Bezpłatny fragment - Chłopak pisany wierszem

#Odrodzenie

WSTĘP

Dzieciństwo to piękny okres w moim życiu. Wspominam go dobrze. Beztroska sprawiła, że każdy dzień przeżywałem z uśmiechem na ustach. Jednak każdy kolejny dzień, który oddalał mnie od tamtych dni, był coraz trudniejszy. Ukształtowała mnie beztroska, szczęście i uśmiech, ale także mrok, wyrzuty sumienia i oczekiwania innych. Cały ten tomik to przejście przez moje dotychczasowe życie, zahaczając o piękne lata, ale także mierząc się z tymi, o których chciałbym zapomnieć. To wyboista droga do upragnionego szczęścia. Chcę, abyście poznali historię nie tylko pisaną smutkiem i szczęściem, ale także wierszem.

CZĘŚĆ PIERWSZA

„Zostaw nasz las w spokoju”

„ZABIŁEM CIĘ”

Zostaw nas w spokoju

Nie wejdziesz do tego pokoju!

Nie pozwalam niszczyć życia

Dość mam ciągłego wycia!

Ściana farbą oblana

Pokuta będzie mi dana

Nie planuję nikogo ratować

Nie będę talentu promować

To wszystko wydaje się absurdem

Przeniknięte ogromnym trudem…

„ODERWANY”

Jego oczy niebieskie

W dzieciństwie mówili, że anielskie

Teraz okrzyknięty sukcesem

Otoczony innych oddechem

Nietuzinkowe usta błagały

Oczy innych płakały

Chłopak z marzeniami

Oderwany od mamy

„TWÓRCA”

To, co tworzę, może być oceniane

Bo te wersy są trochę poćwiartowane

Jednak nie potrafię pisać inaczej

Nie potrzebuję zagmatwanych oznaczeń

„TY, CZYLI KTO?”

Nikt nie wie, co jest między nami

Płyniemy na podejrzeń fali

Tobie się serce pali

Nieświadomość ciągle rani

Mam wrażenie, że się różnimy

Choć wszędzie ze sobą chodzimy

I zaprosiłem cię na urodziny!

Ale chyba się nie umówimy

Co się między nami tworzy?

Nieważne, ważne, co się stworzy

Porzucamy temat jak aktorzy

Na drodze istnieją przeszkody

Wychowani w nienawiści

Jednostronnej

Stworzeni do jedności

Oczekiwanej

„ŚNIĘ”

Śnię o świecie emanującym pięknem

Gdzie bez dram wszyscy są szczęśliwi

Tam bez podziału na ludzi niższych

Świetności dobytek, starości przybytek

Śnię o muzyce kojącej samym dźwiękiem

Gdzie dźwięki rozniosą się po planecie

Tam bez zbędnych tekstowych słów

Pięknej muzyki, ciszej do mnie mów

CZĘŚĆ DRUGA

„Chłopak poczęty szczęściem”

„JA, CHŁOPAK!”

Chłopak poczęty szczęściem

Nie było to szczególnym osiągnięciem

Choć mówili, że pachnie obłędem

Psychozą, którą tłumaczyli rozpędem

Chłopak z zaściankowej wsi

Nitka przeszłości na nim wisi

I choć nie zdaje sobie z tego sprawy

Ludzie zawsze dostrzegą jego wady

Chłopak nielubiany w szkole

Może lubiany, lecz często wytykany

Ze smutkiem do domu oprawiany

Do nauki non stop poganiany

Chłopak, który niczego nie osiągnie

Prędzej na śmieciach osiądzie

I wszyscy krzyczą, że nie da rady

Spanikowany dostrzega swoje wady

Chłopak, który niczego nie pragnie

Życie go do pustki powolnie ciągnie

Nie spełni żadnych marzeń

Bo życie nie ma żadnych wrażeń

Chłopak, który wyszedł poza system

Oszukiwał ciągłym sprytem

Wyszedł poza swoje dotychczasowe życie

Zasłużył na co innego należycie

Chłopak, który nie bał się marzeń

Przewidział ciągłość zdarzeń…

„CHŁOPIEC”

Chłopiec słowem potępiany

Przez nikogo nie rozumiany

Gwiazdy tworzyły konstelacje

Ja tworzyłem prowokacje

W serce młotem uderzany

W zaciszu domu ogrzewany

Nikt nie pragnął jego bliskości

Mówili, że żył słowem tajemniczości

Na zawsze i na wieki pomijany

Od rzeczywistości oderwany

Pisany jakby mroczną historią

Nikt nie nazywał go istotą

A kiedy przyszedł czas na niego

Miało podnieść mu się ego

Wmawiali, że to nie czas dla niego

Nie pochwalili dlatego

Chłopak wierszem pisany

Zniszczony przez przeszłości rany

Pisany tak jak sobie wymyślił

Tak, aby nikt się nigdy nie domyślił

„MÓJ WIERSZ”

Pół życia nikim nazywany