Opinia p. Emili M..10.06.2023
Tomik autorstwa Michała Piepera to niewątpliwie poezja dla koneserów tego rodzaju literackiego. Wyszukane, rozbudowane metafory budujące świat widziany oczami człowieka dojrzałego, który próbuje rozliczyć się z przeszłością. Z nostalgią i szacunkiem wspomina dawne czasy, podkreśla relacje z Bogiem, który nie raz jest bohaterem jego utworów. Nie da sie nie zauważyć , że wiara i Bóg są dla podmiotu lirycznego bardzo ważni.
Opisuje rzeczywistość, obnażając obłudę i zakłamanie.
Tomik zatytułowany „Pandemico/bellum” domniemać można, że powstawał właśnie w czasie dla świata trudnym, dla każdego z nas również, dla człowieka wrażliwego na piękno tego świata - tym bardziej. Z poezji tej bije pewien smutek, podlany obawą, zatroskaniem o to, co przed nami.
Wiersze białe, brak w nich regularności, stroficzne i ciągle, niekiedy swą budową przypominające poematy.
Moje ulubione to „Wyzwalające odkrycia”, „ach czemuż nie Istniejesz…”, „Nikomu i dla wielu”.