Bezpłatny fragment - Bukiet zdrowia

***

w płatkach

malowałaś

brzeg łąki

marzenia unosiły się

nad kwiatami

by w pogodzeniu dróg

wróciło spojrzenie

i ciepło wszystkich obietnic

kwitnącej wiosny

podróżniczko snów…

dedykuję Sercom, które kochają łąki i las,

poezję, zioła i cały świat…

Domaczaja, meme

wstęp

Witaj kochany Czytelniku!

Zapraszam Cię do drugiej części mojej wędrówki z ziołami, która jest kontynuacją Bukietu zdrowia, zielnika dla duszy i ciała cz. I. (wydanej w 22 roku). Jest to „wędrówka” — z roślinami, które dziś pamiętam z babcinego ogrodu, z pól, łąk i lasu. Rośliny, jakie spotykałam na swojej drodze to nie tylko małe zioła wyrastające u stóp — to także piękne krzewy i dostojne drzewa. Wszystkie one malowały pejzaże, które pozostały ze mną w pamięci. Zawsze na uśmiech i wdzięczność, że są…

Podróż u boku kochanej istotki i ukochanych roślin uczyła miłości i zakorzeniała ją głęboko w sercu. Teraz, po latach podróż ta doceniona i rozjaśniona — trwa wciąż na drodze polnej — prosto do siebie…

Miejsce, niegdyś znane jako Radość (dzisiejszy Wyskok, który jest małą wioską w północno — wschodniej części Polski), pozostało ciepłym wspomnieniem na dalsze rozkwitanie. Przechodzę tam wciąż między wersami wierszy i prozy — z wdzięcznością za każde poznanie.

I tak jak napisałam w części I:

Spacery po zapomnianych sadach, ścieżkach pełnych ziół i słońca, łąkach w poziomkach.

Na dobrą noc sok z malin lub jagodowy dżem. Z miłości i cały w uśmiechu.

Stąd oto taki zielnik...Część wspomnień.

(…)z ogrodów wspomnień
dojrzałych owoców
dajesz mi miłość

i nowe świty
pełne spojrzenia(…)

W książce pozostawiłam również miejsce na Twoją własną notatkę, myśl, może ważny zapis lub zasuszony kwiat, a może zwyczajny uśmiech lub rysunek na rozjaśnienie dnia.

Znajdź tu ciepło, to czego pragniesz lub szukasz.

Dziękuję, że jesteś…

Wdzięcznam :)

Domaczaja Maria, meme :)

kasztanowiec

Siedziałam w twoim cieniu z kubkiem kawy — wtedy kwiaty majowe przypominały o moim rozkwitaniu, którego w tamten czas nie chciałam zauważyć.

Gdy dojrzewał owoc — wraz z nim dojrzewała myśl — z biegiem lat.

Kolczasta osłona pękała w słońcu — jak nie jedna z moich „masek” pod dotykiem prawdy.

Z twoich konarów wyrastały wiosenne liście — nowe szepty duszy.

meme

***

Kasztanowiec jest powszechnie znanym drzewem o wysokości do 20—30 m i szeroko rozgałęzionej koronie.

Liście duże, pięcio- lub siedmiopalczaste. Białoróżowe kwiaty zebrane w duże kwiatostany. Kwitnie na przełomie maja i czerwca.

Surowcem zielarskim jest kwiat, kora kasztanowca i owoce zarówno dojrzałe jak i niedojrzałe. Zbiera się całe kwiatostany i po oberwaniu pojedynczych kwiatów rozkłada do suszenia. Do zbioru kory wykorzystuje się przecinkę gałęzi i usuwanie drzew.

Korę zbiera się z gałęzi młodych, gładkich na powierzchni. Niedojrzałe owoce zbiera się w lipcu, dojrzałe w sierpniu i wrześniu, gdy nasiona wypadają z owoców.

