Cisza pod powierzchnią

Każdy nosi w sobie cień — wspomnienia, które bolą, głosy, które nie milkną, rany, które nie chcą się zabliźnić. Długo uczymy się udawać, że ich nie ma. Przykrywamy je uśmiechem, codziennością, pozorną siłą. Ale ciemność zawsze wraca — w snach, w spojrzeniach, w chwilach, gdy zostajemy sami.To, co skryte pod powierzchnią, bywa groźniejsze niż burza na horyzoncie. Cisza, która tam mieszka, może być zarówno więzieniem, jak i ratunkiem. Wszystko zależy od tego, czy odważymy się jej wysłuchać…