Bezpłatny fragment - Brexit means Brexit

1. Migracja z Europy jest zbyt duża

W roku 2016 na teren Zjednoczonego Królestwa przybyło 250 tys. nowych obywateli z innych krajów europejskich, jednocześnie 117 tys. wyjechało. Łącznie daje to liczbę 133 tys. osób, które faktycznie przyjechały. Jednocześnie w tym samym, 2016 roku do Zjednoczonego Królestwa przybyło ponad 265 tys. migrantów spoza obszaru Unii Europejskiej, w tym pozostało netto ponad 177 tys. Blisko połowa z tychże deklarowała, iż ich celem przyjazdu jest nauka.

Jak łatwo zwrócić uwagę, migracja tylko w roku 2016 z terenu EU była nieco mniejsza, niż migracja z krajów pozaeuropejskich. Zapewne w momencie zamknięcia otwartego obecnie dostępu na teren Zjednoczonego Królestwa z Europy, dojdzie do sytuacji, w której migracja poza UE będzie stopniowo rosnąć. Dowodem pośrednim na to jest fakt, iż obecnie takie kraje jak Indie, Filipiny, Australia, oraz inne kraje, z dużą populacją ludności które mają ściślejsze związki z Wielką Brytanią, anonsowały w ostatnim czasie, iż kwestie migracji będą dla tychże szczególnie istotnym elementem negocjacji.

Wyjście ze struktur unijnych pozwoli Wielkiej Brytanii na negocjowanie wyłącznie we własnym imieniu kwestii różnego rodzaju, od handlu poprzez zasady migracji i wiele innych. Dotąd, jako element struktury europejskiej, kraj ten, jak pozostałe w strukturach unijnych obecnie, nie ma możliwości takiego zupełnego decydowania w sprawach na przykład układów handlowych. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę iż kraje unijne tworzą jednolity rynek. W sytuacji, gdyby każdy kraj zupełnie na własną rękę prowadził takie negocjacje, dochodziło by zapewne do sytuacji, w której jeden kraj ma lepszy układ z tymi samymi partnerami niż innych. Miałoby to oczywisty wpływ na funkcjonowanie jednolitego rynku.

Migracja do Wielkiej Brytanii miała swoje blaski i cienie. Przez całe setki lat społeczeństwo angielskie miało charakter klasowy, z przewagą osób rasy białej. Rozwój imperium, obejmującego rozmaite miejsca na świecie, gdzie kraj ten uzyskał przewagę. Teraz kilka twardych danych. W latach 1945 — 2010 do Wielkiej Brytanii przyjechało 1 mln osób z terenu Afryki, ale również pół miliona Polaków i milion mieszkańców Południowej Azji. Inny przykład to fakt, zgodnie z którym w roku 2015 z terenu UK wyjechało ponad 130 tys. obywateli tego kraju.

Zagadnienie problematyki analizy migracji jest przedmiotem szczegółowych opracowań, do których odsyłam zainteresowanego czytelnika. Faktem pozostaje natomiast, iż dane na temat migracji przedstawiane w odpowiedni sposób wywołują określony efekt w myśleniu społecznym. W ten sposób posłużono się tymi danymi, i nadal jest to realizowane, dla jednego celu. Stworzenia wrażenia, iż migranci z terenu EU, w tym ze szczególnym naciskiem na Polaków, stanowią podstawowy problem i przyczynek do tego, aby uciec spod władzy Brukseli. Tymczasem jeden z szacunków w tym zakresie podaje, iż na terenie UK znajduje się i pracuje ponad 300 tys. osób obywateli Niemiec. Podobnie rzecz ma się z wieloma innymi nacjami. Pozostaje pytanie, dlaczego posłużono się w głównej mierze imigrantami z Europy Wschodniej, bo tak nadal jesteśmy mimo wszystko postrzegani bardzo często, jako kozłem ofiarnym.