Kwiaty można suszyć w suszarniach naturalnych, dobrze zacienionych, o silnym przewiewie. W dni pochmurne i deszczowe suszy się w suszarniach ogrzewanych do 35 stopni. Korę suszy się w suszarniach naturalnych na słońcu lub w suszarniach ogrzewanych w temperaturze lekko podwyższonej. Wysuszony kwiat powinien zachowywać naturalną barwę białoróżową. Kora powinna składać się z odcinków długości 5—30cm i grubości do 5mm. Nie może zawierać odcinków z plamami lub pozostałością drewna. Po wysuszeniu powinna zachować barwę jasnobrązową lub brązowoszarą, wewnątrz — żółtobrunatną.

***

słoneczne szczęście

spotkanie pod kasztanem

kwitnie spojrzenie

Domaczaja, meme

Zastosowanie

W medycynie ludowej kwiaty stosowano przy reumatyzmie i ischiaszu (rwa kulszowa)oraz w schorzeniach wątroby. Owoce w leczeniu hemoroidów.

W lecznictwie wyciągi z kwiatów i kory oraz preparaty z nasion kasztanowca stosowane są jako środki hamujące powstawanie wysięków i obrzęków oraz zmniejszające kruchość i łamliwość naczyń krwionośnych.

Używane są w leczeniu hemoroidów, żylaków, zapalenia żył, przy obrzmiewaniu kończyn, zaburzeniach w ukrwieniu tkanek(uczucie zimna, bolesność, mrowienie, pieczenie, wysiłkowe bóle nóg, bóle stawów, krzyża, nocne bóle ramion, kurcze mięśni łydek itp).

***

„jesienna miłość”

drżała nam w dłoniach

jak liść samotny

tuż przy ławce w parku

a dzieci zbierały kasztany

słońce na uśmiech

spadało ciepłą myślą

i pieśnią promieni

tylko obcy wzrok

zastygł na chwilę zdziwiony

że tak można kochać jesienią

Domaczaja, meme

***

Wg. Prof. Dr Jana Muszyńskiego :

Kora kasztanowca, podobnie jak pąki, liście, kwiaty oraz niedojrzałe owoce tego drzewa zawiera oksykumarynowy glikozyd — eskulinę, glikozyt flawonowy — kwercytrynę, substancję saponinową — argirynę i kwas kasztanowo-garbnikowy. Stosuje się nieomal jako lek swoisty przy hemoroidach i żylakach. Podobno ma działać pomyślnie przy przeroście gruczołu krokowego i związanych z tym zaburzeniach.

***

wiosenny kasztan

w skrzydłach gołębia wiersze

ponad kwitnięciem

Domaczaja, meme

Z powodu znacznej zawartości saponin przetwory kasztanowca mają silne działanie wykrztuśne, szczególnie w zastarzałych bronchitach i bronchicie u nałogowych palaczy.

Jako surowiec dośc bogaty w garbniki, stosuje go się również przy biegunkach, a zewnętrznie do opatrunków zastarzałych ran, pęknięć skóry, wrzodów goleniowych itp.

Najlepsze wyniki przy hemoroidach i żylakach dają tzw. stabilizowane wyciągi ze świeżej rośliny.

W lecznictwie używa się również kwiatów kasztanowca.

***

Nasiona kasztanowca zawierają 2—5% kwasów tłuszczowych (kwas oleinowy, linolenowy, stearynowy i palmitynowy) odgrywających ważną rolę w regulowaniu elastyczności skóry i przywracaniu prawidłowego poziomu nawilżenia. Niedobór kwasów tłuszczowych u ludzi wywołuje liczne niekorzystne zmiany skórne.

Zalecane są w pielęgnacji skóry suchej oraz do przyspieszania procesów gojenia, dzięki ich działaniu regenerującemu i stymulującemu odnowę tkanek.

Substancje aktywne zawarte w ekstrakcie z nasion kasztanowca zmniejszają nadmierną przepuszczalność naczyń włosowatych i przywracają ich elastyczność. Przywracając właściwą elastyczność ścianom włośniczek poprawią tym samym krążenie. Ekstrakt działa przeciwświądowo, przeciwobrzękowo.

aforyzm:

🍀 Kwitnące kasztany — początek drogi narodzonego serca. 🍀

🍀 🍀 🍀

miejsce na notatkę:

kobylak

Całe łąki falowały w objęciach twych dłoni. Drobne kwiaty ubrane jak w usta malinowe — wydawały się płynąć spokojem i ukojeniem.

