Bezpłatny fragment - A kto prośby nie posłucha?

Deprawacja psychiki ludzkiej w świetle „Medalionów” Zofii Nałkowskiej

„Medaliony” zostały opatrzone mottem: „Ludzie ludziom zgotowali ten los”. Ludzie ludziom potrafią zrobić tak niewyobrażalną krzywdę. Choć wszyscy są sobie równi.

1. Procedura wytwarzania mydła

2. Osobowość młodego Gdańszczanina

3. Osobowość i etyka naukowców (prof. Spanner).

4. Wnioski

Ad.1

Ciała leżały w basenach i kadziach. Był tam bardzo nieprzyjemny zapach formaliny. Leżały one jak ziemniaki bez żadnego szacunku. Zwłoki przywozili z zakładów psychiatrycznych, z więzień, obozów koncentracyjnych. Gdy wystawiano gilotynę na jej poświęcenie przybył prof. Spanner i inni. W budynku obok stał wielki kocioł, gdzie gotowano zwłoki.

Z ich kości robiono kościotrupy, z tłuszczu mydło, z włosów materace, a ze skóry pergamin. Wszystko co pozostało palono, ale tylko w nocy, bo ludzie skarżyli się na smród. Na ścianie wisiał recept na wyrób mydła, a obok na wyrób kości. Jednak nie zawsze się to udawało. Wyrobem mydła zajmował się prof. Spanner preparator von Bergen.

Ad. 2

Informacje o instytucie prof. Spannera poznajemy z opowiadania młodego gdańszczanina. Zeznawał on przed komisją. Był on młody, chudy i blady z niebieskimi oczami. Miał dobre wykształcenie był ochotnikiem i harcerzem. Na wojnie dostał się do niewoli i uciekł. Kiedyś Niemiec zamieszkał u jego matki, gdy jego ojca zabrali do obozu koncentracyjnego. Ów Niemiec zapewnił mu pracę u prof. Spannera.

O jego instytucie opowiada z fascynacją i zachwytem. Mówi jakby praca w instytucie była dla niego czymś bardzo ważnym. Był on mądry „po naturze”, ale nie rozumiał, że ta praca jest zła. Jeszcze stwierdził: „W Niemczech, można powiedzieć, ludzie umieją coś zrobić z niczego”.

Ad. 3

Prof. Spanner był naukowcem w dziedzinie anatomii. Miał swój instytut, w którym robił badania, z ludzi mydło i inne rzeczy. Były one niemoralne. Pisał on książkę o anatomii człowieka. Do pomocy wziął sobie młodego gdańszczanina. Jeśli mowa o prof. Spannerze, który osobiście kontynuował wyrób mydła trzeba sobie zadać pytanie o etykę naukowców i czy wreszcie inni naukowcy wiedzieli czym zajmuje się Spanner? Inni widzieli co robi Spaneer, ale oni byli tacy sami jak on. W czasie inspekcji widzieli maszyny, ale nikt nie zareagował.

Deprawacja psychiki ludzkiej ma w tym opowiadaniu różne wymiary

1. Człowiek niby młody, ale dorosły nie chce odróżniać dobra od zła

2.Obojętność naukowców wobec tak drastycznych eksperymentów, brak współczucia dla śmierci.

3. Ciche przyzwolenie na produkcję mydła z ludzkich ciał.

4. Winni są również ci, którzy korzystali z tych produktów.