Redakcja: Tomasz Janecki
Okładka: Anna Chomik
Korekta & opieka artystyczna: Katarzyna Mieśnik — Jabłońska
Copyright © Anna Chomik
Wydanie I
Gdańsk, 2022
Ridero
+/- 1354 to STAŁA ENZENSBERGERA czyli szacunkowa liczba czytelników wierszy w każdym kraju, niezależnie od jego wielkości.
Istotą poezji nie jest szelest zadrukowanych kartek, lecz przeżycie, artystyczne doświadczenie powstające na styku ekspresji twórcy i emocji wywołanych w czytelniku.
Niech fatum nałożone na poezję przez Hansa Magnusa Enzensbergera stanowi argument zachęcający do wszelkich działań, by stan rzeczy zmienić.
O Autorce
about.me/chomika
delta wenus
przepuszczane przez algorytmy
gdzie liczby i litery są tym samym
gdzie liczby unieważniają imiona
ctrl + alt + del
esc
del
ruch między bezruchem
jak wąska szczelina w ścianie
drzwi szeroko otwarte
albo zamknięte na głucho
jak silne musimy być
żeby skrywać sekrety
ciało, które to wszystko w sobie mieści
prześwity i zmiany pozycji
wewnątrz
zakończenia nerwowe w ciasnych zakamarkach
sekret ukryty w podbrzuszu
kobiety mające zbyt wiele tajemnic
wychowane na lękliwe i pobożne
nie powinny takie być
styl gry
wszyscy jesteśmy
jak węże czające się w trawie
miotamy się w teraźniejszości
wściekli nie mogąc nic zmienić
zatruci żółcią obłudnych uśmiechów
nie chcę by ten świat
roztrzygał o mym losie
z podniesionym czołem
wystarczająco wolna
ślę pocałunki
gniewnym twarzom
to wszystko kończy się zbyt szybko
by żyć na drugim planie
ta długa podróż
ku przebaczeniu
jak karmazynowy pirat
w dniu trzydziestych dziewiątych urodzin moja twarz
skierowała się do wewnątrz
chyba chodzę w ten sam pełen zmęczenia sposób
co moja babka
kiwam się z boku na bok
jak gdyby lekko popychana przez duchy
z wiekiem nauczyłam się uśmiechać przelotnie
rozciągać wargi
przy pomocy widmowych rąk
co chwytają za policzki
nie płaczę po cichu zmartwieniem i smutkiem
jak moja matka
gdy byłam dzieckiem widziałam
jak płacze
a dzieci nie powinny widzieć
jak płaczą ich matki
z wiekiem staję się milsza
coś wam powiem:
codziennie umierają ludzie
rodzą nowe wdowy
nowe sieroty
niektóre boją się płakać
po raz pierwszy