Dzień łagodniał. Nigdzie nie pędził.

Wtedy zlatywały się motylami wszystkie ciepłe wspomnienia najpiękniejszych łąk.

Po nich lekki krok uwalniał ponad źdźbło traw każdą myśl. Jak jej ukochany wzrok — pełen miłości. Tylko tak roztańczy serce „kocham” — ponad wszystko — w dotyku Matki Ziemi.

meme

Kobylak — zwany jako szczaw lancetowaty, koński, kędzierzawy lub kobyli szczaw;

Kobylak rośnie dość pospolicie nad brzegami rzek i stawów, w rowach.

Jest to bylina o łodydze wzniesionej, kanciastej i bruzdowanej, ma liście lancetowate, zaostrzone. Drobne kwiaty o dwuokółkowym okwiecie tworzą wiechę na szczycie pędu. Rozwijają się od czerwca do sierpnia, przekształcając się w brązowe, trójkanciaste, oskrzydlone orzechy.

W Polsce rośnie 19 gatunków szczawiu. Kilka z nich, różniących się od siebie wielkością i kształtem liści oraz siedliskiem, może być także zbieranych do celów leczniczych.

***

tak jesiennie

uśmiechasz

wszystkie łąki wspomnień

gdy w cieple spojrzeń

uwalniasz

jej wzrok

między źdźbła

i twoje dłonie

wpleciony zapach poziomek

to tam

pod niebem tańczy

„kocham”

— serca drżenia szept

Domaczaja, meme

14.11.22 r.

Wśród nich są:

szczaw zwyczajny, o liściach dolnych lancetowatych, pospolicie rosnący na łąkach;

szczaw tępolistny, o liściach łodygowych jajowatych, rosnący w wilgotnych lasach, zaroślach i rowach;

szczaw skupiony, z liśćmi górnymi lancetowatymi, występujący w rowach i na mokrych łąkach;

szczaw kędzierzawy, z łąk i pól, mający liście pofałdowane.

kobylak

każdy twój

kwiat

najdroższy

miłości ślad

tulony łąką

i ptasim śpiewem

gdy kolorami

przywołujesz najmniejszy

owoc poziomek

i serca ślad

Domaczaja, meme

Surowcem leczniczym jest korzeń szczawiu lancetowatego, pozyskiwany ze stanu naturalnego.

Korzenie wykopuje się wczesną wiosną w marcu — kwietniu i jesienią we wrześniu — październiku.

Po oczyszczeniu, obmyciu i przesuszeniu, przekrawa się je wzdłuż.

Surowiec można suszyć na słońcu, następnie dosuszać w podwyższonej temperaturze.

Po wysuszeniu korzenie powinny być zewnątrz brązowe, wewnątrz żółte i pękać przy zginaniu.

jak maj

zakwitłeś

ciepłem wspomnień

nad brzegiem rzeki

której nurt

wciąż łagodnie

niesie mnie

kroplami wzruszeń

do domu…

Domaczaja, meme

Surowiec łagodzi stan zapalny przewodu pokarmowego, hamuje niewielkie krwawienia. Ma także właściwości krwiotwórcze, gdyż stwierdzono w nim obecność kompleksowego połączenia białka z żelazem, co ułatwia przyswajanie tego pierwiastka, a więc powoduje zwiększenie ilości hemoglobiny i erytrocytów.

Korzeń szczawiu stosuje się w łagodnych biegunkach, zatruciach pokarmowych, wzdęciach, zaburzeniach trawienia, schorzeniach wątroby.

Polecany także w anemii, wynikłej z niedoboru żelaza, oraz w stanach po utracie krwi w wyniku zranień lub obfitego miesiączkowania.

