Debiutował w tradycyjnym wydawnictwie. Po traumatycznych przeżyciach z tym związanych postanowił publikować już wyłącznie u wydawców zapewniających niezależność. Ma swoje zdanie na temat ideologii (i ludzi) creative writing. Pisze po to, by popisywać się talentem i erudycją. Uważa, że gdyby zasada ta była obowiązująca, zdecydowana większość obecnie publikujących nie miałaby na rynku prawa bytu. Miarą jego sukcesu jest to, że doczekał się osobistego pokraka, hejtera i stalkera w jednym.