Bezpłatny fragment - Co mi w duszy gra?

Książkę dedykuję mojemu zmarłemu tacie, który pomógł mi odnaleźć talent pisarski i znaleść w sobie odwagę by pokazać go światu. Na zawsze będziesz moją inspiracją.

„Romantyczna miłość”” 06.09.2019

Dusza człowieka z dwóch pierwiastków się składa

Zarówno męski i żeński posiada

Dzieli się na pól i w dwa ciała wstępuje

By znaleść część drugą trudności pokonuje

Niestety zwykle okropny los jej przypada

Choć ją odnajdzie

Być razem im nie wypada

Różnice religii, stanu, majątku

Być im nie wolno

By nie zburzyć świata porządku

Tak zarządzili dziwni eksperci

Że wolno im być razem

Dopiero po śmierci

I choć jest to proste nie uwierzycie

Morał jest tu znany

Romantycznej miłości nie ma w ludzkim bycie

A romans z własną częścią jest tu zakazany

I znów się połączą gdy skończy się życie

Julita Olszewska

„List do niebios” 14.07.2019

Czasami chcę wrócić do przeszłości

Zrobić krok w tył

Nie czuć już smutku ani złości

Chcę abyś znów żył

Móc na ramieniu twym głowę położyć

Bym mogła dalej w spokoju żyć

Spojrzeć w Twe oczy po raz ostatni

Zapłakać słono

Śmiać się do łez

Wpadać w depresję i bawić wesoło

Nim twego życia nastąpi znów kres

Chcę więcej chwil euforii i śmiechu

By móc się jutro pokłócić

A później spędzać czas bez pośpiechu

I o poradę się zwrócić

Z Tobą chwile goryczy jak cukierek smakowały

Dlaczego niebiosa czasu więcej nam nie dały?

Pozostaje mi tylko pisać w myślach do Ciebie

Gdy Ty jesteś gdzieś daleko

Być może w niebie

Julita Olszewska

„Humanistka” 22.05.2019

Rozmyślając w tejże chwili

Humanistka na biolchemie

Ciężkie życie moi mili

Tej decyzji już nie zmienię

Podjęłam ją na własne życzenie

Zamiast daty porządkować

W inne cyferki się bawię

Brnę w wrogie rozszerzenie

I liczę że się wybawię

Lecz to tylko takie mówienie

Humanistka na bolchemie

Komórki, roztwory, rośliny

Chyba sporo w tym mej winy

I muszę przyznać szczerze

Że tylko głupi wybierze

Humanizm na biosferze

Julita Olszewska

„Umarłam z Tobą” 17.09.2018

Tato, odkąd świat opuściłeś

Ja odeszłam z Tobą

I choć jestem fizycznie

I choć żyję w ziemskim rytuale

Tak naprawdę nie ma mnie tu wcale

Zabrałeś mnie ze sobą do grobu

I mimo, że próbuje wyjść

Nie mogę

Choć od dawna szukam sposobu

I gdy pytają co u mnie

Odpowiadam w porządku

Lecz naprawdę zamknięto mnie z Tobą w trumnie

I zakopano w żałobnym obrządku

Więc pragnę żyć jak na człowieka przystało

Lecz już nie mogę, umarłam

Żywe zostało tylko ciało

Julita Olszewska

„Wciąż pamiętam” 29.06.2018

Wspominam nasze pierwsze spotkanie

Czuję na sobie Twoje zimne, gładkie dłonie