***

aforyzm:

🍀 Jesienne łąki — w ramionach kobylaka — jak wzruszenie serca już bardziej wiosenne. 🍀

🍀 🍀 🍀

miejsce na notatkę:

komosa biała

Lato było zawsze wymarzonym czasem. Beztroskie dni wakacji mijały otulone słońcem i najpiękniejszym spojrzeniem.

Ogrody i łąki rozkwitały w cieple — w barwach motyli i dźwięcznych lotach pszczół. Ważki obniżały swoje skrzydła nad piaszczystą drogą.

Przy polach i przy łąkach wyrastałaś zielenią listów. Jak aksamitnym dotykiem ocierałaś dłonie i stopy.

Jako dziecko zrywałam twoje listki i drobne kwiaty pełna ciekawości i dla zapamiętania cię — na powrót.

Dziś pojawiasz się brzegiem spacerów, w opowieściach przyjaciół i jak najlepiej potrafisz częstujesz wciąż zdrowiem.

meme.

***

komosa biała

Gatunek kosmopolityczny, rozprzestrzeniony na całym świecie na obszarach o klimacie umiarkowanym i tropikalnym.

W Europie hodowana jako roślina uprawna aż do VXIII w.

W Polsce dziko rosnąca na terenie całego kraju. Pozyskuje się młode liście i stożki wzrostu łodygi. Zbioru należy dokonywać wczesną wiosną.

Nie należy zbierać liści z osobników o wybujałym wzroście, ze stanowisk o wyraźnym nadmiarze azotu.

**

Roślina jednoroczna. Kwitnie od czerwca do października. Komosa biała jest gatunkiem bardzo zmiennym, tworzy szereg ekotypów o różnych wymaganiach siedliskowych. Rośnie na przydrożach, śmietniskach, w rowach. W uprawach polowych i w ogrodowych traktowana jako chwast.

Nasiona zachowują długo zdolność kiełkowania, aż do 30 lat, co sprawia, że prawie 50 % nasion chwastów znajdujących się w glebie należy do tego gatunku.

Zawiera witaminę C, prowitaminę A, dużo białka i węglowodanów, sole mineralne wapnia i magnezu.

***

w drobnych kwiatach

brzeg łąki

opowiadał zieleń

i ciepło lata

którym wracałam

do ciebie

w zwiewnej

sukience

Domaczaja, meme

ZASTOSOWANIE

W dawnych czasach liście komosy białej spożywano z gotowanymi ziemniakami, ze śmietaną, z mlekiem i jajkami.

W wyniku uszlachetniania wielu warzyw liściowych zioło to zniknęło z kuchni.

Tymczasem można z powodzeniem zastąpić nim szpinak i botwinkę. Młode liście i soczyste wierzchołki łodyg zaparzone wrzątkiem i podsmażone na maśle mogą stanowić ciepłą przystawkę.

Posiekane liście dodaje się do zup. Dodatek liści do mielonych mięs i nadzienia do pierogów wzbogaci walory potrawy o łagodny smak przypominający szpinak.

aforyzm:

🍀W aksamitnej zieleni utuli każde strapienie. 🍀

🍀 🍀 🍀

koniczyna biała, łąkowa

Rozsiana przed domem, w ogrodzie i po łąkach, radowałaś serce. Pszczoły wesoło lgnęły do twoich kolorów. Jak do bukietów uśmiechów rosnących dookoła.

W bieli i łagodnym fiolecie uczyłam się z dłoni babcinych zaplatać wianki. Na szczęście.

Kwiaty układały się w chwile radości, bez końca roześmiane.

Pośród kwiatów nasz śmiech zapisywał się kolorami w sercu. Zapachem najpiękniejszego lata rozsiadał się po zakamarkach dusz.

W słońcu i pogodzie spojrzeń, trawy tuliły nas a my nasz czas.

meme

koniczyna biała

Jest byliną o wysokości 8—25cm, wprowadzoną do uprawy w XVI w. w Holandii, następnie w Anglii i innych krajach europejskich. Uprawiana także w USA, Kanadzie i w Nowej Zelandii.

