Bezpłatny fragment - Wiersze wybrane

Ego

Janezowi.

I wszystkim, którzy chcą kochać.

„Przepraszam”

Przepraszam Kochany,

zbyt późno zrozumiałam.

Od dawna tak dobrze dobrany,

a ja nie widziałam —

bo widzieć nie chciałam.

Przepraszam Kochany,

zbyt późno poczułam.

Od losu w prezencie mi dany —

czar, głos i wzrok Twój —

we mnie wpatrzony i mi oddany.

Przepraszam Kochany,

wciąż oczekiwałam,

a przecież mając Ciebie —

wszystko miałam.

Przepraszam Kochany,

już zrozumiałam —

bo zrozumieć w końcu

całą sobą chciałam.

Przepraszam Kochany,

już poczułam —

bo całą przeszłość

i ból cały —

w końcu wyplułam.

„?”

A gdyby tak udało nam się,

spotkać w innym miejscu,

innym czasie,

w innej roli,

w pełnej krasie,

ludzkich uczuć jasnej masie?

Poszlibyśmy inną drogą,

odkrywając prawdę błogą,

o nas samych — razem

(zgranych)

jak na nowo zakochanych,

swym zachwytem podejrzanych.

Poszlibyśmy inną drogą,

odkrywając prawdę srogą,

o tym, że wzajemnie

się stracimy — jeśli nic

(dziś, tutaj),

ostatecznie nie zmienimy.

A gdyby tak udało nam się,

spotkać w innym miejscu,

innym czasie?

Nie bolałoby tak mocno,

ja nie byłabym dziś

(obcą).

„Ratuj”

Tam, gdzie przypadek tęskni,

za logiczną przyczyną.

Tam, gdzie płaczą piękni,

za brzydoty kurtyną.

Tam, gdzie spokój się złości,

tam, gdzie cisza wypala.

Tam, gdzie nienawiść

od miłości pości,

tam, gdzie się nadzieja,

użala.

Tam, gdzie noce przeganiają dnie.

tam —

uratuj mnie.

„Parzy”