je ze sobą,

doszyj do płaszcza tak,

abyśmy razem mogli patrzeć

ze łzami w oczach

jak to się stało,

że nie zauważyłem

ściętych drzew

i zasianych uczuć?

rozdział pierwszy cyklamenty

drzewa litości

drzewa rodzą się raz do roku.

nie popełniają tego błędu kolejny raz.

i mimo tego, że cierpią,

że się duszą,

nie mogą stąd pójść,

bo bez nich

nie byłoby nas

— uczucie

piekło

będąc na drodze

widzę tylko ogień.

nic go nie wskrzesiło,

to tylko źli ludzie

niema ty

oczy.

czy one coś jeszcze mówią?

chyba są nieme.

nie patrzą,

nie kochają.

miasto

miasto cicho żyje nocą,

boi się w czasie dnia;

wtem zauważam,

że coś łączy nas

(bez)względna całość

wyjęta z pudełka

zapałka

oddzielona od całości

wciąż jest w sobie pełna

odczucie

piszę

lecz nie mówię,

żyję

lecz nie czuję

strach

para znika

ze szklanej powieki

drugich oczu,

strach pozostaje

na powierzchni

tych pierwszych.

jesień

powiedziałem sobie,

że gdy drzewa zgubią liście

ja zgubię wspomnienia,

tak jak niegdyś marzenia.

noc

gdy saturacja błękitu opada

żaden truizm nie jest tak piękny

mim

świat założył mi maskę,

pod, którą nie ma

miejsca

na łzy.

przewodnik

każdy w swoim życiu

potrzebuje Wergiliusza,

który niczym przez piekło

poprowadzi w życiu.

niespodzianki

Kwiaty,

czyżby dotykały serca?

A może to ptaki,

które wyłoniły się z powietrza?

Jedno jest pewne —

czuję teraz te wszystkie zwady…

Jak róża,

gdy przejeżdżam

po jej kolcach

ręka, bez wprawy.

kamień u szyi

kamień upada —

tonie w wodzie,

człowiek wstaje —

tonie w życiu…

poezja

poezja to przeszłość —

poprzeczka wysoka,