Korzeń jest palowy, główna łodyga bardzo krótka (1—4 cm) i niezakończona kwiatostanem. Liście 3-listkowe, na długich, wzniesionych ogonkach. Listki nagie, wycięte na szczycie. Przylistki duże, błoniaste.

Kwitnie od maja do września.

Jest to jedna z najlepszych roślin miododajnych, zapylana przez pszczoły. Główki kwiatostanowe kuliste, luźne z 30—80 kwiatami żółtawymi lub różowawymi, osadzone na długich szypułkach wyrastających ponad liście. W kwiatach wykryto olejek eteryczny, tłuszcze, glikozydy- trifolinę i izotrifolinę, oraz kwas askorbinowy.

Z kwiatostanów pozyskuje się żółty barwnik.

Napar z ziela lub kwiatostanów jest środkiem wzmacniającym, przeciwbólowym, leczącym rany i antytoksycznym.

W lecznictwie ludowym stosowany jest także w przeziębieniach, gruźlicy płuc, podagrze, zatruciach, chorobach kobiecych i przepuklinie.

Koniczyna łąkowa, czyli czerwona, jest byliną o korzeniu palowym, słabo owłosioną, wysokości 40—65cm(w latach wilgotnych do 1 m). Liście 3-listkowe, listki odwrotnie szeroko jajowate, przeważnie z białawą, trójkątną plamą u nasady. Kwitnienie od maja do września.

gdy zakwita koniczyna

pamiętamy

zapach lata

pośród kwiatów

i dłoni

pełnych barw

z których bukiety

dobrych dni

znaczyły

ścieżek krok

jak dobra myśl

Domaczaja, meme

W medycynie napar i herbatkę z kwiatostanów koniczyny stosuje się jako środek wykrztuśny, moczopędny, napotny i antyseptyczny przy przeziębieniach, a także przy niedokrwistości i bolesnym miesiączkowaniu.

jak niebo

koniczyny kwiat

zawsze na szczęście

gdy była

i gdy zmieniał się

świat

dziś jej

zapach w dłoniach

i w sercu niosę

błękit nieba

zmieniam w biel

03.08.23r.

Domaczaja, meme

.

Lecznictwo ludowe zaleca przykładać rozdrobnione, sparzone wrzątkiem liście do wrzodów, ropni, oparzeń i ran. Od dawnych czasów koniczyna jest składnikiem aromatycznych kąpieli i leczniczych herbatek.

Koniczyna jest rodzajem z rodziny motylkowatych, do którego należy około 300 gatunków rocznych, dwuletnich i bylin(…).

W lecznictwie wykorzystuje się: koniczynę łąkową, czyli czerwoną, biało-różową, czyli szwedzką, białą, łubinowatą, polną.

***

gdy majową sukienkę

ubierasz jak świt

i tańczysz po łące

radośnie serce

wtóruje

choć jesiennie

ciepła myśl

tuli kwiat

— już nie rozdzierasz

żadnego dobrego snu

zielenią na trzy…

Domaczaja, meme

/29.09.22r./

ZASTOSOWANIE

Koniczyna łąkowa od dawna była wykorzystywana w kuchni ze względu na bogate w białko liście. Najczęściej świeże listki po uduszeniu przyrządzano jak szpinak.

Stanowiły również dodatek do świeżych sałatek. Barwne kwiaty mają nieco słodkawy smak, co spowodowane jest obecnością gruczołów wytwarzających nektar.

Kwiaty można stosować jako dodatek smakowy do wiosennych surówek.

W dawnej Polsce kwiatki koniczyny suszono i po zmieleniu dodawano do mąki przeznaczonej do wypieku chleba oraz do zabielania zup.

Kwiaty koniczyny można przeznaczyć na orzeźwiającą herbatkę.

Innym sposobem wykorzystania główek kwiatowych jest ich zakwaszenie na zimę jak kapustę i podawanie jako sałatkę.

***

aforyzm:

🍀 W zapachu koniczyny wspomnień łąki jak pełne dłonie szczęścia. 🍀

***

tańcząc na łące

zbieramy szczęścia chwile

szept w koniczynie

Domaczaja, meme

🍀 🍀 🍀

miejsce na notatkę:

konwalia majowa

***

Pojawiasz się w bieli wiosennej sukni, tańcząca po ogrodach lub brzegach lasów. Majowa — jak moje majowe powitanie świata.

