Edith Wharton (1862—1937) — amerykańska pisarka, pierwsza kobieta, która zdobyła Nagrodę Pulitzera, wielokrotnie nominowana do literackiej Nagrody Nobla. Pisała o uprzywilejowanych klasach Ameryki, zwłaszcza jej rodzinnego Nowego Jorku, i opisywała głębokie zmiany obyczajowe zachodzące w rozwarstwionym społeczeństwie Stanów Zjednoczonych. W przynajmniej dwóch powieściach zajęła się życiem niezamożnych społeczności Nowej Anglii; jedną z nich jest właśnie „Lato”.
Wczesnym latem w niewielkim miasteczku North Dormer Charity Royall, adoptowana córka miejscowego adwokata, zauważa na ulicy młodego człowieka, którego styl bycia i ubranie świadczą, że przyjechał z dużego miasta. Poznają się później, w bibliotece, w której Charity pracuje jako bibliotekarka. Okazuje się, że młodzieniec jest architektem i poszukuje książek o wczesnym budownictwie Nowej Anglii. Lucius budzi w dziewczynie zupełnie nowe uczucia, z czasem opanowuje jej myśli zupełnie. Powoli dowiadujemy się o niezwykłym pochodzeniu dziewczyny. Wharton umiejętnie stopniuje napięcie, dostarczając kolejnych informacji na temat bohaterów, a także powoli odkrywając przez czytelnikiem ich prawdziwe, skrywane pod różnymi maskami oblicza, a wszystko to na tle przyrody, która dzięki naturalistycznym opisom znakomicie podkreśla aktualny stan duchowy głównej bohaterki.
14 cze 2017