Tomik wierszy „BOGU I LUDZIOM” jest zbiorem wszystkich moich kiedykolwiek napisanych wierszy, począwszy od wieku lat czternastu, aż do teraz. Każdemu z okresów ludzkiego życia przyporządkowane są pewne przeżycia, doświadczenia, inne z kolei przeżycia, doświadczenia, przemyślenia przewijają się poprzez całe ludzkie życie świadomą lub mniej świadomą kontemplacją tego życia gdzieś na naszym prywatnym dnie duszy. Są tu wiersze typowo egzystencjalne, poruszające temat Boga, relacji między Nim a mną, temat relacji międzyludzkich, temat śmierci. Są też wiersze dotyczące pięknych uczuć młodzieńczych, tych „z czerwonym serduszkiem w herbie”, czasem radosnym, a czasem złamanym, a spisałam je dla współczesnych młodych jako moje wspomnienie, na piękne przeżywanie przez obecnych młodych ich własnych młodzieńczych uczuć, bo tylko piękne, romantyczne przeżywanie takich uczuć, tego okresu w życiu ma sens. Przeżywanie wyższych uczuć w sposób przyziemny, płytki, zwyczajnie bruka i szpeci coś, co ma prawo być oprawione jedynie w piękno. Niektóre wiersze egzystencjalne mogą zdawać się bardzo ciężkie, wręcz tragiczne, ale takie doświadczenia dotykają pewnie wielu z nas i problem leży jedynie w tym, czy ktoś do tego się przyznaje, czy nie, czy ktoś o tym mówi, pisze, czy też nie. Pisanie o przeciętności doświadczeń nie ma sensu, więc jeśli komuś została dana wrażliwa dusza, wrażliwe serce, wrażliwa natura, z pewnością nie będzie pisał o doświadczeniach przeciętnych, gdyż zwyczajnie w jego życiu takie nie istnieją. Dlatego uważam, że jeśli została mi dana natura wrażliwa, jeżeli zostało mi dane większe otwarcie na przeżywanie spraw ducha, mam obowiązek — no i przyjemność oczywiście — o tym napisać, podzielić się z innymi, co właśnie czynię. Z ogromną radością przyjęłam i przyjmuję wiele pięknych relacji, ocen, opinii dotyczących mojej twórczości w sferze ducha w ogóle (moja książka), którą wiele osób już przeczytało i w której zawarłam również wybrane wiersze. Za to wszystkim dziękuję i podaję w ich dłonie wraz z moją własną książeczką dla dzieci „Dziewczynka z książką” ten oto tomik, aby dopełniły dzieła. Nie uważam swojego życia za stracone, czy może przegrane, wręcz odwrotnie! Uważam je za uratowane od zapełnienia go utartym bezmyślnym, popularnym schematem. Moje życie, choć nie pozbawione trudnych doświadczeń — a tylko one przecież dają podstawy do powstania tego, co najpiękniejsze i najbardziej wartościowe — pełne było/jest również radości i bogatych przeżyć duchowych, co przedstawia moja gruba księga „Sen in excelsis” oraz druga jej część „Z drugiej strony mgły”, a także cienka duchowa książeczka dla dzieci „Dziewczynka z książką”.
Moim życiem spełniam „moją własną legendę”, czego z całego serca życzę każdemu w jego własnym ŚWIADOMYM życiu.
/Autorka/
P.S. Na str. 35 znajduje się wiersz, który jako jedyny powstał w dziwny sposób. Jego pewną początkową część przeczytałam w odmiennym stanie świadomości na falach mózgowych alfa i może zawierać w sobie kilka zdań ze znanego wiersza pewnego poety, reszta jest moja. Skoro tak się wydarzyło, uznałam za stosowne zamieścić również ten „inny” wiersz, informując jednak o jego powstaniu i budowie.
*****
Czas, który jeszcze przed nami,
w szklanych urnach klepsydr
zaświeci i spłonie podpalony