Dziś pamiętam cię pachnącą pod rozłożystym kasztanem i rozsianą w kołyszących się ramionach lasu, u stóp drzew.

Drobnym kwieciem dzwoneczków jak uśmiechami na gałązkach niosłaś radość i do dziś ją niesiesz…

Droga przez las unosi konwaliowe serce gdy kwitniesz. I rozmywają się chwilowe troski w twoim zapachu.

Ptaki ponad nami niosą pieśń dnia — ubraną w twoje piękno.

meme

***

***

***

Nazwy ludowe:

konwalia lanuszka, konwalia wonna, lanka, konwalia leśna

Konwalia jest byliną o pędach kwitnących, wyrastających do 30 cm wysokości. Liście całobrzegie, prawie bez ogonków, odziomkowe, przeważnie dwa, otulone pochewkami. Na bezlistnym głąbiku rozwijają się białe, zrosłopłatkowe, wonne kwiaty zebrane w jednostronne grona.

Kwitnie w maju i czerwcu.

Owoc — czerwona jagoda.

Konwalia występuje w lasach, zwłaszcza w mieszanych i w zaroślach, często w dużych skupiskach. Jest również wysadzana w parkach i ogrodach.

Surowcem zielarskim jest kwiat i liść.

***

zanim przyszłam

brzeg lasu

zamaiłaś zapachem

i zadźwięczał

w bieli kwiatów

nowej wędrówki czas

w wiosennych sukniach

tańczyłyśmy razem

pośród zieleni

weseląc wzrok

Domaczaja, meme

Kwiaty i liście zbierane są jednocześnie w początkach kwitnienia rośliny. Jako kwiat zbiera się całe kwiatostany wraz z szypułką(głąbikiem). Liście ścina się bez ogonka. Na każdym miejscu zbioru ścina się tylko część liści, aby nie zniszczyć stanowiska. Do ścinania używa się ostrych noży, aby podczas zbioru nie wyrwać kłączy. Nie należy zbierać kwiatów w dni deszczowe, gdyż mokre łatwo się zaparzają i ciemnieją. W dni suche i ciepłe można suszyć obydwa surowce w suszarniach naturalnych, po rozłożeniu cienką warstwą. W suszarni ogrzewanej temperatura nie powinna przekraczać 30 stopni.

Dobrze wysuszone kwiaty powinny mieć barwę żółtawobiałą; liście zieloną. Konwalia zawiera m.in.: glikozydy nasercowe, flawonoidy, saponiny.

Konwalia była znana i stosowana od dawna w medycynie ludowej w chorobach serca, epilepsji, obrzękach itp.

W lecznictwie od połowy XIX wieku należy do najcenniejszych surowców leczniczych i jest podstawowym składnikiem leków nasercowych.

***

***

ułożyłaś na moim sercu

kwiatów biel

jak subtelne

zapomnienie siebie

w deszczu

a przecież

majowa jestem

po całym ogrodzie

ciepłych wspomnień

na chwilę

teraz kwitnę…

Domaczaja, meme

***

Ziele konwalii — Herba Convallariae jest objęte przez Farmakopeę Polską VI z 2002 r. Surowiec pochodzi z konwalii majowej — Convallaria majalis Linne, z rodziny liliowatych Lilliaceae. W praktyce zbierane są same liście konwalii — Folium Convallariae, które powinny być wysuszone w temperaturze pokojowej lub 80—110 stopni Celsjusza. Zgodnie z wymogami FP VI surowiec powinien odpowiadać następującym normom: strata masy po suszeniu nie większa niż 12%; popiołu nie więcej niż 9%; liści o niewłaściwym zabarwieniu lub z plamami nie więcej niż 20%; zanieczyszczeń organicznych nie więcej niż 1%; zanieczyszczeń mineralnych nie więcej niż 0,5%. Należy do wykazu B. Przeznaczenie do preparatów farmaceutycznych. Do przyrządzania preparatów i w recepturze należy używać wyłącznie mianowanego proszku ziela konwalii — Convallariae pulvis titratus. FP VI nie podaje dawek i wymogów, co do zawartości glikozydów nasercowych. Obecnie w Polsce jest używana konwalia do wyrobu leków nasercowych. W obrocie są tabletki zawierające 15,7 mg wyciągu suchego mianowanego z konwalii, co odpowiada 0,65 jednostkom gołębim w1 tabl; nalewka konwaliowa mianowana — Tinctura Convallariae titrata wg FP V, krople złożone nasercowe z dodatkiem nalewki konwaliowej.

