Z mroków do światłości

Do dobrej poezji jeszcze daleka droga. Może niech autor poczyta sporo współczesnej poezji...

Jak zwykle znalazłabym coś, co mogłoby być lepsze, bardziej spójne, wyrazistsze, zawsze znajdą też się błędy czy literówki, ale to jest ludzkie. Autor powiedziałby najpewniej, że się czepiam - nawet jeśli - to wie, że to w dobrej wierze. Najważniejszy jest niewątpliwie przekaz. Nie znam drugiego człowieka tak zdystansowanego do siebie i tak szczerego, zarówno w bólu jak i w radości. Czytając ten tomik niejednokrotnie się popłakałam, a to nie zdarza mi się często.... Każdy niesie swój Krzyż, nie mnie oceniać czyjeś emocje, (nawet jeśli się z czymś nie zgadzam). Wiem jednak, że nie każdy odważyłby się taką szczerość, wobec siebie, otoczenia, świata, życia cierpienia, miłości, Boga i szatana, przelać na papier. Trzymam kciuki za dalszą twórczość!

Poezja mówi wiele. I jeśli wolno mi tak stwierdzić: poezja milczy wiele. I w tym właśnie leży jej wielka, przemożna siła. Znaczenie, które odkrywa się w ubóstwie słów wiersza potrafi obudzić niezwykłe bogactwo przeżyć, przemyśleń, poruszeń w człowieku. Cudowny paradoks! Obfite traktaty, inteligentne przemówienia czy trafne definicje nie zawsze potrafią dotknąć ludzkiej duszy. Często w gąszczu słów gubimy to, co naprawdę istotne. W świecie rozwiniętego techne, błyskawicznej, internetowej komunikacji i ekonomicznego przyśpieszenia poezja jest jak pradawny drogowskaz, który wzywa do powrotu do ludzkiego wnętrza i zakochaniu się w zapomnianej duszy istnienia. W poezji świat wewnętrznych sensów, odczuć i znaczeń rozkwita, żyje, nadając sens codziennej egzystencji. Kto wie, być może czytelnik/słuchacz poezji nagle w błysku prostego satori odkryje, że cała egzystencja jest poezją. Tomik Z mroków do światłości Wojtka Jałoszyńskiego to poezja jego własnego wnętrza. Wypływa ona z przestrzeni doświadczenia. Droga, która prowadzi od tytułowych mroków do światła nie jest wymysłem czy projektem. Wiersze Wojtka wypływają z codziennego, dogłębnie przeżytego doświadczenia. Początkowy mrok wciąga niebywale głęboko człowieka. To, co spisane w tych wierszach, stało się i dzieje. Czytając "wojtkowe mroki i światła" czułem przedziwną więź doświadczeń. Współodczuwanie ukazało mi się jako coś niebywale oczywistego. Wiem, o czym piszesz! Tak reagowałem na kolejne, przeczytane wiersze. Wcześniej jakiś czas myślałem sobie, że bólu, cierpienia czy radości nie da się przekazać. Przeżycia zgodnie z psychologiczną dedukcją są nieprzekazywalne. Być może i to jest prawdą! Jednak przy lekturze tych wierszy miałem przedziwne poczucie, że blisko mi do tego, co przeżył Wojtek. Wątpliwości, pociechy, ciemności, światła, codzienności... Wszystko to dotyka mnie i zaprasza jeszcze głębiej - w dolinę mojej duszy, by móc za autorem powiedzieć: Powrót do życia jego uwielbienie. Powrót do życia jest pięknie. Dzięki Wojtek za odwagę i wrażliwość!

Dana książka jest ,, podróżą,, z trudności do radości. Można wyobrazić co autor przeżywał czytając dane wiersze. Gorąco polecam!