Bezpłatny fragment - Biały kwiat ciemnej nocy miłości

Wprowadzenie

Dziękuję Ci, Siostro Faustyno, Święta Posłanniczko Wniebowziętej Miłości Miłosiernej dla ludzkości obolałej, że mogę poznawać wersy Twojego Dzienniczka. Są dla mnie jak białe róże w ogrodzie lipca. Wszystko eksploduje, przejrzałe — i uczy się w oschłości widzieć już tylko Boga… Tak szybko Twoje słowa przemieniały się w pełne doświadczenia miłosnej nocy radosnych udręczeń. Mistrzyni dla poetów… Niedościgniony wzorze… Módl się za nami, byśmy potrafili żyć.

Dzięki Tobie moje słowa, jak w skwarze słońca, sięgają tego, co minimalistyczne, ubogie i dotykające zarazem kresu twórczości. To doświadczenia z etapów ostatnich, ale wciąż odsyłające ku początku, ku dużej skromności bytu…

O życie szare i monotonne, ile w tobie skarbów. Żadna godzina nie jest podobna do siebie. Szarzyzna i monotonia znikają, kiedy patrzę na wszystko okiem wiary.

(Dz 62)

2432

Czas jest owładnięty

Przez nas samych.

Umierają dni,

Jak gaśnie oblicze tego świata.

Wyruszamy przed siebie,

Jeszcze raz,

Ale znowu nadzy…

4232

Białość jutra.

Nicość własna.

Przeistoczenie doczesne.

Kim będę jutro?

492392

Układam się na wieczności.

Trwa sen cmentarzy.

Zwiedzam swoją pustkę,

Patrząc w pełnię księżyca…

48928

Twoje rany,

Jak rajskie ogrody…

Panie wszystkiego,

I ja, jak ptak poraniony

Opadam ku ciemnej dolinie ludzi…

438282

Czuję się jak w lipcowym

ogrodzie duszy.

Wszystko przejrzałe.

Dotkniesz kwiatu,

On uschnięty opadnie

Na pożądliwe wargi czasu…

74727

Jesteś dla mnie

Jak zaćmienia słońca.

Po com, człowiek kochał?

Żem wierzył Tobie,

Żem patrzył na Ciebie

Jak na cały świat…

Po com dał się oszukać,

Że to już wszystko…

838292

Panie, niepewność,

Lęk, brak wiedzy…

Oczekiwanie, dokąd prowadzisz,

Czego chcesz…

Ja, niewierny, człowiek —

Boję się dać ponieść

Doświadczeniu jak w śmierci duszy…

Za bardzo ufam swoim siłom, młodości,

Zdolnością.

Starczy odnieść się do Ciebie,

Nie czuć z tego powodu nic,

Porzucić radości, ekstazy,

Skupienie, zjednoczyć się

Z cierniem korony

Jak przy róży.

Musi nas boleć życie,

By wypłynęła krew,

A potem woda

I aby wszystko

Osiadło w nas

Na stabilnym fundamencie

Ascezy.