Konwalia działa podobnie jak strofantyna, jednakże jest o wiele lepiej wchłaniana z jelit do krwi, dlatego można ja podawać doustnie. Zwiększa siłę skurczową mięśnia sercowego, działa uspokajająco, przeciwnerwicowo, moczopędnie i przeciwobrzękowo. Glikozydy konwalii szybko ulegają rozkładowi w ustroju i w małym stopniu łączą się z albuminami osocza. Nie ulegają kumulacji w tak dużym stopniu jak glikozydy naparstnicy. Są dobrze tolerowane. Poprawiają krążenie obwodowe i mają wpływ spazmolityczny na mięśnie gładkie układu moczowego oraz przewodu pokarmowego. Zalecane są w leczeniu lekkich postaci niewydolności serca, zaburzeń czynności serca na tle nerwicowym, w osłabieniu mięśnia sercowego w przebiegu chorób zakaźnych i u osób starszych.

Preparaty konwaliowe wykazują synergizm z jemiołą, głogiem, serdecznikiem, miłkiem, kokoryczką, walerianą, surowcami koffeinowymi. Nie należy ich łączyć z wapniem i rezerpiną.

Nalewka konwaliowa — Tinctura Convallariae 1:5 jest bardzo efektywna w działaniu. Najlepiej ja podawać w dawce 20—30 kropli 2—3 razy dziennie. Infusum Convallariae (napar konwaliowy) 5%: 2 łyżki naparu 3 razy dziennie. Naparu nie przechowywać dłużej niż 1 dzień, bowiem szybko traci aktywność.

W XIX wieku surowcem lekarskim był kwiat konwalii — Flos Convallariae, a nie ziele. Z kwiatu konwalii przygotowywano napar — Infusum zalewając 5—10 g surowca suchego i rozdrobnionego 180 ml wrzącej wody. Co 2 godziny napar podawano doustnie po 1 łyżce (ok. 15 ml). Należy pamiętać, ze w większości farmakopei XIX-wiecznych i wcześniejszych znajdziemy konwalię nie pod hasłem ziele lub liść, lecz pod nazwą Flores Convallariae. Kwiat konwalii jest objęty przez naszą Pharmacopoeia Regni Poloniae z 1817 r. Także w II Farmakopei Polskiej jest Flos Convallariae, a nie Herba.

aforyzm:

🍀 Konwalia — jak maj — ubiera serce w lekkość wiosenną. 🍀

🍀 🍀 🍀

miejsce na notatkę:

krwawnik

Biel kwiatów jak kolor nieba, gdy odchodzi błękit wyblakłego spojrzenia.

Dziś ukojenie bieli nabiera nowego znaczenia i odnajduje swój sens. Nie jest zapomnieniem lub wymazaną kartką ze snu.

Jest nadzieją na nowe.

Spełnieniem wyczekiwanego — miejsca w sercu, w którym tęsknota zakwita najwyższym pięknem.

W lekkości już i zaufaniu każdej z dróg. Taki kwiat…

Wraca z tobą radosne wspomnienie nie jednej chwil, gdy po łące pełnej ciebie zbierałam zieleń łodyg w dłonie. Szczęśliwe indyki zbiegały się na podwórzu przed domem na swoją krwawnikową ucztę. W głośnym gulgocie, jeden przez drugiego słał spojrzenie wdzięczności. Jak ciepła teraz moja myśl w ten czas.

meme